به گزارش ایسنا، در ابتدای این نشست، روح الله روحانی دبیر علمی نشست گفت: جریان افراط‌گرایی پدیده‌ای نامبارک در جهان اسلام است که آسیب‌ها و پیامدهای جبران ناپذیری را به جوامع اسلامی و دین اسلام تحمیل کرده و شعله‌ور شدن آتش جنگ و خشونت در منطقه از پیامدهای این رویکرد است.

سید روح الله حسینی، رایزن فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در کابل، افراط را نتیجه نگاه نامتوازن به کلیت نظام خلقت دانست و گفت: در اندیشه‌های فلسفی و عرفانی اسلامی؛ نظام خلقت، نظام احسن است و آنچه خداوند ایجاد کرده، بهترین وضعیت ممکن است. هر گاه بشر در این نظام دست ببرد، توازن آن را برهم می‌زند و منجر به افراط و تفریط می‌شود.

وی اعمال نگاه همه جانبه‌گرایانه را باعث جلوگیری از افراط و تفریط خواند و افزود: انسان فقط مادّیت یا معنویّت یا فردیّت و یا اجتماعی بودن نیست؛ بلکه همه اینها با هم است و یکی از دلایل رشد کاریکاتوری غرب؛ یعنی پیشرفت در مادّیات و ظواهر زندگی و غفلت از معنویّات و بعد روحانی انسان، نگاه یک جانبه‌گرایانه به انسان است.

حسینی این تصور رایج که جوامع اسلامی و برخی از مسلمانان را افراط گرا معرفی ‌می‌کند؛ به نقد کشید و اظهار کرد: هر نوع رویکرد تندروانه، افراط‌گرایی است و این رویکرد در جوامع مسیحی غربی از گذشته وجود داشته و جنگ‌های سی ساله مذهبی در اروپا، مصداق بارز افراط‌گرایی در غرب است.

وی ریشه‌های افراط گرایی را مجموعه‌ای از آمیزش عامل بیرونی استعمار با ضعف و فساد درونی برخی جوامع اسلامی معرفی کرد و از جدال سنّت‌گرایان اسلامی با دنیای غرب و غرب‌گرایانی که پیشرفت را منحصر در تقلید و پیروی از غرب می‌دانند، به عنوان عاملی که به افراط‌گرایی دامن می‌زند نام برد.

رایزن فرهنگی ایران پیرامون تبیین پیامدهای افراط‌گرایی در جوامع اسلامی گفت: این پدیده دو بخش دارد؛ بخش اول وحدت اجتماعی را در بدنه‌ی یک جامعه و کل جوامع اسلامی هدف قرار می‌دهد و در بخش دوم؛ امنیت ملی کشورها را تهدید می‌کند.

حجت الاسلام علیزاده محقق و کارشناس مسائل دینی با تأیید نقطه نظرات ارائه شده توسط رایزن فرهنگی کشورمان؛ اجماع و اتفاق نظر امت و همه مذاهب اسلامی بر محبت و دوستی اهل بیت پیامبر(ص) و منحرف و خارج از دین دانستن نواصب و غلوکنندگان را به عنوان یک ظرفیت مهم برای همدلی و همگرایی بین مسلمانان مطرح کرد.

وی افزود: برای مبارزه با افراط‌گرایی، ابتدا باید واقعیت وجود تکفیر و ریشه‌های آن در برخی متون و روایات و نیز در فتاوای برخی علمای اسلامی را بپذیریم و در گام بعدی، عوارض و فتنه‌های ناشی از آن را در جامعه تبیین کنیم و در نهایت به دنبال چاره و راه حل باشیم.

انتهای پیام