سيدمهدي حسيني معتقد است: اگر هنرمندي به‌واقع به ماجراي عاشورا اعتقاد داشته باشد، با دانش و خلاقيت مي‌تواند ابتدايي‌ترين نگاه ديني تا پيشروترين آن را در اثرش عملي كند. اين هنرمند نقاش و رييس دانشكده هنرهاي كاربردي در گفت‌وگو با خبرنگار بخش هنرهاي تجسمي خبرگزاري دانشجويان ايران، با تأكيد بر ضرورت سابقه نگاه عاشورايي عميق از گذشته دور در هنرمندي كه به اين مضامين مي‌پردازد، به هنرمنداني چون قلدر آقاسي، مدبر و بلوكي اشاره و تصريح كرد: هر هنرمند، با خلاقيت و اعتقاد مي‌تواند نگاهي نوگرا، نوانديشانه و متفكرپسند را در اين رابطه وارد كند. وي در اين باره كه اگر اين نوع نقاشي به گونه‌اي كار شود كه مناسبتي با فهم و سليقه عام نداشته باشد، توضيح داد: هنرمند همواره پيشتر از درك و سليقه عامه است. بايد كار خود را انجام دهد، در درازمدت مورد توجه عموم قرار مي‌گيرد و به ارزشهاي آن پي مي‌برند. به اعتقاد حسيني اگر بخواهيم دست روي دست بگذاريم كه بستر پذيرش عامه حاصل شود، هيچ وقت اتفاقي نمي‌افتد. وي با تأكيد بر اينكه با به فعليت درآمدن اين انديشه مخاطب خود را نيز پيدا مي‌كند، تصريح كرد: نبايد از نبود مخاطب واهمه داشت. عضو پيوسته فرهنگستان هنر به خبرنگار ايسنا گفت: هيچ اشكالي ندارد كه نهادهاي دولتي به افرادي كه مي‌شناسند، سفارش دهند، سپس آثار خلق شده را جايي حفظ كنند تا بعدها - پس از مثلا 20 سال - به نمايش درآورند. حسيني با اشاره به برخي نقاشي‌هاي خلق شده متعلق به دوره قاجار، به مضحك دانستن آنها نزد برخي در زمان خلق آثار اشاره كرد و گفت: اكنون همان آثار از نظر زيباشناختي تاريخي و حتا مادي، ارزشمند شده‌اند. اين هنرمند نقاش در پاسخ به خبرنگار ايسنا، آثار خلق شده در زمينه عاشورا را يك جريان جاافتاده در عرصه هنر كشور ندانست و تأكيد كرد: اين آثار به صورت تك‌كارهاي پراكنده است. وي در پايان به نمايشگاه ”بهزاد در خاطر و خيال من” اشاره كرد و گفت: ضروري است كه نهادي باني شود، هزينه‌ها را بپردازد؛ تا كارها انجام شود. اگر شد، به نمايش بگذارد، اگر هم نشد، آن را همچون همه كارهاي تاريخي حفظ كند. انتهاي پيام