يك كارشناس مرمت آثار تاريخي درباره‌ي اصول و روش‌هاي مرمت در تخت جمشيد (پارسه) و آرامگاه داريوش سوم، گفت: يكي از مشكلات در حوزه‌ي مرمت، استفاده از روش‌هاي قديمي است كه همچنان به‌كار مي‌روند. البته در آرامگاه داريوش سوم، اين روش‌ها كمتر به‌كار گرفته شده‌اند.

مهدي كوليايي در گفت‌وگو با خبرنگار بخش ميراث فرهنگي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، درباره‌ي دليل استفاده نكردن از روش‌هاي جديد مرمت، اظهار داشت: از يك روش جديد زماني مي‌توان استفاده كرد كه نسبت به آن اطمينان و تجربه وجود داشته باشد و تا زماني كه جايگزين مناسبي براي استفاده در يك مساله نباشد، راه و روش قبلي را نمي‌توان كنار گذاشت.

وي در اين‌باره افزود: البته اكنون نيز با پيشنهادهاي جديدي براي مرمت روبه‌رو شده‌ايم كه از آن‌ها استفاده مي‌كنيم، مانند استفاده از نوع خاصي سيمان كه تاثير منفي آن كمتر است.

او همچنين توضيح داد: آرامگاه داريوش سوم دربرابر تابش خورشيد زاويه‌اي دارد كه امكان رويش گل‌سنگ در بدنه‌ي اصلي آن كم است و مشكلي از اين نظر وجود ندارد.

كوليايي اضافه كرد: بلوك‌هايي كه در آرامگاه داريوش سوم استفاده شده بودند، جابه‌جا شده و تعدادي از آن‌ها به پايين ريخته بودند. به همين دليل، در برنامه‌هاي مرمتي اين آرامگاه قرار است، اين بلوك‌ها كه هر كدام حدود سه يا چهار تن وزن دارند، جابه‌جا و به‌جاي اصلي خود بازگردانده شوند. البته مرمت اين آرامگاه شايد تا سه سال ديگر نيز ادامه يابد.

اين كارشناس مرمت با بيان اين‌كه اين كار از سال 1382 و با مستندسازي آغاز شده است، گفت: پس از نصب داربستي در سال 1382 با ارتفاع 10 تا 12 متر، قطعات گم شده يا سقوط كرده در اطراف آرامگاه پاره‌يابي مي‌شوند و براساس طرح‌هاي قبلي كه از اثر ثبتي وجود دارند، در جاي خود نصب خواهند شد.

وي درباره‌ي طولاني بودن زمان مرمت، توضيح داد: مسايل مربوط به اين آرامگاه در يك پروژه‌ي بزرگ قرار مي‌گيرند. البته مرمت در اصل، كار كندي است، يعني براي انجام هر حركتي بايد به آن فكر كرد، تا به ساختار و ماهيت تاريخي بنا لطمه‌اي وارد نشود. در اين موارد يك برنامه‌ي خاصي نمي‌توان داشت، چون چيز جديدي قرار نيست كه ساخته شود.

به گفته‌ي كوليايي بازديد از آرامگاه داريوش سوم زياد نيست و فقط افراد خاصي از آن ديدن مي‌كنند؛ زيرا بسياري از بازديدكنندگان اصلا از وجود چنين مكاني اطلاع ندارند.

در سال‌هاي گذشته نيز كارشناسان تاكيد كرده بودند كه نتايج پژوهش‌هاي انجام‌شده درباره‌ي شيوه‌ي مرمت آثار تاريخي تخت جمشيد (پارسه) به مرحله‌ي اجرا درنمي‌آيند و بر اجراي همان روش‌هاي قديمي مرمت تاكيد مي‌شود.

در اين‌باره، مدير داخلي پيشين بنياد پژوهشي پارسه ـ پاسارگاد نيز اعتقاد داشت كه تخت جمشيد (پارسه) بايد 20 سال به حال خود رها شود و در اين مدت، پژوهشگران به بررسي اين مجموعه بپردازند. در اين صورت، فرسايش آثار تاريخي تخت جمشيد (پارسه)، بسيار كمتر از تخريب‌هايي خواهد بود كه اكنون به نام مرمت بر پيكر آن وارد مي‌شوند.

انتهاي پيام