به گزارش ایسنا، ماه رمضان ماه نزول قرآن است و همه ما باید تلاش کنیم در این ماه هر روز یک جزء قرآن تلاوت کنیم و در کنار تلاوت، تدبر در قرآن و آوردن قرآن به متن زندگی نیز ضروری است.

پرداختن به تفسیر آیات باعث تقویت ایمان و امید در جامعه می‌شود. بر همین اساس در این ۳۰ روز ماه مبارک رمضان هر روز یک آیه از آیات «زندگی با آیه‌ها» که مربوط به توحید، نبوت و ایمان است انتخاب شده که راحت‌تر مفاهیم قرآنی در جامعه تبیین شود.  

بیست و پنجمین آیه‌ای که به آن پرداخته شده، آیه ۲۸ سوره شوری در خصوص‌ مشورت کردن است. خداوند در این آیه می‌فرماید: «وَأَمْرُهُمْ شُورَی بَیْنَهُمْ / آن چه نزد خداست از خوشی های زودگذر دنیا بهتر است، اما مخصوص کسانی است که کارهایشان را با مشورت پیش می‌برند».

با هم فکر کنیم

در تفسیر این آیه برای زندگی امروزمان می‌توان گفت: از نشانه های مومن یکی هم این است که اهل تصمیم‌های هول هولکی نیست، صبور است و با ملاحظه حرف های آدم ها را می شنود و سر حوصله به تک تکشان فکر می‌کند. اگر چیزی را نداند از پرسیدن خجالت نمی‌کشد و اگر راهی را نشناسد از راهنمایی گرفتن عارش نمی‌آید. اهل مشورت گرفتن است؛ چه در تصمیم های کوچک و چه در انتخاب های بزرگ هیچ عشقی آن قدر کورش نمی‌کند که دلسوزی آدمهای دور و برش را نبیند و هیچ تصمیمی آن قدر به هیجان نمی‌آوردش که راهنمایی آدم‌های با تجربه را نادیده بگیرد. اگر از یک سوراخ دوبار گزیده نمی‌شود به خاطر همین اخلاق‌هایش است و اگر مدام سرش به سنگ نمی‌خورد از صدقه سر همین عادت‌هایش.

خداوند در این آیه از ما خواسته است:

«در امور مختلف به مشورت با دیگران اهمیت دهیم و تصمیمات را با کمک جمع بگیریم».

برای عمل به این آیه در زندگی می‌توانیم:

*در خانواده یا محل کار، قبل از تصمیم گیری درباره مسائل مهم، نظر اعضای دیگر را هم جویا شویم.

*به جای تحمیل نظر خود فضایی برای تبادل آرا ایجاد کنیم.

*در مشورت‌ها به یاد داشته باشیم که هدف رسیدن به تصمیم درست است نه صرفاً تأیید دیدگاه ما.

روایت شهدا: هنر باهنر

در شرح زندگی شهید دکتر محمد جواد باهنر آمده است:

با اینکه سالها شاگردی بزرگانی چون آیت الله بروجردی، امام خمینی و علامه طباطبایی را کرده بود و دکتری خود را از دانشگاه تهران گرفته بود باز هم مشورت را رها نمی‌کرد. وقتی نخست وزیر شد اگر در موضوعی تصمیمی می‌گرفت ابتدا جلسه‌ای تشکیل می‌داد و با دقت به نظرات دیگران گوش می‌کرد؛ حتی وقتی خودش کاملاً اشراف داشت؛ مثلا در مسائل مربوط به شهرستانها و استانها به جای تصمیم گیری یک طرفه همیشه به علمای محلی و افراد آگاه رجوع می‌کرد؛ چون باور داشت که بهترین تصمیم ها از دل گفت وگو بیرون می آیند.

انتهای پیام