به گزارش ایسنا، برگزاری دوسالانه غزه توسط هنرمندان فلسطینی به‌عنوان عملی برای نشان دادن مقاومت و بقا معرفی شده و این پروژه شامل نمایش آثار در غزه و ارسال آنها از خطوط محاصره اسرائیل برای نمایش در سراسر جهان است.
حدود ۵۰ هنرمند از غزه آثار خود را در این منطقه تحت محاصره به نمایش خواهند گذاشت و در عین حال به دنبال گالری‌هایی در خارج از کشور برای میزبانی از این نمایشگاه‌ها هستند اما چالش اصلی آنها رساندن آثارشان به دید جهانیان است، چراکه باید از خطوط محاصره اسرائیل عبور کنند.
حدود یک چهارم از این هنرمندان موفق شدند اوایل جنگ وارد مصر شوند. برخی از هنرمندانی که در غزه باقی مانده‌اند تلاش می‌کنند آثارشان را با کمک امدادگرانی که به‌صورت پراکنده اجازه عبور از خطوط محاصره را دارند، ارسال کنند. عده‌ای نیز آثار خود را به شکل دیجیتالی از طریق عکس‌ها و ویدیوها ارائه خواهند داد، در حالی که برخی دیگر با هنرمندان غربی همکاری خواهند کرد.
یکی از برگزارکنندگان این دوسالانه گفت: «بزرگ‌ترین رویدادهای هنری دنیا دوسالانه‌ها هستند که مهم‌ترین هنرمندان جهان را گرد هم می‌آورند تا مهم‌ترین مسائل دنیا را از طریق هنر بیان کنند. برای ما، اکنون مهم‌ترین هنرمندان جهان، هنرمندان غزه هستند. این دوسالانه همچنین بیانیه‌ای است که نشان می‌دهد این رویداد تکرار خواهد شد و دو سال دیگر، غزه و هنرمندانش همچنان پابرجا خواهند بود.»
این ایده به عنوان دلیلی هنری برای ادامه زندگی در برابر تلاشی برای سلب انسانیت از فلسطینیان غزه شکل گرفته است. این پروژه در ابتدا از گفت‌وگو میان هنرمندانی آغاز شد که به دنبال یکدیگر بودند تا مطمئن شوند دوستانشان هنوز زنده‌اند و درباره اینکه چگونه نه‌تنها زنده بمانند، بلکه تحت بمباران و کمبود شدید غذا به خلق هنر ادامه دهند، تبادل نظر می‌کردند.
یکی از آثار هنری در این دوسالانه، مجسمه‌ای است با عنوان «دلم برایت خیلی تنگ شده» از خالد حسین، که در دیرالبلح، غزه ساخته شده است. این اثر دو چهره بزرگ را نشان می‌دهد؛ یکی با چشمان بسته به بالا متمایل است و دیگری عمودی ایستاده و گونه چهره اول را می‌بوسد.
تسنیم شطات، یک جوان ۲۶ ساله از خان یونس که به ارائه این ایده کمک کرد و یکی از برگزارکنندگان آن خواهد بود، گفت: «جنگ چیزهای زیادی را از ما و مردم غزه دزدید و همچنان به دزدیدن ادامه می‌دهد، با این حال دنیا در سکوت به تماشا نشسته است. ما می‌خواهیم نهادهای بین‌المللی این آثار را به نمایش بگذارند. ما داستان‌هایی را که دنیا از آنها آگاه است تعریف نمی‌کنیم، بلکه از تولد دوباره در میان تاریکی و بی‌عدالتی و از زندگی در میان مرگ سخن خواهیم گفت.»
برگزارکنندگان می‌گویند اگر میزبان خارجی برای برگزاری این دوسالانه پیدا شود، این رویداد به شکلی بی‌سابقه در تاریخ معاصر برگزار خواهد شد: هنرمندانی که تحت محاصره و گرسنگی هستند، توانسته‌اند نمایشگاهی در سطح جهانی برپا کنند.
به گزارش گاردین، محمد الحاج، هنرمند ۴۲ ساله و معلمی که اکنون در اردوگاه نصیرات در مرکز نوار غزه پناه گرفته است، تلاش می‌کند حتی در شرایطی که او و اطرافیانش برای تأمین نیازهای اساسی در مضیقه هستند، به طراحی ادامه دهد. او می‌گوید: «کمبود غذا و آب وجود دارد، هیچ سرپناهی نیست و در آستانه زمستان هستیم. در عین حال، با کمبود قلم، رنگ و ابزار نقاشی مواجه هستم. حتی اگر این ابزارها پیدا شوند، چندین برابر قیمت عادی فروخته می‌شوند. از طریق هنر، ما به دنیا این پیام را می‌دهیم که هنوز زنده‌ایم و تا زمانی که هنوز نفس می‌کشیم، می‌توانیم بر هر آنچه در اینجا اتفاق می‌افتد، نور بتابانیم.»
الحاج که زمانی استودیویی در شهر غزه داشت، همه آن را از دست داده و از یک اردوگاه چادری به اردوگاهی دیگر نقل مکان می‌کند. او قصد دارد آثارش را که بیشتر طراحی‌های نمادین درباره رنج فلسطینیان است، از طریق همکاری با هنرمندان کرانه باختری که آثارش را بازآفرینی می‌کنند یا با عکاسی با کیفیت بالا و ارسال الکترونیکی برای چاپ روی تخته‌ها صادر کند.
در همان ابتدای جنگ، در اکتبر سال گذشته، خانه روفایده سهویل بمباران شد و خانواده او مجبور شدند راه خود را از زیر آوار بیرون بیاورند تا بسیاری از دوستان و همسایگان خود را بیابند که در خیابان در منطقه ریمال شهر غزه شهید شده بودند.
سهویل که قبل از جنگ معلم و مدرس هنر بود، گفت: «این تجربه به بمباران ختم نمی‌شود. این لحظات آمیزه‌ای از ترس، شوک و درماندگی را به همراه دارند و زخم‌ها مدت زیادی طول می‌کشد. او در این بمباران، ۱۷ سال کار هنری و کتابخانه‌ای با نزدیک به هزار کتاب را از دست داد و از آن زمان تاکنون در حال جایجایی بوده و از بمباران فرار کرده و هفت بار آواره شده است.»
سهویل، ۳۷ ساله، چشم انداز دوسالانه غزه را فرصتی برای شروعی تازه به عنوان یک هنرمند می‌داند.
پروژه دوسالانه غزه در مراحل اولیه خود است و به مداخله یک گالری هنری یا موزه ملی در خارج از کشور برای تحقق آن بستگی دارد. اما هنرمندان فلسطینی خوشبین هستند و معتقدند همه آثار هنرمندان بیرون خواهند آمد و نور را خواهند دید و از موانع، مرزها و قوانین عبور خواهند کرد و تمام جهان آنها را خواهند دید. این قدرت هنر است.
انتهای پیام
نظرات