اكبر نبوي كه از سال 82 مشغول ساخت مستندي درباره "رسول ملاقلي‌پور" است، اظهار تاسف كرد از اينكه دو سفر ديگر بايد به‌همراه او به اردبيل و شمال ايران مي‌رفتند تا تصاويري بر مبناي فيلمنامه‌ گرفته شود، اما اجل مهلت نداد.

اين منتقد و يكي از نزديكان ملاقلي‌پور در ادامه‌ي گفت‌وگو با خبرنگار سينمايي ايسنا، اظهار كرد: در صحنه‌هايي كنار دريا قرار بود با هم حرف بزنيم و در دامنه سبلان و كوه معروف حيدربابا هم مي‌خواستم، «رسول» حيدر بابا را بخواند تا صدايش را به مرحوم حيدر بابا ديزال كنم، اما نشد؛ حالا تنها از مجموعه تصاويري كه تهيه‌ كرده‌ام، فيلم يك ساعته‌ي خوبي درخواهد آمد.

او اضافه كرد: از سال 82 سفرهاي زيادي با رسول رفتم و از او تصوير گرفتم. تصاوير زيادي هم از فيلم «ميم مثل مادر» از نوشتن فيلمنامه و دورخواني آن گرفته تا فيلمبرداري و نمايش آن موجود است كه آنها را تدوين خواهم كرد.

اكبر نبوي معتقد است: رسول ملاقلي پور پايه‌گذار موارد مهمي در سينما بود و عرصه هنر به او مديون است.

اين منتقد با بيان اينكه ملاقلي‌پور پايه‌گذار جدي سينماي دفاع مقدس و سينماي اجتماعي اين ژانر بود، گفت: شايد اگر كسي غير از او بود، به‌خاطر اين كارهاي بزرگي كه انجام داده بود به خودش مغرور مي‌شد، اما با تمام وجودش همان بچه لب خط بود و هميشه با افتخار اين را مي‌گفت.

وي افزود: آنهايي كه قبل از انقلاب رسول را مي‌شناسند و تا اين اواخر هم مي‌ديدنش مي‌توانند، گواهي مي‌دهند كه رسول سال 56 به لحاظ سلوكش با مردم و نداشتن غرور و تكبر كه تقريبا جزو عادات خانواده‌ي هنر است، با رسول سال 85 هيچ فرقي نمي‌كرد، با توجه به اينكه او كارهاي بسيار بزرگي انجام داده بود.

نبوي فيلم‌هاي «سفر به چزابه»، «پرواز در شب» و «ميم مثل مادر» را جزو ماندگارترين فيلم‌هاي دفاع مقدس برشمرده و عنوان كرد: او يكي از پيشروهاي جدي سينماي اجتماعي كشور نيز هست كه با ساخت «مجنون»، «خسوف» و «پناهنده» نشان داد يك هنرمند واقعي چقدر جلوتر از زمانه خودش رخدادها را مي‌بيند و چقدر در نقد اجتماعي با شجاعت رفتار مي‌كند.

وي گفت: او اصلا تكنسين نبود و ما در سينماي امروز كشورمان تكنسين كم نداريم، هنرمند كم داريم و يكي از انگشت‌شماران هنرمند كشور رسول ملاقلي پور بود.

نبوي يكي از مهمترين ويژگي‌هاي ملاقلي‌پور را صداقت او دانست و اظهار داشت: هميشه باطن او دم دستش بود و از كسي پنهان نمي‌كرد. اگر از كسي دلگيري داشت جلويش كه منافقانه احساس محبت نمي‌كرد و به كسي هم اگر ابراز محبت مي‌كرد، معلوم بود از ته دلش است.

وي با بيان اينكه رسول به شكل غريزي هنرمند بود، ادامه داد: او در سينما زندگي مي‌كرد و شايد بخشي از آن چيزي كه باعث شد درك نشود همين بود. او با معادلات رايج خيلي همراهي نداشت و با خودش زندگي مي‌كرد، با همه علايقش و سينما وهنر در ذات او بود.

اين مستندساز اظهار داشت: خيلي‌ها نمي‌دانند رسول يك قصه‌نويس بسيار خوبي هم بود و بارها از او خواستم تا آنها را چاپ كند اما زير بار نرفت.

نبوي مهمترين ويژگي آثار ملاقلي‌پور را جان‌دار بودن آنها برشمرد و گفت: اگر به لحاظ تكنيكي هم به اين فيلمها ايراد وارد كنيم، اما نمي‌توانيم منكر شويم كه ويژگي‌هاي خوبي هم دارند چون با تمام وجودش كار مي‌كرد و اگر جايي تكنيك به ميدان مي‌آمد تا او را از دلش جدا كند با احترام تكنيك را كنار مي‌گذاشت و به دلش مي‌پرداخت گرچه با تكنيك هم هيچ موقع سر ستيز نداشت.

وي در پايان با ابراز تاسف از درگذشت اين فيلمساز گفت: ظاهرا دعاي دوستان شهيد رسول مستجاب شد و او را با خود بردند و اميدوارم خدا او را با سالار شهيدان محشور كند.

انتهاي پيام