عباس پژمان معتقد است: مقدار زيادي از شعرهاي پست مدرن امروز فقط يك بازي است. اين مترجم در گفت و گويي با خبرنگار بخش ادب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، افزود: اگر شاعري استعداد و نبوغ داشته باشد، در هر سبك و قالبي مي‌تواند اثر خوب خلق كند؛ ولي اگر استعداد نداشته باشد، با اين كارها و بازي هايي كه انجام مي‌دهد، به جايي نخواهد رسيد. وي تصريح كرد: به هر حال در هر دوره‌اي مكتبي خاص رايج مي‌شود و عده‌اي خاص به آن گرايش مي‌يابند؛ اما تنها معدودي مي‌توانند اشعار ماندگار ارايه دهند. صرف بازي‌هاي زباني و ساختارشكني نمي‌توان شعر گفت؛ چراكه پست مدرنيسم نه چيزي را نفي و نه چيزي را اثبات مي‌كند. پژمان با اعتقاد بر اينكه ما پست مدرنيسم را لمس نكرده‌ايم، ادامه داد: ما هنوز به صورت كامل نتوانسته‌ايم مدرنيته را بشناسيم و ميان سنت و مدرنيته گير كرده ايم؛ آن وقت مي‌خواهيم به سمت پست مدرنيزم برويم. اگر شاعران فرانسوي و آلماني در آثار خود پست مدرنيزم را ارايه دادند، به اين دليل بود كه در جامعه خود اين موضوع را حس كرده بودند، ولي ما هنوز آن را حس نكرده‌ايم. وي با تاكيد بر اينكه هر چه در غرب رايج مي‌شود، پس از مدتي اينجا به هواي مدرن و نو شدن همراه آن جريان مي‌شويم، گفت: البته همراه شدن با آخرين پديده‌هاي هنري دنيا را نفي نمي‌كنم، ولي بايد مايه اصلي آن را داشته باشيم؛‌ تا راه به جايي ببريم. پژمان درباره غزل پست مدرن اظهار داشت: غزل قالبي خاص بوده كه تعريف خاص خود را دارد و تنها مي‌توان در همان محدوده كارهايي را كرد. حتا مولوي هم در زمان خود كارهايي نو در اين قالب كرد؛ ولي اين كارها حدي دارد. وي با تاكيد دوباره بر استعداد شعري متذكر شد: كسي كه نتوانسته هنوز چهار بيت درست و حسابي بگويد، نمي‌تواند در قالب‌هاي ديگر هم موفق باشد. با هر بازي كه نمي‌توان شعر گفت؛ بلكه بايد جوهري از شعر در آن باشد. اين مترجم بعضي از غزل‌هاي پست مدرن را زيبا و خوب توصيف و يادآوري كرد: اما نام مقدار زيادي از آن‌ها را نمي‌توان شعر گذاشت؛ چه در قالب غزل كلاسيك و چه در قالب غزل پست مدرن، چنگي به دل نمي‌زنند. انتهاي پيام