جشنواره تئاتر دانشگاهي در حالي دهمين دوره‌ي برپايي‌اش را پشت سر مي‌گذارد كه پيام فروتن درباره ايجاد جريان مستمر تئاتر دانشگاهي مي‌گويد: تئاتر هنري است كه بشدت وابسته به اجتماع است، بنابراين نمي‌توان جريان مستمر تئاتر دانشگاهي را بدون در نظر گرفتن مسايل اجتماعي ارزيابي كرد.
اين استاد دانشگاه و كارگردان تئاتر درباره‌ي ارزيابي‌اش از روند تئاتر دانشگاهي در گفت‌و گويي با خبرنگار تئاتر ايسنا ادامه داد: در حال حاضر بسياري از دانشجويان دچار نوعي بي انگيزگي هستند كه اين معضل ناشي از اجتماعي است كه در آن فعاليت مي‌كنند، زيرا بسياري از آنان افق‌هاي روشني را براي آينده كاري خود نمي‌بينند.
فروتن گفت: دانشجويان تئاتر خيلي زود به اين نتيجه مي‌رسند كه بعد از فارغ التحصيل شدن هيچ مكان مناسبي براي ارائه كار حرفه‌اي ندارند، درنتيجه دچار سرخوردگي مي‌شوند.
اين طراح صحنه تئاتر در عين حال با تاكيد بر لزوم فعاليت بيشتر دانشجويان گفت: در اين شرايط دانشجويان بايد فعاليت خود را دو چندان كنند و مي‌توان از طريق برانگيختن حس رقابت اين شور و نشاط را در ميان دانشجويان افزايش داد.
اين استاد دانشگاه در ادامه با اشاره به لزوم تعامل بيشتر ميان اداره كل هنرهاي نمايشي و بخش دانشگاهي معتقد است: اگر اداره كل هنرهاي نمايشي دانشجويان را به عنوان سرمايه‌هاي در نظر بگيرد كه به زودي بدنه حرفه‌اي كشور تئاتر از آنها تغذيه مي‌كند، مي‌تواند با دقت بيشتري بر اين بخش از تئاتر سرمايه گذاري كند تا از اين طريق مشكل عدم استمرار در تئاتر دانشگاهي هم حل شود.
وي در ارزيابي جشنواره تئاتر دانشگاهي هم به ايسنا گفت: اين جشنواره كار خود را بسيار خوب شروع كرد و هر چند در دوره‌هايي دچار ركود شد، اما با تلاش‌هايي كه هم اكنون صورت مي‌گيرد، دوباره مي‌توان به افق‌هاي روشن آن اميدوار بود و مي‌توان اين مژده را داد كه به زودي شاهد نسلي خواهيم بود كه در ميان آنان چهر‌ه‌هاي مستعد فراواني حضور دارند تا به عنوان اصلي ترين جشنواره تئاتر در حوزه دانشگاهي خود را تثبيت كند.
ايوب آقاخاني كه به عنوان يكي از داوران جلسات نمايشنامه خواني با برگزاري اين جشنواره همكاري مي‌كند با ابراز خرسندي از گسترش جشنواره تئاتر دانشگاهي گفت: دورخيز اين جشنواره براي گسترش پيدا كردن، في نفسه بسيار خوب است، اما بخش نمايشنامه خواني اين جشنواره همانند هر جشنواره ديگري دچار نوعي بلاتكليفي است.
اين نمايشنامه نويس در اين باره ادامه داد: هنوز ضوابط و قواعد خاصي براي نمايشنامه وجود ندارد به اين معنا كه در اين حوزه با تنوع نگاه به مفهوم نمايشنامه خود روبه رو هستيم، درنتيجه هر گروه به شيوه خاص خود يك نمايشنامه را مي‌خواند و به هيچ شيوه‌اي هم نمي‌توان خرده گرفت.
كارگردان زمين مقدس خاطرنشان كرد: تنوع در شيوه نمايشنامه خواني موجب مي‌شود داوري اين اثار بسيار پيچيده باشد، اما در هر حال بودن اين بخش، در جشنواره بهتر از نبودن آن است و اميدواريم سال‌هاي بعد با تكيه بر آزمون و خطا به يك شيوه‌ي مشخص در اين زمينه برسيم. البته كيفيت كارها در اين جشنواره به گونه‌اي است كه علي رغم تمام پيچيدگي‌ها قضاوت را دچار مخاطره نمي‌كند.
آقاخاني درباره تاكيد جلسات نمايشنامه خواني بر افزايش متون توليدي توسط دانشجويان به ايسنا گفت: هر جا چراغي از تئاتر به هر طريقي روشن باشد به چرخه توليد اين هنر كمك مي‌كند، همچنانكه درهمين جلسات متوني جديد اجرا مي‌شود يا متوني كه كمتر فرصت اجرا پيدا كرده‌اند، اما در هر حال انتخاب اين متون بستگي به سليقه آن گروه دارد و بسياري از گروه‌ها متون كمتر شناخته شده يا نويسندگان گمنام را كمتر مد نظر قرار داده‌اند وبيشتر طبق سليقه شان عمل كرده‌اند.
محمود رضا رحيمي هم معتقد است جشنواره تئاتر دانشگاهي يك ضروت جدي است و به ايسنا گفت: جشنواره فرصتي است براي تعامل و هم انديشي ميان دانشجويان تا بتوانند اتود‌هاي عملي خود را به مرحله اجرا و جوشش بگذارند.
وي در مقايسه جشنواره دانشگاهي و حرفه‌اي افزود: در جشنواره دانشگاهي برخلاف جشنواره حرفه‌اي ضوابط بر روابط چيره است، چرا كه فضاي دانشجويي علمي و آكادميك است كه دانشجويان مي‌توانند جسورانه كارهاي خود را عرضه كنند واز اين رهگذر نقاط ضعف وقوت كار خود را دريابند.
اين كارگردان تئاتر مهم ترين آفت جشنواره دانشگاهي را تشريفاتي شدن آن دانست و گفت: خوشبختانه هنوز جنب وجوش در ميان دانشجويان ما وجود دارد، ضمن اينكه اين جشنواره براي رسيدن به نقطه مطلوب نياز به زمان و حذف زوايد دارد تا همچون ديگر جشنواره‌هاي ما تشريفاتي نشود.
محمود رضا رحيمي درباره گسترش جشنواره تئاتر دانشگاهي و اضافه شدن برنامه‌هايي مانند جلسات نمايشنامه خواني كارگاه‌هاي آموزشي گفت: برگزاري كارگاه‌هاي آموزشي اتفاق خوبي است، اما درباره مسايلي مانند جلسات نمايشنامه خواني نبايد به قميتي تمام شود كه دانشجويان از كلاس‌هاي درس خود غافل بمانند و به اين گونه موارد بپردازند.
اين استاد دانشگاه درباره ايجاد جريان تئاتر دانشگاهي در طول سال خاطر نشان كرد: دانشگاه‌ها نگاهي را كه به رشته‌ها دارند به تئاتر ندارند، معمولا از ارائه كمكهاي ناچيزي كه بايد به گروه هنرهاي نمايشي تعلق بگيرد پرهيز مي‌شود، البته نمي‌توان هيچ دانشگاهي را مكلف كرد كه در طول سال به ايجاد اين جريان بپردازد چرا كه در هر حال تحقق اين امر بستگي به ديدگاه مديريت آن دانشگاه دارد و در اين ميان بهتر است تعاملاتي با اداره كل هنرهاي نمايشي صورت گيرد تا اين جريان به شكل مستمرتري در طول سال به وجود بيايد.
كتايون فيض مرندي معتقد است: جشنواره تئاتر دانشگاهي در طول 10 سال عمر خود روند متفاوتي را پشت سر گذاشته است.
وي افزود: هر نسلي دغدغه‌هاي خاص خود را در اين جشنواره مطرح مي‌كند، به گونه‌اي كه نسل گذشته بيشتر به طرح مسايل اجتماعي مي‌پرداخت، اما در دو سه سال اخير بيشتر مسايل انتزاعي‌تر از سوي دانشجويان مطرح مي‌شد.
وي ادامه داد: معمولا انتظار مي‌رود مسايل اجتماعي با نگاهي انتقادي از سوي دانشجويان مطرح شود تا از اين رهگذر بخشي از بيگانگي مخاطب تئاتر با اين هنر حل شود، چرا كه ريشه حل اين بيگانگي را مي‌توان در تئاتر دانشجويي جست و جو كرد.
كارگردان «بدون خداحافظي» در ارزيابي تكنيك اجرايي دانشجويان در طول 10 سال گذشته معتقد است: تكنيك اجرايي هم روند مشخصي نداشته بلكه با اوج و فرود همراه بوده است البته اگر به دانشجويان اعتماد كنيم و به آنان فرصت كسب تجربه بدهيم اتفاقات بهتري رو به رو خواهيم شد. چرا كه در تئاتر دانشجويي است كه بايد فرصت ابراز نگاه‌هاي جديد را داد.
وي تاكيد كرد: حتي اگر مسايلي كه توسط دانشجويان مطرح مي‌شود، مساله‌ي نيست نبايد با آن مقابله كنيم بلكه بايد اجازه دهيم مساله خود را مطرح كنند تا در اين راه بتوانيم مشكلات را ريشه يابي و حل كنيم.
فيض مرندي درباره عدم استمرار در تئاتر دانشجويي در طول سال به ايسنا گفت: اين مشكل همه تئاتر ماست كه دچار جشنواره زدگي شده است، زيرا در طول اين سالها هيچ تناسبي ميان افزايش جمعيت و سالن‌هاي تئاتر به وجود نيامده است، به همين دليل تئاتر دانشگاهي هم به عنوان شاخه‌اي از تئاترها دچار همين معضل است و تنها سالن مولوي را در اختيار دارد.
انتهاي پيام
نظرات