مصطفي عطوفت از آزادگان سرافراز كشورمان مي‌گويد: اگر از تمام كتابهاي نوشته شده درباره‌ي اسارت، فقط كتاب «فراگيري زبان در اسارت» را خوانده باشيد، حتماً تصديق مي‌كنيد كه اسارت براي اسراي ايراني چيزي جز كمبود، سختي و كتك نبوده است. به گزارش ايسنا، وي‌افزود: ما ديديم كه اگر ايمان و اخلاص باشد و با آن صبر همراه شود، مي‌توان از هر شرايط زمينه را براي استفاده‌ي مطلوب آماده كرد. آزاده‌ها همين كار را كردند و من الاَن بركت آن را لااقل در وجود خودم مي‌بينم. من وقتي كه اسير شدم، تا كلاس اول راهنمايي بيشتر درس نخوانده بودم، اما حالا به دو زبان انگليسي و ايتاليايي به طور كامل مسلط هستم و علاوه بر آن، به قرآن و ترجمه كردن آن نيز مسلط شده‌ام. اين را هم بنويسم كه در اوايل اسارت، داشتن كاغذ و خودكار ممنوع بود و بچه‌هايي كه در كلاسها، خصوصا در كلاسهاي نهضت سوادآموزي شركت مي‌كردند، مخفيانه قدري خاك به آسايشگاه مي‌آوردند و معلم با يك چوب، به آنها آموزش الفبا مي‌داد. وضعيت كساني كه «زبان» مي‌خواندند، نيز همين گونه بود. كتابهاي زبان را صليب سرخ مي‌آورد، اما چون خيلي كم بود، كتاب را به قسمتهاي جداگانه تقسيم كرده بوديم و هر 15 نفر روي يك قسمت كار مي‌كرد. به دور از چشم عراقي‌ها. تهيه و تنظيم: مؤسسه فرهنگي پيام آزادگان انتهاي پيام