مسجد شيعا در جوار مجموعه بناهاي امامزاده اسماعيل، مشتمل بر مقبعه امامزاده، گنبد خانه بزرگ، مرقد و مسجد شيعا و تاسيسات ديگر واقع گرديده و بر طبق مدارك مكتوب، اصل بناي آن مربوط به قرن اول هجري و بر طبق مدارك موجود معماري، مربوط به دوره سلجوقي است. به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، به هنگام رواج اسلام در اصفهان ظاهرا در همين محل كه به نام خويشان معروف بوده، مسجد بنا شده بود كه امروزه هيچ اثري از آن برجاي نمانده است. صاحب ”مجمع‌التواريخ والقصص” كه كتاب خود را در سال 520 هـ.ق تاليف كرده، چنين مي‌نويسد: جامع خوشينان، نخستين مسجد بود كه به اصفهان بنا كردند در اسلام و در خلافت علي بن ابي طالب عليه السلام. بر جانب مرقد شيعا نيز كتيبه‌اي به خط نستعليق علي نقي امامي مورخ 1112 هـ.ق ثبت است، مسجد شيعا را اولين مسجد معرفي مي‌كند كه در اصفهان توسط ابوعباس مفتيبه روزگار علي بن ابي طالب (ع) بنا شده است. مسجد كنوني شيعا، كوچك و بسيار ساده است و تنها در ضلع جنوبي آن، محرابي با تزئينات و محراب، محراب كوچكتري از سنگ مرمر شفاف بسيار نفيس است و برآن، شعاير مذهبي حجاري كرده‌اند. در ضلع شرقي مسجد، شبستاني وجود دارد كه دوره اخير تجديد ساختمان شده و بر طبق كتيبه گچبري محراب آن كه به خط عبدالحميد ادهمي و مورخ 1115 هـ.ق است، باني ساختمان محمد هادي كاشاني بودهاست از مسجد قديمي شيعا در شمال غربي امامزاده اسماعيل، چند پاطاق قديمي با طاق‌هايي كه بعدا بر آنها نهاده شده و بقاياي مناره‌اي برجاي مانده كه به نظر مي‌رسد مربوط به دوره سلجوقي باشد. سطح مناره در پايين، ساده است و در بالا با نقوش آجركاري تزيين شده است. در ارتفاع 30/5 متري، بعد از پايه، قطر منار 65/2 متر است و بر بالاي آن، در دوره‌هاي بعدي گلدسته‌اي كاشيكاري افزوده‌اند. انتهاي پيام