محمدعلي رجبي تصريح كرد: انقلاب امري مربوط به دل و قلب است؛ ما همواره تقاضاي حال ديگري داريم كه آن را حال حسن و نيكو مي‌دانيم، انقلاب همان تحول حال براي رسيدن به حال نيكوست. به گزارش خبرنگار بخش هنرهاي تجسمي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، اين محقق و مدرس دانشگاه، در همايش هنر انقلاب‌هاي دنيا عنوان كرد: هنر ذاتش انقلابي است تا انقلاب‌ِ حالي، در انسان ايجاد نشود، انسان به آن عالمي كه در آن هنر تحقق دارد، نمي‌رود. انقلاب‌ِ ‌حال و اثري كه بر دل‌ها مي‌گذارد، كار خداست. وي تصريح كرد: انقلاب‌هاي ديني وانقلاب‌هاي مقدسي هستند، مقدس يعني پاك كساني بايد چنين انقلابي بكنند كه قلبشان از زنگار پاك باشد وقتي دل‌ها پاك شود، قلب‌ها متحول مي‌شوند و در آثار تجلي مي‌يابد. وي افزود: شما آثار تكنيكي بسياري ديده‌ايد كه دلچسب نيست، اين به اين علت است كه هنرمندي كه اثر را خلق كرده به صفاي دل نرسيده است. ماهيت اصلي هنر كه بيان مجهولات دل يك هنرمند به‌شمار مي‌رود، در اين آثار فراموش شده است. رجبي تصريح كرد: تمام هنرهاي ديني خصوصا به‌طور عام هنرهاي ايدئولوژيك همواره موعودي دارند. جايي كه مي‌خواهند به آنجا برسند و با اثر هنري خودشان همگي را به آن‌سو دعوت مي‌كنند، آنچه در اسلام مهم بوده انسان است، در هيچ يك از آيات الهي نديديم كه به عالمان و هنرمندان و اهل تفكر گفته شود كه بايد اين‌گونه و از اين روش پيش برويد؛‌ بلكه همواره تمام دستورات براي ساختن يك انسان متناسب با مكتب و تفكر اسلامي، آن هم از طريق عمل است. رجبي متذكر شد: سخن گفتن تا عمل خيلي متفاوت است. چقدر كساني بودند كه شعار دادند و چه كساني كه در ميدان‌هاي جنگ جانشان و قلبشان را در كف دست گرفتند و خودشان را به زير تانك انداختند. جايي كه جان مطرح باشد جايگاه نظر معلوم مي‌شود كجاست. وي تاكيد كرد: اسلام انسان‌ها را به زندگي پاك و روش پاك دعوت مي‌كند چراكه از دل پاك و ذهن پاك هنر و تفكر و علم پاك بيرون مي‌آيد، كسي كه انقلابي نيست قلبش مهيا نيست و هرگز نمي‌تواند يك اثر پاك و انقلابي بيافريند. به اعتقاد او، اسلام يعني تسليم در برابر معبود؛ خداوند به انسان دو دل نداده كه بتواند به دو مرجع بسپارد. بلكه كار او تسليم، اما تسليم عاشقانه، آنچنان كه عاشق در برابر معشوق خودش است. در اسلام عهد با معبود يا معشوق يك پايه و يك نشان مي‌شود و آنهايي بر سر اين عهد ‌ماندند، كساني هستند كه تمدن ديني و اسلامي ايجاد مي‌كنند. وي افزود: هنر زبان ديگريست. هنر در مقام مستي و بي‌خودي مي‌آيد. جايي كه "من" وجود ندارد، جايي كه هنرمند نيست، آنجايي كه از مسايل روزمره فارغ مي‌شويم و آنجايي كه پيداآوري در ناپيدا مي‌شود. در چنين وصفي انسان طوطي‌صفت مي‌شود و كلام محبوب خودش را مي‌گويد. به‌گمان رجبي، در فرهنگ انقلاب اسلامي، ظاهر بايد با باطن نسبت نام داشته باشد، ما نمي‌توانيم ظاهر را از جايي كرايه كنيم و ادعاي باطن از جاي ديگري داشته باشيم. ظهور و بطون هردو يك جلوه هستند. باطن كتاب خدا و كلمه خداست. در فرهنگ اسلامي و ظاهر همه فرآورده‌هاي دستاورد انسان مومني كه اين باطن نسبتي پيدا كرده و آنها را به‌ظهور رسانده است. وي با اشاره به اينكه هر اثر هنري يكي از جلوه‌هاي كلام‌الله است، تصريح كرد: هنر ديني چيزي جز بسط كلام‌الله و قرآن كريم نيست؛ هنرمند مسلمان همان‌طور كه امام (ره) فرمودند به يك دست قرآن مي‌گيرد و در دست ديگر سلاح مي‌گيرد. او درباره‌ي هنرمند انقلابي هم عنوان كرد: هنرمند انقلابي هنرمندي نيست كه دريك آتليه تنگ و تاريك كار مي‌كند. بلكه هنرمند انقلابي در متن جامعه، در درون فضاهاي جنگي كه هر كسي جرات حضور در اين مناطق را پيدا نمي‌كند، جاي دارد. رجبي اظهار كرد: اين هنر - هنر انقلابي -، هنر شعار نيست، هنر شعور تام است. وقتي شعور به حدي مي‌رسد كه از حد قادر فراتر مي‌رود و جاري و تبديل به يك اثر هنري مي‌شود، حاكي از آنست كه جدا از شعارهاي بي‌محتواست. متاسفانه برخي نسبت به هنرهاي انقلابي گاهي چنين تعرضاتي مي‌كنند. وي هنر انقلاب اسلامي را به سه دوره تقسيم كرده توضيح داد: اولين دوره،‌دوره كودكي هنر انقلاب است كه هرگز با مطالعه علمي آثاري را نيافريدند، هنر انقلاب در دوره كودكي هنري مشهود، پرشور و كودكانه است. هنرمندان همان‌طور كه سير مي‌كرد آثار پشت ‌سرهم به‌وجود مي‌آوردند. وي افزود: دوره‌ي دوم عقلاني است. هنرمندان به سوي تفسير رفتند، مشت‌ها‌ي گره‌زده را باز كردند تا مطالعه كنند. به اين مساله توجه كردند كه درون اين مشت‌ها چه‌بوده است. آنها به قلم‌ و بوم‌شان توجه ويژه‌اي كردند تا بتوانند در اين دوره كارهاي بسيار مهمي انجام دهند. اين دوره از آنجا كه زمينه‌ساز دوره‌ي آينده است، بسيار مهم بوده و در آن كارهاي خيلي بزرگي در حال انجام است كه مجموعه‌ي اين فعاليت‌ها مطالعات در مسير انقلاب است. وي گفت: آخرين مرحله كه اميدواريم هر چه زودتر اتفاق بيافتد هنر انقلاب اسلامي است با هويتي كاملا مشخص و نهادهاي مشخص كه هم ريشه در گذشته دارد و هم متعلق به زمان خودش است و قابليت دارد كه درون خودش تحولات آينده را هم شكل دهد. اين از ويژگي‌هاي يك هنر پوياست. محمدعلي رجبي تاكيد كرد: ضروري است از گنجينه‌هاي هنر انقلاب بسيار خوب پاسداري كنيم و سعي كنيم كه آنها را با ديد شهودي مطالعه كنيم آنها را كالبد شكافي نكنيم، اين عمل براي درك علت مرگ است. هنر انقلاب هنري زنده است و نياز به كالبدشكافي ندارد، نبايد فكر كنيم هنر يك طرف بوده، انقلاب طرف ديگري و هنرمند جاي ديگ،ر اين‌ها يك مثلث نيستند. يك نقطه است كه همه اينها را در خودش دارد. او متذكر شد: آثار را گرامي بداريم و آنها را ته انبارها له نكنيم و نگوييم دوره اينها گذشته دوره حقيقت هرگز تمام نمي‌شود. وي گفت: اين آثار بايد حفظ شوند اگر اين كار را نكنيم به وظيفه خودمان در مقابل اين زحمات و تاريخ بسيار گران‌بها و پرافتخار مديون خواهيم بود و قدرمسلم راه را براي تحقيقات آتي خواهيم بست. انتهاي پيام