شعر امروز نه تنها در ميان مخاطبان عام، گاهي در بين مخاطبان خاص هم با كم‌اقبالي مواجه است. حميد هنرجو با بيان اين مطلب در گفت‌وگو با خبرنگار بخش ادب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، اظهار داشت: در كنگره‌ها و جشنواره‌هايي كه گاه و بي‌گاه براي شعر يا به بهانه شعر و ادبيات برپا مي‌شوند، به غير از حضور چهره‌هاي جوان كه به آينده ادبي آن‌ها اميد است، چهره‌هايي مدام تكرار مي‌شوند و فقط موضوع است كه عوض مي‌شود. اين شاعر و روزنامه‌نگار با بيان اين مطلب كه در اين كنگره‌ها به‌ندرت كشف چهره‌هايي در حوزه شعر و ادبيات را شاهد بوده‌ايم، تصريح كرد: در اين برنامه‌ها، شركت‌كنندگان كه شعرهاي بدي هم ندارند، صرفا با تغيير موضوع‌ها در جشنواره‌ها آثارشان هم تغيير مي‌كنند، ولي همان چهره‌هاي جشنواره‌هاي گذشته هستند؛ هرچند اين مساله از منظري نقطه قوت مي‌تواند باشد، ولي خود، به همين آفت كم‌اقبال بودن شعر بازمي‌گردد. هنرجو متذكر شد: اين‌كه عده‌اي دايما شعرخوان و عده‌اي دايما شنونده شعر باشند، به اين موضوع كه آثار شعري ما در پيشخوان كتاب‌فروشي‌ها، از اقبالي كه مردم يا نخبگان از شعر انتظار دارند، برخوردار نباشد، دامن مي‌زند. به اين دليل، خواننده‌هاي آثار تكراري هم شايد بخشي از كساني باشند كه در چنين محافلي حضور مي‌يابند. وي معتقد است: راه بر مخاطب عام و آزاد ادبيات و شعر امروز بسته شده، درحالي‌كه در حوزه‌هاي سينما و موسيقي، يا چنين نيست، يا كم‌تر اين آفت كم‌اقبالي مشاهده مي‌شود. او رفع اين معضل را به آسيب‌شناسي وابسته دانست كه از عهده جمع فعلي به تنهايي خارج است و بايد مورد حمايت مادي و معنوي دولت‌مردان ما واقع شود. وي هم‌چنين يادآور شد: اگر در حوزه فرهنگ كه متولي آن دولت است، به اندازه‌اي كه به هنرهاي ديگر توجه مي‌شود، به شعر هم توجه شود، اين معضل قابل تعديل است؛ نه اين‌كه يك‌باره اوضاع عوض شود و شعر با مخاطب فراواني روبه‌رو شود، اما با اين اقدام بخش‌هاي مهمي از اين آسيب كاسته خواهد شد. اين شاعر متذكر شد: منظور اين نيست كه فقط از شعر حمايت شود، ولي مي‌گويم شعر هم بايد سهمي از سفره بودجه دولت داشته باشد. چگونه است براي فيلم، جشنواره‌هاي داخلي و خارجي داريم، ولي حتا براي ادبيات كودك و نوجوان خود هم چنين سهمي را قايل نشده‌ايم. هنرجو افزود: در چنين شرايطي وقتي ناشر ما از چاپ شعر طفره مي‌رود و مولف جوان ما مجبور است كه با هزينه شخصي كتابش را چاپ و هم در حوزه توزيع، فعاليت كند، چگونه انتظار داريم كه شعر ما در پيشخوان كتاب‌فروشي فروش رود؟ وي در ادامه درباره آينده شعر امروز گفت: به كجا رفتن شعر در زمانه فعلي، از نقاط جالبي است كه كارشناسان ما روي آن دست مي‌گذارند كه اين موضوع قابل پردازش است. او روزگار امروز را روزگار رسانه دانست و توضيح داد: امروز ما رسانه‌هاي زيادي را شاهد هستيم، در حالي كه در سده‌هاي گذشته، تنها رسانه پر پژواك ايران، شعر و كتاب بود؛ ولي امروز رسانه‌هايي به كمك شعر آمده‌اند و شعر بايد خود را به اندازه‌اي از تكنيك و محتوا فربه و به‌روز كند تا مخاطب امروز احساس كند در كنار نشريه، كتاب، اينترنت، سينما و موسيقي، به شعر هم نياز دارد. هنرجو با رد اين نظر كه مخاطبان با مشكل مواجه هستند و از شعر بريده‌اند، متذكر شد: باور اين موضوع دشوار است كه مخاطبان تنها از شعر بريده‌اند؛ آن‌ها چرا از ساير هنرها فاصله نگرفته‌اند؟ البته نمي‌توان گفت كه جامعه ادبي ما در مسيري قرار گرفته كه آن مسير كاملا صحيح بود و اشكال را به گردن مخاطب بياندازيم، ممكن است مخاطب در مقابل اين همه رسانه دچار سرگرداني شده باشد، اما اگر شعر به‌روز و قوي باشد و نياز عاطفي و انديشگي مخاطب امروز خود را برآورده سازد، در اين اثنا جايي براي تنفس مي‌تواند بيابد و خود را به مخاطب عرضه كند. انتهاي پيام