سومين نشست از همايش بين‌المللي موزه‌هاي مساكن روستايي، عصر ديروز در موزه هنرهاي معاصر تهران برگزار شد. به گزارش خبرنگار ميراث فرهنگي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، احمدمحيط طباطبايي ـ معاون معرفي و آموزش سازمان ميراث فرهنگي كشور ـ در ابتداي اين نشست با ارايه تاريخچه كوتاهي از چگونگي تشكيل موزه در ايران گفت: سازمان ميراث فرهنگي، با تشكيل خود توانست در قلمرو موزه‌ها گام موثري بردارد و امروز با وجود 35 موزه مردم شناسي سعي در گسترش آنها دارد. اما امروزه سازماندهي محوطه‌ها به شكل موزه‌هاي باز در دستور كار توسعه موزه‌ها قرار گرفته است. وي افزايش 300 درصدي موزه‌ها را رقم مناسبي براي كشوري با فرهنگ و تمدن ايران ندانست و گفت: قوانين موجود مانع از ايجاد موزه‌ توسط بخش خصوصي مي‌شود؛ اما سازمان ميراث فرهنگي اميدوار است اين بخش به بخش هاي عمومي نيز اضافه شود تا به ميزان مطلوب موزه در كشور دست يابيم. دكتر مسعود كوثري ـ كارشناس امور فرهنگي ـ نيز در اين نشست به ارايه توضيحاتي درباره‌ي تحولات فرهنگي استان گيلان پرداخت و گفت: حوزه‌هاي فرهنگي پيچيده‌اي از ويژگي‌هايي هستند كه كمپلكس فرهنگي تشكيل داده و بين عده‌اي مشتركند، و با اين وجود گيلان يكي از 7 يا 8 حوزه موجود در كشور است. البته زبان، دين، پيشينه تاريخي، تقسيمات اداري و آداب و سنن نيز در اين تقسيم بندي قررا مي‌گيرد. وي پس از آن از پيشينه و تاريخ گيلان سخن گفت؛ اما به دليل مشاجره لفظي با مترجم مراسم، از ادامه سخنراني منصرف شد. مهندس بابك زيرك ـ يكي از مشاوران طرح موزه مساكن ـ هم درباره‌ي پژوهش‌هاي انجام شده در وادي گونه شناسي مسكن ايران سخن گفت و افزود: مطالعه در مورد شرايط محيطي، اقليمي و چگونگي شكل گيري بافت‌هاي روستايي انجام شده و جدا از كاوش‌هاي باستان شناسان، پژوهنده‌هاي بسياري در اين خصوص كند و كارهاي ارزنده‌اي داشته‌اند. ما اميدواريم پروژه عظيم موزه مسكن تمامي ارزش‌هاي معماري متنوع سرزمين گيلان را نشان داده و يكي از نادرترين نمونه‌هاي باقي مانده از عصر چوب را كه در اين منطقه است، براي هميشه ماندگار سازد. سخنان پروفسور برومبوژه درباره‌ي تحقيقات سي ساله‌ي خود در ناحيه گيلان همراه با نمايش اسلايد، پايان بخش اين همايش بود كه ضمن آن به استقرار سريع تجددگرايي طي سال‌هاي 1982 تا 1991 كه باعث تغيير معماري چوب به بتون و حلبي شد، اشاره كرد. انتهاي پيام