سعيد بيابانكي گفت: هر ديكته‌ ننوشته‌اي غلط ندارد؛ بگذارند جشنواره‌ شعر فجر برگزار شود، بعد درباره آن قضاوت كنند. اين شاعر در ادامه گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) تصريح كرد: جشنواره ملي شعر فجر، تازه در حال برگزاري است. چون سال اول برگزاري آن است، طبيعي است كه ايرادهايي داشته باشد؛ كما اين‌كه بسياري از جشنواره‌ها و جايزه‌ها كه پنج يا شش سال برگزار شده‌اند، هنوز ايراد دارند. در اين جشنواره هم مثلا فراخوان دير داده شد، اما شركت نكردن شاعران دردي را دوا نمي‌كند؛ چراكه صاحب اين جشنواره خود ما هستيم و بايد آن را از آن خود بدانيم. او در عين حال يادآور شد: با اين‌كه جشنواره را براساس محتواي كارها تقسيم‌بندي كردند و بخشي را به دفاع مقدس، آييني، ملي و ميهني و... اختصاص داده‌اند، موافق نيستم. ما در تئاتر و سينما هم اين فاز‌بندي‌ها را نداريم و اين موضوع خود قدري پيش‌داوري ايجاد كرده است. اين‌گونه فاز‌بندي باعث مي‌شود در بخشي كه آثار شاخصي نداريم، آثار ضعيف بالا بيايند؛ درنتيجه سطح جشنواره پايين خواهد آمد. بيابانكي با اشاره به جشنواره‌ها و جايزه‌هاي ادبي كه تا كنون در كشور برگزار شده‌اند، يادآور شد: جشنواره‌هايي كه تاكنون برگزار شده‌اند، خيلي كوچك بوده‌اند و ميزان شركت‌كنندگان و آثار در آن‌ها بسيار كم بوده است. اول شدن هم در آن جايزه‌ها اعتباري نداشت، چراكه رقيبي وجود نداشت؛ بنابراين بهتر است جشنواره شعر فجر براي سال‌هاي آينده معيار و تعريفي داشته باشد؛ تا اصولي‌تر برگزار شود. مثلا جشنواره، كتاب شعر فجر باشد، تا مثل فيلم‌سازي كه فيلمي مي‌سازد و سعي مي‌كند فيلمش را به جشنواره برساند، شاعر هم براي جشنواره كتابش را برساند. اين‌گونه توليد آثار مكتوب را هم بالا مي‌بريم و از وجه ديگر مي‌توان اثري را از چند نظر بررسي كرد. اين داور نخستين جشنواره‌ي شعر فجر همچنين درباره بين‌المللي شدن اين جشنواره گفت: شعر وقتي جهاني مي‌شود كه ترجمه شود و شعري ترجمه خواهد شد كه محتوا حرف اول را در آن مي‌زند؛ نه بازي‌هاي زباني. ضمن اين‌كه آثار ما اصلا ترجمه نشده‌اند و اگر اين اتفاق بيفتد، رفته‌رفته مخاطب خود را پيدا مي‌كنند. شايد اين جشنواره بتواند گامي در اين راه باشد. انتهاي پيام