عادل بيابانگرد جوان اعتقاد دارد، فعلا براي شعر و ادبيات نمي‌توان جشنواره ملي برگزار كرد، مگر اين‌كه در جامعه معيارهاي ايدئولوژيك صرف به‌كار نروند. اين شاعر در ادامه گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) تصريح كرد: به‌نظرم نمي‌توان براي شعر جشنواره ملي برگزار كرد. تجربه‌ ما در 28 سال گذشته اين را ثابت كرده است كه وقتي شعر را دولتي كردند، چه اتفاقي افتاد. وقتي نهاد دولتي روي هنري دست بگذارد، گزينش‌ها و سليقه‌ها محدود مي‌شوند. وي همچنين گفت: اگر براي سينما يا تئاتر اين امر امكان‌پذير شده، به اين دليل است كه در حين توليد، دولت به‌عنوان عامل نظارت حضور دارد، اما درباره شعر اين امر صادق نيست؛ چراكه شاعر وقتي در منزل نشسته و اثر هنري‌اش را خلق مي‌كند، هيچ نظارتي وجود ندارد. درواقع نظارت بعد از توليد صورت مي‌گيرد، و به اين دليل درباره شعر و ادبيات حالا حالاها نمي‌توان جشنواره ملي داشت. بيابانگرد جوان متذكر شد: معيارها براي ادبيات قدري سخت‌ترند. برگزاري جشنواره‌اي ملي براي شعر سخت خواهد بود و غربال در آن زيادتر مي‌شود؛ درنتيجه ميزان ريزش‌ها فراوان خواهد بود، كه اين باعث حذف بسياري از شاعران مي‌شود. اكنون بخش عمده‌اي از كتاب‌ها مانده‌اند و اجازه چاپ نمي‌گيرند. اگر در اين شرايط جشنواره‌ ملي برگزار شود، آيا به آن شاعران اجازه مي‌دهند كه به عرصه‌ي اين جشنواره وارد شوند؟! او همچنين متذكر شد: در جشنواره شعر فجر نيز طيف خاصي وارد مي‌شوند و از طيف‌هاي گوناگون دعوت نخواهد شد. گمان نمي‌كنم كه اتفاق ملي در شعر ما رخ دهد و اين جشنواره بتواند طيف‌هاي متفاوتي را كه در شعرمان وجود دارند، در خود جاي، و آن‌ها را پوشش دهد. بيابانگرد جوان شرط برگزاري جشنواره‌اي ملي را براي شعر، نگاهي متفاوت به شعر و ادبيات دانست و افزود: اگر نگاهي كه سال‌ها به شعر و ادبيات ما وجود داشته، تغيير كند، شايد آن وقت بتوان جشنواره‌اي اين‌چنيني را براي شعر متصور شد. انتهاي پيام