قديمي‌ترين درفش جهان براي نمايش در موزه ملي آماده مي‌شود
مرمت شييء تاريخي درفش شهداد كرمان، به‌دست آمده در سال 1354 ، پس از حدود سه سال از آغاز اين عمليات، حدود شش ماه پيش به پايان رسيده است و هم‌اكنون طراحي ويترين مخصوص نمايش آن در موزه ملي ايران، در حال اجراست.
به گزارش خبرنگار بخش ميراث فرهنگي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، مجيد قاضيان ـ سرپرست هيات مرمت اين شييء ـ گفت: مدتها اين بحث وجود داشت كه درفش توسط متخصصاني از خارج از كشور مورد مرمت قرار گيرد و درفش به خارج از كشور فرستاده شود، زيرا در آن زمان (1354) امكان مرمت و حفاظت آن در كشور وجود نداشت؛ اما به هر حال به دلايل مختلف، اين امر امكانپذير نشد و درنهايت، پژوهشكده حفاظت مرمت سازمان ميراث فرهنگي كشور، پس از سال‌ها، عهده‌دار انجام اين كار شد.
وي درباره مراحل مرمت درفش گفت: اين شييء ، قديمي‌ترين درفش و پرچم دنيا بوده و مربوط به يكي از شاخص‌ترين محوطه‌هاي تاريخ فلزكاري در ايران است. همچنين از لحاظ تكنيك ساخت در زمان خود بسيار باارزش است. به همين جهت، مستندنگاري كامل يكي از مراحل مرمت آن بود. ديگر كارها مربوط به بررسيهاي آزمايشگاهي به روشهاي مدرن آناليزي بر روي شييء و جنبه‌هاي مختلف آزمايشگاهي توسط دانشگاه‌هاي مراكز علمي پژوهشكده حفاظت و مرمت مي‌شود.
قاضيان توضيح داد: قسمت پلاك عملا هسته‌اي فلزي به مفهوم واقعي نداشت كه از لحاظ تكنيك ساخت مورد شناسايي قرار گرفته ، توسط روش هاي مختلف مرمتي، تثبيت، استحكام‌بخشي و بازسازي و طي آن مشخص شد كه جنس اين پلاك آلياژي از نوع مس با مقداري ناخالصي شامل ارسنيك و مواد مختلف نشانگر وجود فلزات همان عصر مي‌باشد.
او افزود: اما ساخت ميله از وضعيت باثبات‌تري برخوردار بود و مخلوطي از خردگي‌ها روي آن را پوشانده بود كه با استفاده از تجهيزات جديد، مورد شناسايي قرار گرفت.
درفش شهداد، مربوط به هزاره سوم پيش از ميلاد، مربوط به محوطه شهداد، يكي از مناطق فلزكاري كهن ايران است. اين درفش، از دو بخش عمده تشكيل شده است؛ يكي صفحه فلزي پلاكي شكل در اندازه 22*22 سانتي‌متر كه بر روي آن نقوشي بيانگر اعتقادات مردم محوطه شهداد حك شده است. بخش ديگر آن ميله‌اي است به‌طول يك متر و ده سانتي‌متر كه در انتهاي آن مجسمه يك عقاب (حدود ده سانتي‌متر طول مجموع دو بال) وجود دارد.
قاضيان در پايان درباره تكنيك ساخت اين مجسمه به روشي به‌نام «موم گمشده» اشاره كرد و گفت: اين روش براي ساخت مجسمه‌هاي كوچك در تاريخ باستانشناسي استفاده مي‌شد، به اين طريق كه قطعه‌اي از گل رس به‌عنوان هسته اوليه ساخته مي‌شد. سپس مجسمه مورد نظر را روي آن به‌وسيله موم شكل مي‌دادند و مجددا با لايه‌اي از گل رس روي آن را مي‌پوشاندند. مجموع اين سه لايه در داخل كوره پخته مي‌شد. ماده مذابي را از يك منفذ به داخل موم ريخته و حرارت آن باعث مي‌شد كه موم به‌صورت بخار از منفذها خارج شده ، ماده مذاب جايگزين آن شود. در پايان لايه گل رس رويي را خرد مي‌كردند و بدين وسيله مجسمه شكل مي‌گرفت.
انتهاي پيام
- در زمینه انتشار نظرات مخاطبان رعایت چند مورد ضروری است:
- -لطفا نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.
- -«ایسنا» مجاز به ویرایش ادبی نظرات مخاطبان است.
- - ایسنا از انتشار نظراتی که حاوی مطالب کذب، توهین یا بی‌احترامی به اشخاص، قومیت‌ها، عقاید دیگران، موارد مغایر با قوانین کشور و آموزه‌های دین مبین اسلام باشد معذور است.
- - نظرات پس از تأیید مدیر بخش مربوطه منتشر می‌شود.
نظرات