يك هنرمند گرافيست گيلاني گفت: در كارهايم سعي كرده‌ام كه خودم را محدود به سبك خاصي نكنم ، براي خود قيد و بند نسازم و هر آن چيزي كه در ذهنم وجود داشته را با دستانم تطبيق داده، ترسيم كنم. فرشته قنبري‌پور طالمي در گفت‌وگو با خبرنگار هنرهاي تجسمي ايسنا (خبرگزاري دانشجويان ايران)، هنر را براي هنرمند، يك مشخصه دانست و گفت: وقتي هنرمند كاري مي‌كند، ناخودآگاه رنگ و بويي از سنت و محل جغرافيايي خودش را در آن مي‌گذارد؛ مثل ماهي و دريا كه در تابلوهاي من زياد است، يا سرسبزي خاصي كه در آثارم وجود دارد. يك كار هنري، شخصيت هنرمند، شهر، فرهنگ و كشور او را معرفي مي‌كند؛ مثل هنرمندان ژاپني كه در هر جاي دنيا كه باشند و نقاشي كنند، وجه بارزي هست كه معلوم مي‌شود اين نقاشي براي ژاپني‌هاست. نقاشي، هنر ارتباط برقرار كردن است. وي جايگاه هنر را در گفت و گ‌وي تمدنها ارزشمند دانست و گفت: هنر از دل بر مي‌آيد و تنها جايي است كه در آن انسانها دور از كينه‌ورزي كار مي‌كنند و چون نقاشي با ديدن سر و كار دارد و احتياجي به زبان نيست، اين ارتباط سريعتر و بهتر برقرار مي‌شود. قنبري‌پور تفاوت نقاشي را با عكس، در خلاقيت آن دانست و گفت: عكس يعني تقليد محض، حال ممكن است با تغيير لنز مقداري تغيير در آن داد، ولي وقتي يك نقاش به منظره‌اي نگاه مي‌كند، از جنبه خاص و منظر خاص خودش مي‌نگرد و يك چيز خاص را برجسته مي‌كند. وي در پايان علت نقاشي كردن انسان را از ديرباز، برقراري ارتباط دانست و گفت: انسان اوليه براي صرف ارتباط نقاشي مي‌كرد - پيام تصويري - امروزه هم براي ارتباط برقرار كردن است كه انسانها قلم مو به‌دست مي‌گيرند؛ يعني من به عنوان يك هنرمند مي‌خواهم ارتباط ايجاد كنم و پيام خود را به مخاطبان برسانم، حال چقدر موفق بوده‌ام، به مخاطبان برمي‌گردد. انتهاي پيام