شاپور چوركش معتقد است: شاعران جنبش دهه 70 براي تحكيم شعر و تئوري خود هم كه شده از روي‌آوردن به نظريه نيما ناگزيرند. اين شاعر در ادامه گفت‌وگو با خبرنگار بخش ادب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، متذكر شد: يكي از عوامل خاموش ماندن شعر دهه 70 ضعف تئوري آن بود و شعر نيمايي يعني شعري كه بر پايه مدارا و دموكراسي طراحي شده تا دهه 50 از بستر لازم برخوردار نبود و به همين جهت ناشناخته ماند. وي با اشاره به كتاب «بوطيقاي شعر نو» كه در آن به طور مشروح به شعر نيما يوشيج و استفاده از قالب نيمايي پرداخته، يادآور شد: بحران شعري كه امروز گريبان‌گير هنر ملي ماست، همان است كه نيما 60 سال پيش به آن پي برده و براي رفع آن پيشنهادهايي داده است كه «ميدان ديد تازه» محور آن است. جوركش با بيان اين مطلب كه شعر آزاد به تعبير نيما يعني شعري براي جامعه آزاد كه در آن هر موجودي حق حيات داشته باشد، در ادامه توضيح داد: به اين تعبير هر پرسوناي شعري به جاي خود حرف مي‌زند، اما تعبيري كه پيروان نيما از شعر آزاد داشتند، آن را به شعري آزاد از وزن و قافيه فروكاهي كردند. ميدان ديد تازه نيما دربرگيرنده مولفه‌هايي است براي دموكراتيزه كردن، دراماتيك كردن شعر، فرديت‌بخشي به شخصيت‌هاي شعري و نگاه به جهان متكثر يعني همان عواملي كه شاعران دهه 70 پيگير آن بودند. وي در پايان گفت: امروزه با رويكرد دموكراتيك به شعر هر لحظه نياز به خواندن و داشتن تئوري‌هاي از پيش آماده شعر آزاد بيش‌تر خواهد شد. انتهاي پيام