سردار شهيد سيدمهدي محمدي فرمانده گروهان شهيد رجايي تيپ قمربني‌هاشم( ع) كه در عمليات كربلاي 5 به شهادت رسيد. در قسمتي از وصيت‌نامه خود آورده است:از شما مي‌خواهم به اهداف مقدس اسلام پي ببريد،پيامبر (ص) براي چه چيزي اين همه زجر كشيد و علي (ع) چرا خانه‌نشين شد؟،چرا فرقش شكافته شد، چرا فاطمه (س) آن رنج‌ها را تحمل كرد، چرا امام حسن (ع) مسموم سم جفا شد و چرا امام حسين (ع) با 72 تن در صحنه كربلا حماسه آفريد. به گزارش ايسنا در ادامه وصيت اين سردار شهيد آمده است: اينها براي اسلام است؛ اين‌ها همه فداي اسلام شدند چرا ما نشويم؟ اينكه امام عزيزمان فرمودند همه ما بايد فداي اسلام شويم پس فدا شدن در طريق اسلام افتخاري است جاوداني وتوفيقي است الهي. مادر عزيز وگرامي؛ امام حسين (ع) بهترين جوانانش را در راه خدا داد و در زمان خود ما، امام عزيز اولين شهيد را تقديم كرد. شما هم به شهادت فرزندت افتخار كن، مقاوم و استوار باش. شكر خدا را به جاي آور كه اين شهادت نصيب همه كس نمي‌شود. از خواهر وهمسر وكليه خواهران مذهبي تقاضا داريم كه با سلاح حجاب خود به مبارزه با فساد و تباهي برخاسته و اين سنگر خود را حفظ كنند، فاطمه مرا همانگونه كه فاطمه (س) مي‌خواست و مي‌خواهد تربيت كنيد. اي مردم بدانيد كه هر كس كه به جبهه مي‌رود با چشم و گوش بسته نمي‌رود وامامان معصوم مي‌فرمايند از اين دنيا هر كسي بايد بهره‌اي براي آخرتش فراهم نمايد. بنده هم چون جاي مناسبي بهتر از جبهه براي خودسازي پيدا نكردم روي به جبهه آوردم و از همه چيز خود گذشتم تا بتوانم دين خود را به اسلام ادا كرده باشم و اميدوارم كه خداي عزوجل اين جهاد را از من قبول كند و اين را بگويم كه كساني كه خيال مي‌كنند كه هر كس به جبهه مي‌رود زود كشته مي‌شود اين فكر باطلي است و يا مشرك به خداوند مي‌باشد. چون خداوند مي‌فرمايد: «كل نفس ذئقه الموت» تمامي موجودات از چشيدن شربت مرگ ناگريز بوده، حيات ابدي و بقاي سرمدي، منحصر به ذات اقدس باري تعالي مي‌باشد. پس بر هر شخص عاقل و با ايمان كه اين جهان را گذرگاهي به سوي جهان جاويدان مي‌داند لازم است كه پيوسته در فكر عالم پس ازمرگ بوده و خود را براي سفر آخرت آماده و اعمال ناقصه خود را با خوبي و احسان و جهاد و عبادت خالص و با معنا جبران كنيم. كساني هستند كه منتظر روزي هستند كه خداي نكرده غفلت كنيم و دوباره همه حرفها و زخم زبان‌ها را به خود روا داريم وهر كس گفت من شيعه هستم بايد طوري باشد كه اگر مثل علي (ع) نمي‌شود لااقل همانند كساني كه اورا دوست دارند باشد. وصيت مي‌كنم كه گاهي به قبرستان شهدا برويد و درس مبارزه و ايثار و گذشت از دنيا و پيوستن به شهداي صدر اسلام را ياد گيريد و اي خداي بزرگ تو خود شاهد و گواه باش كه اين راه را كوركورانه انتخاب نكرده‌ام بلكه با قلبي مملو از عشق تو به يگانگي شناختم و در قلبم جرقه‌اي از ايمان پديدار شد كه از همه چيز گذشتم و به تو پيوستم و اين سخن علي (ع) است كه مي‌فرمايد: مسلمانان تقوي را پيشه خود كنيد چرا كه سلاح تقوي سلاح محكمي در مقابل هواي نفس و وسوسه‌هاي شيطاني است و هميشه به ياد خدا باشيد و از خداي خود غافل نشويد چرا كه ما از اوئيم و به سوي او در حركتيم. عجيب اين جاست. حال انسانهايي كه مي‌دانند مي‌ميرند مي‌دانند در پاي ميز محاكمه به بند كشيده خواهند شد اما باز نشسته‌اند و دست بر روي دست خود مي‌گذارند و مي‌خندند و آسوده و بي‌خيال به دنياي هستي مي‌نگرند،عجيب است داستان آدمي كه مي‌داند بعد از مرگ او را بازخواست مي‌كنند ولي آسوده و بي‌خيال روز را به معصيت مي‌گذرانند و شب را آسوده به خواب مي‌روند. خواهران و برادران و اي كساني كه براي شهيدان گريه و زاري مي‌كنيد و برايشان مجالس عزاداري مي‌گيريد ما را از مرگ فراري نيست. خوشا به حال آنان كه زندگيشان براي خدا و مردنشان براي خدا و شهيد شدنشان براي خداست. خوشا به حال آنان كه جز راه حق راهي نرفتند و جز ذكر خدا يادي نكردند، پس بيا لحظه‌اي به خود بنگريم و خود را در روز قيامت ببينيم و آن روز را به ياد آوريم تا دچار اشتباه نشويم. از امت حزب‌الله مي‌خواهم كه امام را تنها نگذارند و دنباله‌رو خط روحانيت باشند كه همان خط پيامبران است. و خط ولايت فقيه كه انشاء‌الله صاحب ما خواهد آمد و انتقام ما را از دست دشمنان خواهد گرفت. اما وصيتي دارم بر مادرم: گريه نكن اي مادر عزيزم كه هر قطره اشك تو تبري است بر جگرم. سرت را بلند كن و با صداي بلند بگو ما پيروزيم و ما به مادراني همچون شماها وعده خواهيم داد كه شماييد در بهشت موعود چون هديه كرديد جوانانتان را در راه خدا پس گريه مكن چون امام عزيزمان در سوگ فرزندش اشك نريخت. من خيلي به درگاه خدا ناليدم و گريه كردم و از او حاجت خواستم تا مرا به آرزوي خود كه همان شهادت است برساند اما تا كنون قابل نبوده‌ام ولي هر موقع كه خداود بزرگ خود بخواهد مرا از اين دنيا ببرد با مرگ سرخ همراه با شهادت از اين دنيا ببرد. انشاء‌الله. برايم طلب آمرزش كنيد و به برادران و خواهران كه دستانشان را از روي ادب براي خدا بلند مي‌كنند التماس دعا دارم و شما را به پيروي از امام و آمادگي براي قيام حضرت صاحب سفارش مي‌كنم. به برادرم سفارش مي‌كنم، تو همچون همه برادران صبر پيشه كن و صابر باش كه خداوند با صابران است و از جانب بنده در محل سپاه پاسداران از برادران سپاه و در ده از تمام مردم ده و از همه آشنايان كه از اين حقر بدي ديده‌اند عذرخواهي كن و انشاء‌الله چون حق ‌الناس را بايد خودشان ببخشند مرا ببخشيد. و اي همسرم، مرا حلال كن و صبر در پيش گير. مي‌دانم سخت است ولي خداوند با صابران است. براي من دعا كن و نماز كه مي‌خواني مغرفت بخواه از خداوند، فرزندانم فاطمه و منصوره را خوب تربيت كن تا ذخيره‌اي باشند برايم در آخرت. از همه مردم ده برايم حلاليت طلبيد و بگوييد اين حقير را حتما حلال كنند كه لذتي كه در گذشت هست در انتقام نيست. در ضمن كساني كه در ده مردم را اذيت مي‌كنند و عليه انقلاب و جنگ حرف مي‌زنند حق شركت در مراسم مرا ندارند به شرطي كه توبه كنند و برگردند. براي عبرت بعضي از آدم‌هاي گرانفروش،حق‌الناس خور، دنياپرست، رياست‌طلب،حرف بد زن عليه امام و جنگ حتما اين قسمت را اجرا فرماييد. اي مردم بدانيد كه من جز يك كفن سفيد، يك پارچه دو متري چيزي ديگر با خود نمي‌برم، جنازه‌ام را بالا ببريد تا همه ببنند كه دست خالي به داخل قبر مي‌روم و شما كه مرا در قبر گذاشتيد خدا مي‌داند كه ما چه كاري كرده‌ايم؟ انتهاي پيام