این‌ها بخش‌هایی از صحبت‌های ناخدا یکم حسن مسعودی راد، جانباز ۸۷ درصد و از تکاوران نیروی دریایی ارتش در جریان مقاومت ۳۴ روزه خرمشهر در گفت ‌وگو با ایسناست.

او با اشاره به اینکه یکم تیرماه ۱۳۵۳ به استخدام نیروی دریایی ارتش درآمدم و بعد از گذراندن دوره‌های لازم و ویژه در یگان تکاوران خدمت کردم،‌ گفت: نیروی تکاوران نیروی دریایی، نیروی نوظهوری بود و در زمان آغاز جنگ ما ۷۰۰ تکاور داشتیم، در حالی که تعدادِ تنها یک گردان ۱۵۰۰ نفر است و عراق علاوه بر یک گردان تکاور دریایی یک تیپ تفنگداران دریایی هم داشت، ۳۱ شهریور حمله همه‌جانبه عراق به کشور شروع شد و همه تکاوران به فرماندهی ناخدا هوشنگ صمدی، ابرمرد مقاومت خرمشهر، آماده شده و به سمت خرمشهر حرکت کردیم و از فردای آن روز تمام نیروها با تحویل سلاح از شهر دفاع کردند.

مسعودی ادامه داد: با شروع هجوم، صدام به تیپ و گردان تفنگداران دریایی و تکاوران خود دستور داده بود که ۲۴ ساعت بعد در خرمشهر، ۴۸ ساعت بعد در آبادان و ۷۲ ساعت بعد در ماهشهر به سایر نیروها برای تصرف بوشهر، ملحق شوند، اما ۶۰۰ نفر تکاور با عناصر باقیمانده پادگان دژ و ژاندارمری خرمشهر، نیروهای مردمی و شهید جهان‌آرا با ۳۵ نفر از یارانش همان هفته اول این گردان و تیپ را نابود کردند، در حالی که هر روز یک تیپ زرهی به نیروهای دشمن اضافه می‌شد و بعد از ۳۴ روز از آغاز جنگ ۲ لشکر زرهی مقابل ما بود. تکاوران دریایی هرروز در دو سوی پل خرمشهر عبور کرده و آن را برای عبور سایر نیروها پاکسازی می‌کردند، ۳۴ روز بلا انقطاع کار ما همین بود که همراه جنگ‌های خانه به خانه و کوی به کوی انجام می‌دادیم، هرروز دشمن را تا پل نو عقب می‌راندیم و شب به محل استراحت باز می‌گشتیم و مطلقا به فکر مکان استراحت، نوع غذا و حتی سرزدن به خانواده نبودیم، هدف فقط و فقط دشمن بود.

به گزارش ایسنا، این تکاور بازنشسته نیروی دریایی، بیان کرد: از این ۶۰۰ نفر تکاور در طول ۳۴ روز ۱۰۳ تن شهید و ۲۹۲ تن مجروح منجر به ترک منطقه نظامی داشتیم، نیروها با جان و دل می‌جنگیدند و تا مجبور نمی‌شدند منطقه را ترک نمی‌کردند، دست بی‌سیم چی ناخدا صمدی در حال انجام ماموریت قطع شد و او کار را ادامه می‌داد و نهایتا با اجبار برای مداوا رفت. مردان ما با چنین روحیه‌ای می‌جنگیدند و در نهایت بعد از یک هفته نیروهای مردمی بیشتری به کمک ما آمد که پشتیبانی بسیار خوبی از تکاوران داشتند، اما چون جنگ تخصصی بود بار جنگ بر عهده نیروهای تکاور بود، به‌طوری که‌ در ۳۴ روز دفاع از خرمشهر بیش از هزار نظامی شهید شدند، بعد از ۲۹ روز دفاع و با آمدن نیروهای پشتیبانی،‌ تکاوران نیروی دریایی راِ ۵ روز قبل از سقوط خرمشهر برای تجدید سازمان به بندر امام منتقل کردند و بعد از تجدید سازمان، بازکردن محور جاده آبادان، ماهشهر که توسط دشمن قطع شده بود به تکاوران واگذار و با تحویل تانک به گروه رزمی تبدیل شد و این گروه رزمی هفتم تیر ۶۰ با عقب راندن دشمن جاده را باز کرده و تحویل نیروی زمینی داد و ما به‌عنوان نیروی ویژه به عملیات‌های دریایی بازگشتیم و با لنچ و پوشش مسافری و بستن قایق‌های fac به بندر ام‌القصر و پایانه‌های نفتی عراق رفته و با اجرای عملیات، شناورهای دشمن را قطع می‌کردیم و یا در عملیات‌های والفجر و... روی اسکله‌های دشمن اجرای عملیات داشتیم در اینجا باید از ۷ عملیات مروارید و روز افتخارآمیز ۷ آذر یاد کرد که امام(ره) آن را به یاد این عملیات پرافتخار و انهدام نیروی دریایی ارتش بعث، روز نیروی دریایی نامیدند.

ناخدا مسعودی‌راد افزود: در جریان این عملیات، پنج فروند قایق موشک‌انداز عراقی کلاس اوسا و ۷ فروند شناور دیگر عراقی غرق و ۶ فروند میگ-۲۳، یک فروند میگ-۲۱ و یک فروند بالگرد سوپر فرلون نیروی هوایی عراق سرنگون شد. قایق موشک‌انداز پیکان در این عملیات توسط نیروی دریایی عراق منهدم و یک فانتوم ایرانی نیز سرنگون و یکی دیگر آسیب دید. نیروی دریایی عراق در این عملیات آسیب قابل توجهی دید و تا پایان جنگ قادر به ایفای نقش مؤثری نبود.

این عضو نیروی دریایی ارتش با اشاره به این که در عملیات مروارید، ناوچه پیکان در نوک حمله قرار داشت، گفت: تیم تخریب تکاوران نیروی دریایی وقتی که روی سکو مستقر شدند با نصب تجهیزات تخریب‌کننده مثل «تی‌ان‌تی» و مواد منفجره قسمت‌های حساس یکی از سکوهای نفتی عراق را در حدود یک شبانه‌روز از بین بردند. زمانی که تیم تکاوری برای تخریب کامل سکو در قسمتی از آن مستقر شدند فهمیدند که در قسمتی دیگر از سکو تعدادی کماندوی غواص عراقی با تجهیزات سنگین کمین گرفتند و منتظر موقعیتی هستند که شلیک کنند. از تیم تکاوران نیروی دریایی در ناوچه پیکان خواسته شد از سکو جدا و به قسمت دیگر آن بروند، در واقع دور زدند و عراقی‌ها را محاصره کردند و آن‌ها را یا از بین بردند یا به اسارت درآوردند.

او ادامه داد: اول به وسیله توپخانه آتش ریخته شد تا تکاورها بتوانند موضع مناسبی بگیرند و آنها را به اسارت در بیاورند. بعد از اینکه عراقی‌ها را به اسارت گرفتند چون از قبل اطلاعی از تعداد عراقی‌ها نداشتند. آن‌ها را به ناوچه پیکان هدایت و در یکی از اتاق‌ها که باشگاه افسران بود حبس کردند. تکاورها به کار خود مشغول شدند و تا پاسی از شب این کار ادامه داشت.

مسعودی راد تاکید کرد: عملیات نیروی دریایی در منطقه و درگیری‌ها باعث شد که پایگاه دریایی ام‌القصر از موضوع مطلع شود. سه واحد سطحی نظامی که دارای ناوچه‌های مشابه ایران، ولی از نوع روسی بودند به سمت ما حمله کردند و تعدادی هواپیما همزمان منطقه را مورد شناسایی قرار دادند. روی صفحه رادار توسط فرماندهی ناوچه و نفرات عملیاتی، مشخص شد که قصد حمله و راکد شدن عملیات و صدمه زدن به ما را دارند. پیکان با دور شدن از سکو به منظور ایجاد فضای باز برای عملیات مقابله به مثل جدا شد و با یکی از واحدهای شناور که در تیررس موشک ما قرار گرفت، درگیر شد.

او ادامه داد: به محض اینکه ما موشک اول را شلیک کردیم ابهت و حجم آتش این عملیات، به قدری بود که ۲ واحد دیگر به جای این که بیایند مقابله کنند هر کدام از یک سمت پا به فرار گذاشتند. واحدی که به وسیله موشک مورد اصابت قرار گرفت به آن سمت رفت و بعد از لحظاتی از صفحه رادار محو شد، یعنی منهدم شد و واحد دیگر در قسمتی از صفحه رادار حرکتش صفر شد یعنی به حالت ساکن درآمد و این برای ما سؤال شد که این چرا حرکت نمی‌کند؟ ما به سمت این هدف رفتیم دیدیم که تمامی افراد آن از ترس روی آب ریختند، چون احساس می‌کردند اگر به سمت ما بیایند آنها را می‌زنیم. ما هم آن ناوچه را به تصرف خودمان در آوردیم که در نیروی دریایی سابقه ندارد که یک واحد نظامی سالم غنیمت گرفته شود. ما این واحد رزمی را به اسارت گرفتیم که بعد از چند لحظه نیروی رزمی به ما دستور انهدامش را داد و ما هم منهدمش کردیم.

او ادامه داد: با طلوع خورشید و روشن شدن هوا کار تکاورها هم تمام شده بود و با اسیرانی که از سکو به اسارت گرفته شده بود و با انهدام سکوی الامیه، این۲ تیم کارشان تمام شد، باز قسمتی از تکاورها از روی سکو با هلی‌کوپتر به سمت منطقه دوم و قسمتی هم با ناوچه پیکان منتقل شدند یعنی جمعیت ناوچه پیکان با نیروی معمول و پرسنل خود و ۹ نفر اسرای عراقی ۶۵ نفر شده بودند.

این عضو نیروی دریایی ارتش با اشاره به اینکه از طرف واحدهای عراقی به وسیله موشک استیس به سمت نیروهای ایرانی شلیک کردند، گفت: کمتر سابقه دارد در جنگ‌های دریایی یک واحدی بتواند با توجه به سرعت محدودی که واحدهای شناور دارند، از یک موشکی با سرعت بیش از یک ماخ جان سالم به در ببرد که ناوچه پیکان این کار را کرد. موشک اولی را که زدند ناوچه پیکان توانست آن را به وسیله توپ منهدم کند. موشک دوم با مانور به موقعی که ناوچه پیکان کرد، از سمت پاشنه به سمت آب رفت و منفجر شد و این بار ۲ موشک شلیک شد و ناوچه پیکان از قسمت موتورخانه، پاشنه و سینه مورد اصابت قرار گرفت و تعدادی از پرسنل آن به شهادت رسیدند. بخش اعظمی از نیروی دریایی عراق را ناوچه پیکان منهدم کرد، راحت از اسکله جدا شد و مثل کسی که می خواهد به شکار برود در عملیات‌های مختلف دشمن را شکار می‌کرد و به راحتی بر می‌گشت. هر دفعه یکی دو واحد رزمی عراق را منهدم می‌کرد، نیروهای بعثی وحشت زیادی از ناوچه پیکان داشتند و برای از بین بردن آن ۶ تا موشک شلیک کردند قبل از اینکه آنها بتوانند آسیبی به مرزهای آبی، بنادر، خطوط مواصلاتی و استخراج نفت ایران برسانند، ناوچه پیکان در زمان اندکی نیروی دریایی عراق را از بین برد.

ناخدا یکم مسعودی راد بیان کرد: نیروی دریایی در راستای جلوگیری از بحران در کشور و حفظ بنادر برای عرضه فرآورده‌های نفتی و مواد غذایی کل نیروی دریایی عراق را در جنگ از بین برد،‌ در نهایت براساس گشت هوایی انجام شده بر فراز منطقه نبرد آن منطقه خالی از یگان‌های دشمن اعلام و ناوچه قهرمان پیکان عازم بازگشت به پایگاه خود شد. پس از طی چند مایل یک فروند ناوچه موشک‌انداز دشمن که در زیر سکوی الامیه مخفی شده بود از مخفیگاه خود خارج و سه فروند موشک پیاپی به طرف ناوچه پیکان شلیک می‌کند که به دلیل مانور سریع ناوچه پیکان موشک اول به آن اصابت نکرد و در نزدیکی ناوچه در آب منفجر شد، اما بلافاصله موشک دوم به پاشنه ناوچه اصابت و نیروی محرکه آن را از بین می‌برد. بعد موشک سوم نیز به ناوچه اصابت و موجب غرق شدن ناوچه و شهید شدن تعداد زیادی از کارکنان ایثارگر و حماسه آفرین آن می‌شود.

وی افزود: پس از مدت کوتاهی ناوچه دشمن که ناوچه پیکان را هدف قرار داده بود نیز توسط یک فروند هواپیمای نهاجا هدف قرار گرفته و منهدم شد. فرماندهی ناوچه پیکان را در این عملیات شهید محمد ابراهیم همتی بر عهده داشت که همراه با ناوچه پیکان در دل خلیج فارس آرام گرفت و امروز خدا را شکر می‌کنیم که نیروی دریایی همچنان سرافراز و قهرمان به گفته امام خمینی(ره) چون نگینی درخشنده بر عرشه کشتی افتخار ایستاده است.

انتهای پیام