چهارمين جشنواره ادبي "قند پارسي" ويژه‌ي شعر و قصه‌ي جوان افغانستان عصر ديروز با پيام حامد كرزي - رييس‌ جمهور افغانستان - در تهران گشايش يافت. به‌گزارش خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايرانم (ايسنا)، كرزي در پيام خود آورده است: با مسرت فراوان آگاهي يافتم كه چهارمين جشنواره ادبيات جوان زبان دري ازسوي شماري از فرهنگيان افغان مقيم كشور دوست ما ايران، در شهر زيباي تهران برگزار مي‌گردد. وي با بيان اين‌كه فرهنگيان دور از ميهن با اين‌گونه كارهاي فرهنگي‌شان از جهات مختلف استحقاق ستودن و گردامي‌داشت دارند، يك دليل را اين عنوان كرد كه در شرايط دوري از ميهمن و غربت، زبان و فرهنگ، بخصوص ادبيات جوان‌شان را كه در شرايط دشوار روييده و باليده‌اند، مورد توجه و ارزشيابي قرار مي‌دهند. رييس جمهور افغانستان با ياد كردن از اعظم رهنورد زرياب به‌عنوان فرهنگي‌ فرهيخته كشورش، دعوت او را به جشنواره مثبت ارزيابي كرد و گفت: فرهنگيان عزيز ما كه در برگزاري اين جشنواره سهم گرفته‌اند، در سال‌هاي بعدي در كشورشان، در كابل، و شهرهاي ديگر به برگزاري چنين جشنواره‌ها بپردازند. اميد است فرهنگيان مهاجر ما هرچه زودتر به ميهن‌شان عودت نمايند و همراه با فرهنگيان داخل كشور كارهاي رشد و بالند‌گي فرهنگ را رونق خاصي بدهند. در ادامه‌ي مراسم، شاعران و داستان‌نويسان راه‌يافته به مرحله‌ي نهايي داوري، به شعر و داستان‌خواني پرداختند. به‌گزارش ايسنا، صبح امروز نيز در بخش چشم‌انداز شعر پايداري ايران، با حضور شاعراني از ايران و افغانستان، برنامه‌ي شعرخواني برگزار شد، و در ادامه عبدالجبار كاكايي در سخناني عنوان كرد: انسان‌ها در شرايط صلح و آرامش به شدت از جنگ متنفرند و اين يك احساس طبيعي است؛ اما اين احساس به اضلاع زمان محدود مي‌شود. وي افزود: ماجراي ادبيات پايداري از آن‌جا آغاز شد كه اين حدود از دست انسان خارج شد. ادبيات پايداري كشتن و كشته شدن را كه امري ناپسند و مذموم است، مورد توجه قرار مي‌دهد و اين امر (كشته شدن) مثبت مي‌شود. كاكايي تصريح كرد: جامعه‌شناسي جنگ‌ها به ما مي‌گويد، جنگ‌ها گاهي از هر دو سو عادلانه است و گاهي از يك‌سو عادلانه است و گاهي از هر دو سو ناعادلانه. افغانستان همه اين نوع جنگ‌ها را تجربه كرده و ادبياتي كه در بستر اين اتفاقات به‌وجود مي‌آيد، داراي ارزش و ارزش‌گذاري مي‌شود. وي ادامه داد: آن‌چه در جنگ و ايران گذشت، باعث به‌وجود آمدن ادبيات پايداري در ايران شد. امروزه شعار صلح‌طلبي مقداري بر سر شاعران پايداري سنگيني مي‌كند، چرا كه اين شاعران جنگ پايداري، زماني شهيد شدن و جنگ را در نوشته‌هاي خود ستوده بودند، اما در زمان حال وقتي در شرايط نقد شعر قرار مي‌گيرند، فكر مي‌كنند ضدارزشي بوده‌اند و اگر در ادبيات جهان سير كنيم، مي‌بينيم در همه جاي دنيا اين اتفاق افتاده و در ايران هم آن‌چه اتفاق افتاد، كاملا طبيعي بود. اين شاعر متذكر شد: ادبيات جنگ به چند دسته تقسيم مي‌شود: يكي شعرهايي كه به مباحث معرفتي اشراف دارند. برخي شاعران فقط احساسات خود را در شعر هزينه مي‌كنند، چون اطلاعات معرفتي نسبت به مسائل ديني ندارند، اما در موضوع جنگ شاعراني نيز به مباحث فكري توجه داشتند، از جمله علي معلم دامغاني كه شايد مستقيما درباره جنگ صحبت نمي‌كرد، اما به مباحث فكري مثل وطن‌ توجه داشت. وي در عين حال يادآور شد: در ايران آن‌چه وجود دارد، احساسات است؛ آن‌چه ما از آن به عنوان رجز و رجزخواني ياد مي‌كنيم، كه در آغاز جنگ شروع شد و تا امروز نيز ادامه دارد. و بخش آخر ادبيات جنگ است، ادبياتي كه دال بر ويراني جنگ و حاصل دل‌زدگي از ماجراي جنگ است و خيلي تلخ و منفي به ماجرا نگاه مي‌كند. برخي شاعران به اين بعد توجه دارند، كه اين نشان از بينش فكري‌شان دارد و نشانه‌اي از ورود تعقل به ادبيات است كه امري پسنديده و مطلوب است و رويكرد امرزوي ما به جنگ همين است. جشنواره قند پارسي با همكاري خانه ادبيات افغانستان، مركز آفرينش‌هاي ادبي حوزه هنري، معاونت فرهنگي وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي، وزارت امور خارجه، بنياد حفظ آثار و نشر ارزش‌هاي دفاع مقدس، فرهنگسراي پايداري، و گروه مشاوران جوان شهرادري تهران در مجتمع فرهنگي و هنري باغ ورشو برگزار مي‌شود. انتهاي پيام