به گزارش ایسنا، یکی از نکات درباره اجرای امیرقاسمی این بود که در سال‌های اخیر رسیتال پیانو به شکل کلاسیک غربی در ایران برگزار می‌شد و هنرمندانی نیز در این عرصه فعال بودند اما در زمینه پیانوی کلاسیک ایرانی کار چندانی انجام نمی‌شد. با توجه به سابقه حضور پیانو در موسیقی دستگاهی و کلاسیک ایرانی بالغ بر ۱۷۰ سال و حتی پیش از ورود ویلن ، باز هم به نسبت توجه کمتری بدان شده است و حال شاهد اقبال آن توسط هنرمندانی چون محمدرضا امیرقاسمی هستیم.

آنچه که دراین شب مخاطبان شاهدش بودند بخشی از میراث موسیقی ملی ایران بود که توسط هنرمندان پیانوی ایرانی ساخته و پرداخته شد. (به جز قطعه همایون خرم که توسط امیرقاسمی برای پیانو بازنویسی شده بود.)

امیرقاسمی خود معتقد است که دو نفر از مهمترین سرمایه‌های موسیقی ملی ایرانی، زنده‌یادان «مرتضی محجوبی» و «جواد معروفی» که از پایه‌گذاران موسیقی ملی ایران محسوب می‌شوند و از جمله نوازندگان پیانو ایرانی بودند.

آثاری که در قالب پیانو اجرا می‌شود، معمولا در دو سبک است؛ نخست آثاری که قابلیت اجرایی با کوک بین‌المللی پیانو دارند و دوم آثاری که با کوک ایرانی نواخته می‌شوند که در این بخش دوم کم کارشده است. امیرقاسمی در این کنسرت تلاش کرد که این دغدغه و رویکرد هنری را در کنار دیگر کارهایش در عرصه موسیقی انجام دهد.

بخش نخست این اجرا به قطعاتی از آثار جواد معروفی اختصاص داشت؛ البته آثاری که قابلیت اجرای کوک بین‌المللی دارند. 

بخش دوم کنسرت با بخشی از ردیف مفخم‌الممالک اختصاصی شروع شد که از نوازندگان پیانو دوره قاجار بودند. بخش کوتاه ماهور با بازنویسی و روایت خود امیرقاسمی صورت گرفت و یک قطعه دیگر از پیانونواز و آهنگساز دوره قاجار مشیر همایون شهردار به نام «اپرت مرد دانا» اجرا شد.

در قسمت دیگر ادای دینی به یکی از نوازندگان پیانو ایرانی اردشیر روحانی با قطعه فانتزی اصفهان براساس نگارش خود او اجرا شد. همچنین دو قطعه از همایون خرم در مایه شور نیز که توسط محمدرضا امیرقاسمی بازنویسی شده، اجرا شد و در نهایت هم قطعه‌ای از خود محمدرضا امیرقاسمی در دستگاه نوا که درسال ۱۴۰۱ نوشته شده بود، روی صحنه رفت. در پایان هم امیرقاسمی یکی از ساخته‌هایش به نام «پاییز تهران» نواخت.

انتهای پیام