به گزارش ایسنا، فیلم سینمایی «باغ کیانوش» به کارگردانی رضا کشاورز حداد و تهیه‌کنندگی محمدجواد موحد، محصول باشگاه فیلم سوره و کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان است که برای نخستین بار در چهل و دومین دوره از جشنواره بین‌المللی فیلم فجر اکران شد و به تازگی به پرده سینماها آمده است.

میلاد محمدی که ساخت انیمیشن های داخل فیلم «باغ کیانوش» را برعهده داشته است، در گفتگو با ایسنا درباره دلیل استفاده از انیمیشن در این اثر و بخش‌هایی مانند جنگ که در فیلم وجود دارد، گفت: دلیل اصلی بخش انیمیشنی جنگ که در فیلم «باغ کیانوش» مشاهده می‌کنید، این است که زمانی که با رضا کشاورزحداد کارگردان فیلم صحبت می‌کردیم به این ایده رسیدیم که نمایش رئالیستی جنگ در قالب این فیلم که برای مخاطب نوجوان است، شاید مقداری نامناسب و مخاطراتی را هم به همراه داشته باشد و شاید واقعیت عریان جنگ مقداری خشن است و فضایی دارد که نباید در فیلم نوجوانانه آن ها را نشان بدهیم.

وی افزود: در عین حال پرداختن رئالیستی به جنگ چالش‌های اجرایی و تولیدی هم برای گروه به همراه خواهد داشت و هزینه‌های تولیدی را نیز افزایش می‌دهد. در نهایت با رضا کشاورز حداد به این ایده رسیدیم که چون قصه برای کاراکتر اصلی تعریف می‌شود، می‌توانیم جنگ را از تخیل یک نوجوان اصلی فیلم ببینیم و از نگاه آن به صورت انیمیشن موقعیت‌ها را ببینیم تا به واسطه این شکل روایی هم کار خلاقانه و متفاوتی کرده باشیم و هم دستمان باز باشد تا به هر شکل که می‌خواهیم و به قصه‌مان می‌آید، جنگ را روایت کنیم.

این هنرمند در بخش دیگری از صحبت‌های خود ادامه داد: به همین منظور عنصر فانتزی و خیال‌پردازی را در آن موقعیت انیمیشن افزایش دادیم تا لحظه ماندگاری را ثبت کنیم. البته چنین کاری ریسک‌های خود را هم داشت و ممکن بود کار به قدر کافی شکل نگیرد و به اصطلاح درنیاید. انجام چنین کاری جسارتی می‌خواست که رضا کشاورز حداد به عنوان کارگردان و محمدجواد موحد به عنوان تهیه‌کننده این شجاعت را داشتند تا من نیز بتوانم در این بخش کار کنم. برای خود من نیز ریسک داشت که آیا به عنوان یک عنصر می‌توانم در چنین فیلمی جای درستی پیدا کنم یا صرفا به عنوان یک وصله پینه به فیلم تبدیل می‌شوم. در حال حاضر که خروجی درآمده و آن را نگاه کردم، معتقدم نتیجه خوبی شده و قابل قبول است.

محمدی درباره تاثیر انیمیشن بر پیشبرد قصه فیلم «باغ کیانوش» توضیح داد: اساسا قرارست در این فیلم ذهنیت‌های خیال‌انگیز نوجوان‌ها را ترسیم کنیم و در ایده اولیه به این رسیدیم که براساس ذهنیت هرکدام از بچه‌ها در یک شکل و شمایلی از انیمیشن پیش برویم و تعریفی از آن را ارایه بدهیم ولی به دلیل محدودیت‌های زمانی برای رساندن فیلم به جشنواره فیلم فجر و همچنین محدودیت‌های مالی که پروژه داشت، تعدادی از سکانس‌های تخیل و انیمیشن‌ها حذف شد و در نهایت سه گونه از انیمیشن باقی ماند.

وی ادامه داد: گونه اول تخیل «عباس» است که چون مغز متفکر گروه نوجوان است، می‌تواند خوب تحلیل و مسیریابی کند و سعی کردیم با الهام از مسیریابی خوب این شخصیت یک موقعیتی شبیه مسیریاب‌های امروزی که می‌توانند نقشه ترسیم کنند، همان شمایل را ترسیم کنیم. گونه دیگر تخیل «علی» بود که در دو موقعیتی که از جنگ برای او تعریف می‌شود و تخیل سکانس گود، هر سه مواردی بودند که در فیلم به جای ماندند.

محمدی درباره پروسه تولید انیمیشن‌های فیلم «باغ کیانوش» مطرح کرد: تقریبا در مهرماه و همزمان با تولید خود فیلم که در سر صحنه اتفاق می افتاد، پروسه پیش‌تولید و تولید انیمیشن های «باغ کیانوش» را آغاز کردیم و اگر اشتباه نکنم تا ۱۵ دی ماه درگیر آن بودیم. در نهایت خروجی را به دوستان تحویل دادیم تا ادامه مسیر خود را طی کند. در حقیقت حدود ۳ ماه و نیم تمام مسیر و پروسه تولید انیمیشن طول کشید.

وی درباره ترکیب فیلم رئال و انیمیشن بیان کرد: ما درواقع دو نوع ترکیب از فیلم رئال و انیمیشن داریم. به یک گونه آن فیلم‌های لایواکشن می‌گویند که در حقیقت در یک دنیای رئالیستی عناصر، کاراکترها و یا اشیا و بخش‌هایی از صحنه به یک موجود انیمیشنی تبدیل می‌شوند و نمونه‌های موفقی مانند «گارفیلد» هم در دنیا داشته و دارد. گونه دیگر به این صورت است که ما یک فاصله گذاری می‌کنیم و در سکانس‌هایی کاملا وارد دنیای انیمیشن می‌شویم و در سکانس‌هایی مجدد به جهان معاصر و رئالیستی باز می‌گردیم. تصمیم ما برای فیلم «باغ کیانوش» نوع دوم بود و تلاش کردیم در این شیوه و مسیر قدم برداریم.

محمدی درباره انیمیشن و تاثیرپذیری مخاطبان با فیلم توضیح داد: عنصر انیمیشن در دل یک فیلم برای نوجوان به عنوان چیزی که حداقل در فیلم‌های ایرانی بدیع، نو و تازه بوده است و ذاتا توانسته مقداری جذاب باشد و کار را پیش ببرد. از نظر فرمی هم باتوجه به بازخوردهایی که از منتقدان حرفه‌ای سینما و انیمیشن و حتی مخاطب عام که تا این لحظه گرفته‌ام، بسیار خوب بوده است و دوست داشتند.

این هنرمند درباره اوضاع و احوال کنونی انیمیشن در ایران گفت: انیمیشن یک صنعتی است که ایران از سال‌های بسیار قبل به آن ورود پیدا کرده و از دهه پنجاه اولین آثار انیمیشن ما ساخته شده است. ولی متاسفانه سال‌های طولانی در همان مراحل مقدماتی و آماتوری متوقف ماند و رشد و توسعه‌ای پیدا نکرد. تقریبا در یک دهه اخیر توجه به انیمیشن بیشتر شده که به چند دلیل مربوط است. اول اینکه زیرساخت‌های ما گسترش پیدا کرده است. توسعه نرم‌افزارها و ابزارهای تولید انیمیشن به گونه‌ای بوده است که امکان تولید انیمیشن «شدنی تر» شده است. نیروهای تکنسین و متخصص در حوزه انیمیشن در ایران افزایش پیدا کرده است و هر کدام از این عزیزان توانمندتر شده‌اند. انصافا در ایران بچه‌های با استعداد زیادی داریم که چه بسا بعضی‌ها به خاطر کمبودها و نبودن پروژه و درآمد کافی مهاجرت می‌کنند و جا دارد ظرفیتی مهیا شود تا این دوستان هم بتوانند در داخل کشور خودمان فعالیت کنند و بتوان از ظرفیت آنها استفاده کرد.

وی افزود: در حال حاضر زیرساخت‌ها بهتر و نیروی تکنسین بیشتر شده است و توجه سرمایه‌گذارها هم به حوزه انیمیشن جدی‌تر شده و حتی بازار هدف خود را هم دارد. در سینمایی که فیلم‌های اجتماعی خیلی سخت مخاطب پیدا می‌کنند و می‌فروشند و سینما به عرصه فیلم‌های کمدی تبدیل شده که بعضی از آنها امکان بازگشت سرمایه را دارند، سینمای انیمیشن یک ویژگی جذاب دارد که اگر خوب و درست هدفگذاری کند و پیش برود، یک سبد مخاطب جدی دارد و مخاطب کودک و نوجوان یعنی اینکه اگر شما برنامه‌ریزی خوب و درستی داشته باشید، به هرحال به صورت تضمینی یک طیفی از مخاطب را به همراه خواهید داشت. سرمایه‌گذاران هم به همین دلیل مجاب شده‌اند که اتفاقا در چنین فضایی می‌شود روی این طیف و ساختن فیلم برایشان کار کرد. تمام این موارد به این معناست که صنعت انیمیشن ما رو به جلو است و گشایش‌هایی برای آن اتفاق می‌افتد که بسیار خوشحال کننده است و صد البته که همچنان به حمایت و توجه ویژه نیاز دارد.

میلاد محمدی در پایان درباره کارهای آینده خود گفت: در حال حاضر چند پروژه در دست دارم و مشغول کار روی آن ها هستم. روی ایده فیلمنامه‌ سینمایی در ژانر تریلر و یک اثر انیمیشن کار می‌کنم و همچنین یک پیشنهاد انیمیشن سریالی دارم. در حال بررسی هرکدام از این موارد هستم ولی اینکه کدام زودتر به نتیجه برسد، نمی‌دانم.

انتهای پیام