تنها خواسته يك جانباز؛ ما را به عنوان جانباز قبول داشته باشند علي‌خادم تهراني:حفظ منزلت جانباز عملي شود
علي كريم خادم تهراني متولد 1340 و جانباز بالاي 75 درصد است كه در تاريخ 11/2/61 و در سن 21 سالگي در مرحله دوم عمليات آزادسازي خرمشهر از ناحيه جفت چشم، دست و پاي راست، گوش و اعصاب مجروح شده است.
اين جانباز سرافراز هشت سال دفاع مقدس در عمليات‌هاي فتح‌المبين، آزادسازي بستان، پشتيباني شكست حصر آبادان، آزادسازي ارتفاعات الله‌اكبر و در تمام عمليات‌هاي مناطق جنوب تا قبل از مجروحيت به طور مستقيم يا پشتيباني حضور داشته است.
علي كريم خادم تهراني در گفت‌وگو با خبرنگار سرويس «فرهنگ وحماسه» خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، مي‌گويد: من در جبهه عضو حفاظت اطلاعات بودم و كارهاي تجسسي انجام مي‌دادم. گروهي بوديم كه قبل از عمليات منطقه را مورد شناسايي قرار مي‌داديم.
اطلاعاتي كه كمك مي‌كرد تا رزمنده‌ها به ميدان‌هاي مين يا به نيروهاي بعثي برخورد نكنند را در اختيار مسوولان عمليات قرارمي‌داديم. از آبان 59 تا 11/2/61 كه مجروح شدم به مدت يك سال و 7 يا 8 ماه در جبهه بودم.
آن زمان چيزي كه مد نظر جوانان بود اين بود كه بتوانند به شكلي، انقلابي را كه با تمام وجودشان به پيروزي رسانده بودند، حفظ كنند.
ما جمعه خونين 17 شهريور را ديده بوديم كه چگونه هموطنانمان براي بر پا داشتن پرچم انقلاب خون دادند. وقتي چنين كساني بودند كه بذر آزادي را در مملكت كاشتند واجب بود كه براي حفظ و نگهداري آن حركتي صورت بگيرد. هر كس به گونه‌اي تلاش مي‌كرد كه اين پرچم را استوار نگاه دارد.
هدف كساني كه به جبهه مي‌رفتند حفظ دين بود. اينكه دين آغشته به فرهنگ‌هاي بيگانه نشود. ديگر اينكه بيگانه در حال ورود به مملكت ما بود و بر همه واجب بود كه از آب و خاكمان دفاع كنند. بالاخره اگر كسي دين هم نداشت حق آب وگلي كه داشت.
در حال حاضر ناراحتي قلبي دارم و به اين خاطر در بيمارستان بستري هستم. البته اين عارضه قلبي ناشي از جانبازي من است. سال 75 ، 10 دقيقه ايست قلبي داشتم كه منجر به ادامه اين بيماري و استمرار آن شد و باعث شد كه عمل قلب باز انجام دهم. بعد از عمل، دوباره دچار «آنفكتوس» شديد شدم و از آنجايي كه عمل مجدد امكان‌پذير نيست از همين رو گاه گاه براي اينكه تحت نظر باشم در بيمارستان بستري مي‌شود.
هزينه درمان را اگر در بيمارستان ساسان بستري باشم مجموعا بنياد تقبل مي‌كند اما اگر در مراكز ديگر باشد مقداري را بيمه و مابقي شخص بيمار پرداخت مي‌كند. در بيمارستان‌هاي ديگر مساله جانبازي و رسيدگي به امور آنها چندان رنگ و بويي ندارد. البته اگر فاكتورهاي هزينه مصرف شده را به بنياد تحويل دهيم بعد از زمان طولاني كه ديگر ارزش مقدار پول از بين رفته مي‌توانيم از بنياد كمك بگيريم.
زندگي با جانباز بر حسب ظاهر چهره قشنگي دارد. اما زندگي با جانباز چندان راحت نيست، زيرا جانبازان داراي يك سري ضايعات جسماني و فاقد اين توانايي هستند كه آن عضو را در محيط زندگي به كار بگيرند و با وجود اين مساله زندگي طبيعي نخواهد بود. از اين رو بيشتر خانواده‌هاي جانبازان بر حسب ظاهر( از نظر مادي)كمبودهايي دارند و از اين كه مردم و مسوؤلان از آنها كمتر ياد مي‌كنند گله‌مندند و اميدوارم فقط خداوند اجرشان را بدهد.
تنها خواسته‌ام اين است كه باز هم ما را به عنوان جانباز قبول داشته باشند. به عنوان كساني كه زماني براي حفظ اين نظام و آب خاك خالصانه جنگيدند و از آزادي‌هاي انقلاب اسلامي دفاع كردند و مرزها را نفوذناپذير كردند. از همين رو بسيار به جاست كه باز هم از همين دريچه به مساله جانباز نگاه شود و اين نباشد كه بعد ازگذشت زمان، مساله فقط در حد شعار باشد.
بايد عملا در تمامي نهادها و وزارتخانه‌ها حفظ منزلت جانباز بيشتر به عمل بينجامد تا شعار و گفتار.
از جوانان مي‌خواهم مقداري بيشتر به گذشته و جوانان گذشته فكر كنند و ببينند آنها از چه چيزهاي خود گذشتند و اگر روزي اتفاقي مشابه بيفتد آيا به طور ناخواسته وارد معركه مي‌شوند يا با ميل باطني.
انتهاي
- در زمینه انتشار نظرات مخاطبان رعایت چند مورد ضروری است:
- -لطفا نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.
- -«ایسنا» مجاز به ویرایش ادبی نظرات مخاطبان است.
- - ایسنا از انتشار نظراتی که حاوی مطالب کذب، توهین یا بی‌احترامی به اشخاص، قومیت‌ها، عقاید دیگران، موارد مغایر با قوانین کشور و آموزه‌های دین مبین اسلام باشد معذور است.
- - نظرات پس از تأیید مدیر بخش مربوطه منتشر می‌شود.
نظرات