دكتر كاووس حسن‌لي مي‌گويد: ادبيات يك عرصه آزاد و مستقل است و هر كس با هر زمينه فكري مي‌تواند وارد اين حوزه شود. هيچ‌كس حق ندارد براي افراد مختلف ”ورود ممنوع“ بزند. اين استاد زبان و ادبيات فارسي دانشگاه در گفت و گو با خبرنگار بخش ادب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) خوزستان گفت: آزادي اقتضا مي‌كند هر كس با هر انديشه‌اي بتواند وارد حوزه ادبيات شود و از اين امكان استفاده كند. اين آدم مي‌تواند سياست‌مدار باشد، يا نباشد؛ اگر سياست‌مدار ادبيات را بشناسد، مي‌تواند شعر و داستان بگويد و جامعه هم قضاوت مي‌كند. حسن‌لي با بيان اين‌كه كساني كه فقط سياست‌مدارند و نه اديب، شاعر يا داستان‌نويس آثارشان توفيق نخواهد داشت، خاطرنشان كرد: شايد در يك شرايط خاص اجتماعي و به پشتي‌باني تبليغات خاص بعضي‌ها در مقطعي مطرح شوند ولي تاريخ وقتي مي‌خواهد قضاوت كند آثاري را شايسته مي‌داند كه جنبه‌هاي ادبي آن بر جنبه‌هاي ديگر غالب باشد. پس همه حق دارند داستان و شعر بنويسند؛ ولي منتقد هم حق دارد كه بگويد آقاي سياست‌مدار! تو كه خواستي شعر بگويي، شعر را نشناخته‌اي. شعر تو، شعر نيست. يك بيانيه اجتماعي است و خيلي افتضاح است! كما اين‌كه بعضي شاعران ما كه خواسته‌اند سياسي بنويسند آثار كم ارزش - از نظر ادبي - و غيرهنري آفرينده‌اند. البته اين به آن معنا نيست كه كسي اگر داستان يا شعر سياسي بنويسد اثرش غيرهنري و كم ارزش شود كما اين‌كه آثار سياسي - ادبي‌ وجود دارد كه از نظر هنري با ارزش‌اند. وي يادآور شد: آن‌چه مشكل‌ساز است، اين است كه در ميان بسياري از آثاري كه ما مي‌شناسيم آن‌هايي كه خيلي اصرار داشته‌اند تعهد اجتماعي و مفاهيمي اجتماعي را در شعر‌شان بيان كنند ـ به ويژه آن‌هايي كه اصرار داشته‌اند مخاطبان عمومي را راضي كنند - آثارشان از نظر هنري و ادبي ضعيف و لاغر است. از ديدگاه اين استاد دانشگاه، ‌ادبيات به هيچ چيزي متعهد نيست جز به خود ادبيات. تعهد شعر به اين است كه هر چه زيباتر بيان شود و نه چيز ديگر؛ اگرچه انسان به دليل انسان بودن‌اش با محيط اطراف و جامعه‌ خودش پيوند و تعهد دارد. اين مدرس دانشگاه تصريح كرد: يك سياست‌مدار حق دارد اثر بيافريند اما اين‌كه اثر او چقدر هم سو با ادبيات است بستگي به سطح ادبي و هنري آن دارد. وي با اشاره به اين‌كه هميشه در يك شرايط خاص اجتماعي بعضي‌ها توانسته‌اند ادبيات را دست‌افزار تحقق اهداف و آرمان‌هاي جناح‌هاي خود كنند، گفت: با توليد انبوه چنين آثاري هميشه اين امكان هست كه بسياري از كساني كه داوري شايسته‌اي درباره ارزش آثار ادبي ندارد و يا دريافت و شناخت مناسبي از ارزش آثار ادبي ندارند به اشتباه بيفتند و ممكن است ذائقه‌هاي مردم خراب شود. توليد آثار متوسط و ضعيف ادبي اين خطر را دارد كه سطح عمومي آن جامع ذائقه‌اش خراب شود و نتواند شناخت شايسته‌اي از آثار ارزش‌مند پيدا كند و فرق بين ارزش آثار خوب و بد را تشخيص دهد. به اعتقاد وي، تاثير چنين آثار ضعيف ادبي درست مثل برنامه‌هاي صدا و سيماست كه باعث شده ذائقه ملت ما مثل برنامه‌هاي صدا و سيما است كه باعث شده ذائقه ملت ما ضعيف شود درك و دريافت مردم از سينما و تلويزيون همان برنامه‌ها و سريال‌هاي مزخرف و سطحي باشد و سطح دريافت مردم را تقليل داده شود و در نتيجه آن‌ها نتوانند داوري شايسته‌اي درباره هنر اصيل داشته باشند. انتهاي پيام