ليلي گلستان گفت: وقتي در ايران واقعا داستان علمي ـ تخيلي نداريم؛ نمي‌شود درباره‌اش حرفي زد. اين مترجم در گفت‌وگو با خبرنگار بخش ادب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) درباره داستان‌هاي علمي ـ تخيلي توضيح داد: مسائل علمي ـ تخيلي در جايي مي‌تواند به وجود بيايد كه خود علم به‌وجود آمده باشد. گلستان يادآور شد: در فرهنگ ما اين مساله كه علم و تخيل با هم قاطي شوند، چندان جا نيفتاده است. قصه‌هاي تخيلي‌مان آنقدر قوي بوده‌اند كه ما به اندازه همان تخيل‌ها بسنده كرده‌ايم. وي افزود: علم و فن‌آوري نداريم؛ اما تخيل زياد داريم، قصه‌هاي جن و پري‌مان آنقدر زياد بوده است كه ديگر احتياجي به حضور صورت علمي آن‌ها احساس نشده است. اينها همان داستانهاي تخيلي هستند؛ اما علمي وارد آنها نشده است. ليلي گلستان متذكر شد: ژانر علمي ـ تخيلي هم مانند ساير ژانرها در ايران و مثل هر پديده ديگرمان خاص و متفاوت است. شايد حالا كه كم كم رمان پليسي ايراني دارد شكل مي‌گيرد، نوبت به ژانر علمي ـ تخيلي هم برسد. چون ادبيات جهاني به هر حال ما را به همه راه‌هاي ادبي خواهد برد. وي درباره اينكه به نظر مي‌رسد در ايران اين ژانر بيشتر براي كودكان و نوجوانان نوشته مي‌شود، گفت: شايد چون فعلا كودكان راحت‌تر مي‌توانند اين مساله را هضم كنند و خوانندگان بزرگسال ترجيح مي‌دهند تجربه خواندن داستانهاي علمي ـ تخيلي را در نوع مرغوب از نويسندگان خارجي داشته باشند؛ اما علمي ـ تخيلي نوشتن كار سختي است و خيلي چالش مي‌طلبد و نويسندگان ما هنوز پذيراي اين كار سخت نيستند. انتهاي پيام