يكي از اعضاي گروه مرمتي نقش‌برجسته‌ي پيروزي اردشير در فيروزآباد كه در سال 82 بر روي اين نقش كار كرده، معتقد است كه براي مرمت اين اثر، خيلي دير اقدام شد و گروه با وجود آنكه تمام تلاش خود را كرد، ولي بخش‌هايي از نقش محو شده بود. فيروز زارع - استادكار مرمت بنا ـ در گفت‌وگو با خبرنگار بخش ميراث فرهنگي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، توضيح داد: اعضاي كميته‌ي نجات‌بخشي نقش‌برجسته‌هاي سازمان ميراث فرهنگي در سال 1382 تشخيص دادند كه نقش‌برجسته‌ي پيروزي اردشير بر اردوان پنجم در فيروزآباد بايد به سرعت مرمت شود. آن نقش، در مسير سيلاب قرار داشت و به همين دليل، آسيب ديده بود. بنابراين در قدم اول، براي جلوگيري از فرسايش ناشي از سيلاب، سدي به فاصله‌ي تقريبي دو متر از نقش برجسته ايجاد شد تا علاوه بر حفظ نقش، رگه‌هاي پراكنده‌ي سيلاب را هم كنترل كند. وي ادامه داد: نقش‌برجسته در مسير سيلاب بود و صخره هم شكستگي‌هاي خاصي داشت و به همين دليل آب، بخش‌هايي از نقش‌برجسته را شسته و آن را به فرسايش شديد دچار كرده بود. مشكل ديگر اين اثر تاريخي، درختچه‌هاي رشد كرده در شكاف‌ها و شكستگي‌هاي صخره و رسوباتي بود كه به همراه سيلاب آمده بود؛ درختچه‌ها با سم‌پاشي از بين رفت و نقش براي از ميان بردن رسوبي كه آن را ناپيدا كرده بود، رسوب‌زدايي شد. او در ادامه اظهار داشت: شكستگي‌هاي روي صخره در آن زمان با قطعات كوچك سنگ و سيمان مرمت و بخش‌هايي مربوط به نقش‌برجسته هم كه جدا شده بود، با فولادگذاري مرمت شد. وي مرمت‌هاي سال 82 را باتوجه به امكانات در اختيار كارشناسان، مرمت كاملي دانست و افزود: نقش‌برجسته‌ي پيروزي اردشير مشكلاتي داشت؛ ازجمله، بخش پايين نقش كه فقط حجاري شده بود و نقشي نداشت، آنقدر دچار فرسايش بود كه كار خاصي نمي‌شد براي آن كرد. زارع در پايان اضافه كرد كه ساسانيان، سنگ مناسبي براي ايجاد نقش‌برجسته انتخاب نكرده بودند و ممكن است دليل اين امر، تعلق داشتن اين نقش‌ها به اوايل دوره‌ي ساساني باشد. انتهاي پيام