اعتیاد و وابستگی به موبایل یکی از معضلات جدید زندگی در عصر ارتباطات است که گریبانگیر بسیاری از  کودکان و نوجوانان شده است. وابستگی به گوشی در برخی افراد به گونه‌ای است که زندگی عادی و روزمره آنان را به طور کامل مختل کرده و کنار گذاشتن آن نیز کار ساده‌ای نیست. استفاده از گوشی هوشمند و فضای مجازی با همه خوبی‌های خود در صورتی که از حد متعادل خارج شود، زیان‌های فراوانی دارد.

امروزه استفاده بیش از حد کودکان و نوجوانان به فضای مجازی و در پی آن دور ماندن از تحصیل و ورزش و به خطر افتادن سلامت جسم و روان آن‌ها درد مشترک بسیاری از خانواده‌ها است.

یک روانشناس کهنه کار گلستانی در گفت وگو با ایسنا در خصوص علائم اعتیاد به فضای مجازی در کودکان گفت: یکی از علائم اولیه اعتیاد فرزندان به فضای مجازی این است که بلافاصله پس از بیدار شدن از خواب و قبل از  از انجام کارهای شخصی بلافاصله تلفن همراه خود را چک می‌کنند.

نشانه‌های اعتیاد اینترنتی

وی پرخاشگری، کم خوابی و یا خوابیدن بیش از اندازه و کم اشتهایی ناشی از کم تحرکی را از نشانه‌های دیگر اعتیاد فرزندان به فضای مجازی برشمرد و افزود: وابستگی به فضای مجازی باعث تغییر خلق و خوی فرزندان می‌شود به طوری که دیگر علاقه ای به فعالیت‌هایی را که در گذشته با ذوق و شوق انجام می‌دادند، ندارند.

روانشناس گلستانی با بیان اینکه که اگر به نشانه‌های اعتیاد فرزندان به فضای مجازی توجه نشود عواقب بدی را برای فرزند در پیش خواهد داشت، گفت: آسیب جسمانی کمترین آسیب اعتیاد به فضای مجازی است، بسیاری از کودکان ساعت‌ها بر روی صندلی غیر استاندار می‌نشینند و  مشغول گشت و گذار در فضای مجازی می‌شوند در چنین حالتی به بیماری جیبپ (بیماری که فرد به سبب نشستن طولانی مدت روی صندلی نامناسب به آن مبتلا می‌شود) دچار می‌شوند و در مراتب بالاتر درگیر بیماری‌های روانی می‌شوند.

مظفری با بیان اینکه اگرچه شرایط کرونا استفاده از وسایل ارتباطی در کودکان و نوجوانان را به یک ضرورت تبدیل کرد، اما والدین می‌توانستند، استفاده از این وسایل را کنترل کنند به طور مثال تلفن مادر یا پدر را در اختیار کودک بگذارند تا فرزند استقلال کامل نداشته باشند و پس از مدتی که والدین تشخیص دادند فرزندشان توانایی لازم برای استفاده از تلفن همراه  راکسب کرده، می‌توانند به صورت اشتراکی یک تلفن برای کودک و بردار یا خواهرش تهیه کنند و در نهایت در زمان مناسب تلفن مستقل در اختیار فرزند خود قرار دهند.

اعتیاد اینترنی فرزندان  با دسترسی زودهنگام به فضای مجازی

وی دسترسی زود هنگام به فضای مجازی را خطرناک دانست و اضافه کرد: ما باید قبل از هرچیز با تدابیر لازم از اعتیاد فرزندان به فضای مجازی جلوگیری کنیم و این را بدانیم به طور حتم پیشگیری  از وابستگی بیمارگونه به فضای مجازی راحت از درمان آن است.

این روانشناس گلستانی با تأکید اینکه والدین باید با کاهش دسترسی کودکان به وسایل ارتباطی، شرایطی را فراهم کنند که فرزندان پیش از ورود به فضای مجازی، به درک و آمادگی لازم برای مدیریت آن برسند، گفت:  فرزندی که زیر ۱۸ سال سن دارد نباید بیشتر از یک ساعت در طول شبانه روز در فضای مجازی باشد و حتی نوجوان که به سن ۱۸ سال نزدیک باشد هم نباید کامل مستقل و آزاد از این فضا استفاده کند.

تلفن همراه برای فرزندان زیر ۱۸ سال وسیله شخصی نیست

مظفری ادامه داد: این شعار که تلفن همراه مانند مسواک وسیله شخصی است و نباید در اختیار دیگران قرار بگیرد را در مورد کودکان و نوجوانان نادرست دانست و افزود: هیچ کس از پدر و مادر به فرزند نزدیکتر و محرم‌تر نیست و والدین باید با کنترل گوشی همراه مانع از خطای فرزندان خود شوند.

ضرورت استفاده از سیم کارت دانش آموزی در فرزندان زیر ۱۸ سال 

وی با تأکید بر استفاده از سیم کارت‌های دانش‌آموزی و انارستان برای فرزندان زیر ۱۸ سال تصریح کرد:  می‌توانیم با زمان‌بندی شرایطی را فراهم کنیم که فرزندان بیشتر از یک ساعت درفضای مجازی نباشند و این کار با استفاده از نرم‌افزارهای مرتبط  امکانپذیر است.

این روانشناس گلستانی در خصوص روش‌های درمان اعتیاد به فضای مجازی توضیح داد: اگر  وابستگی نوجوان به فضای مجازی  به مرحله اعتیاد رسیده باشد، اولین قدم قطع کامل دسترسی به وسایل ارتباطی به مدت دو هفته است. در این مدت خانواده باید از فعالیت‌های جایگزین برای پر کردن اوقات فراغت فرزند استفاده کند پس آن نیز باید محدودیت زمانی برای استفاده از فضای مجازی اعمال شود.

مظفری تصریح کرد: در مرحله اعتیاد به فضای مجازی روش‌های دیگر مثل صحبت کردن و کاهش دسترسی پاسخ گو نیست، چرا که فرزند درگیر وابستگی شدید شده است و تجربه شده که اگر دسترسی را از فرزندان بگیرید مخفیانه از این فضا استفاده می‌کنند.

وی در پایان به نقش کلیدی والدین در جلوگیری از اعتیاد فرزندان به فضای مجازی و تلفن همراه اشاره کرد و گفت: علاوه بر والدین، معلمان، دوستان و محیط‌های اجتماعی نیز نقش مهمی در جلوگیری از این آسیب دارند، خانواده‌ها باید به انتخاب محیط‌های مناسب و کاهش استفاده شخصی از وسایل ارتباطی توجه کنند تا الگوی مناسبی برای فرزندان خود باشند.

انتهای پیام