اصغر منتظرالقائم در گفت‌وگو با ایسنا و ضمن تسلیت شهادت امام حسن عسکری(ع) گفت: حضرت امام حسن عسکری(ع) در هشتم ربیع الاخر سال ۲۳۲ هجری از مادرشان "هدیش" به‌دنیا آمدند. مادر ایشان مجتهد، عالم و محدثه بود، اما کنیزی بود که از بازار برده‌فروشان مدینه توسط جد بزرگشان خریداری شده بود و سپس امام حسن عسکری(ع) این بانو را به امام هادی(ع) بخشیدند.
او ادامه داد: از آنجایی مادر امام حسن عسکری(ع) در خانه وحی تربیت شدند از لحاظ علم و دانش و مراتب اخلاقی سرآمد بودند و پس از اینکه به ازدواج حضرت هادی(ع) در می‌آیند فرزندشان امام حسن عسکری(ع) نیز به کامل‌ترین مراتب اخلاقی رسیده بودند که با عنوان زکی (پاکیزه، مطهره و مزکا از هرگونه پلیدی) و همچنین عسکری نامیده شدند، به این دلیل که بیشترین زمان عمرشان را در محاصره در پادگان نظامی زندگی می‌کردند.
عضو هیئت‌علمی گروه تاریخ دانشگاه اصفهان در رابطه با چگونگی رسیدن امام حسن عسکری(ع) به مقام امامت بیان کرد: امام هادی(ع) چهار ماه قبل از رحلت خود، به مردم در مورد امام حسن عسکری(ع) وصیت کرده بودند و ابوالحسن علی بن محمد بن یسار نیز بیان می‌کند که "با جمعی از دوستان خدمت حضرت هادی(ع) بودیم. حضرت، ما را به فرزندشان امام حسن عسکری(ع) سفارش کردند و گواه گرفتند که ایشان امام پس از من باشند." علی بن ابراهیم بن مهزیار اهوازی از یاران مخصوص امام هادی(ع) از حضرت سوال کرد که "اگر برای شما اتفاقی رخ داد پس از شما باید به چه کسی مراجعه کنیم؟" حضرت پاسخ می‌دهد که "عهد من برای بزرگ‌ترین فرزندم حسن(ع) است."
منتظرالقائم در رابطه با چگونگی دوران حکمت امام حسن عسکری(ع) توضیح داد: امام در طول دوران امامت خود چهارمرتبه به زندان افتادند و دوران امامت سخت و دشواری را سپری کردند. زمان حکومت ایشان ۶ سال طول کشید و در این دوران در محاصره یا زندان بودند، به همین علت مجبور بودند دستورات و هدایت‌های خود را از طریق غلامان و رابطینی که در دربار وجود داشتند و به وسیله نامه‌نگاری به جامعه شیعه اعلام کنند.
این استاد دانشگاه در ادامه بیان کرد: ۱۶۰ نامه از نامه‌های حضرت امام حسن عسکری(ع) جمع‌آوری شده است که از این بین ۱۳۱ نامه به اصحابشان بوده است و ۲۹ نامه به صورت عام برای هدایت شیعیان نوشته شده است.
عضو هیئت‌علمی گروه تاریخ دانشگاه اصفهان با اشاره به پیامدهای دوران حکومت امام حسن عسکری(ع)، گفت: اقدامات این حضرت با وجود نظارت خلافت و درباریان عبارت بود از تبیین مهدویت و جلوگیری از افکاری که مطالب نادرستی که در رابطه با اسلام بیان می‌کردند و سبب گمراهی شیعیان می‌شد. امام از نشر این مطالب غیر علمی و منطقی جلوگیری می‌کردند.
منتظرالقائم در ادامه به تربیت شاگردانی که امام حسن عسکری(ع) به وسیله آنها مردم را هدایت کرده بود چنین اشاره کرد: امام شاگردانی تربیت کردند که محققان بزرگی بودند و کتاب‌های زیادی نوشتند، از جمله فضل بن شاذان نیشابوری که عالم بزرگی بود و ۱۸۰ جلد کتاب نوشته است، ابوعلی محمد بن احمد بلخی، ابوعبدالله حسین بن اشکیب مروزی یکی از کسانی که راوی صحیفه سجادیه است و بسیاری دیگر. این شاگردان، انسان‌های بسیار توانمند و سرمایه‌های اجتماعی برای تربیت و هدایت جامعه در شهرهای مختلف بودند. حضرت عسکری(ع) این افراد را از طریق نامه هدایت می‌کردند و این شاگردان نیز جامعه را هدایت می‌کردند.
او دررابطه با نحوه شهادت امام حسن عسکری(ع) نیز بیان کرد: ایشان توسط دستگاه خلافت و به دستور معتمد عباسی که خلیفه وقت بود به شهادت می‌رسند. از آنجایی که امام راهنمای شیعیان بودند دستگاه خلافت دشمن امام بود و دستگاه جاسوسی بزرگی را برای مراقبت از حضرت گذاشته بودند. ایشان همواره تحت مراقبت بودند. دستگاه خلافت تصمیم به قتل امام می‌گیرد. امام در زندان بودند و به علت مسموم شدن پس از خارج شدن از زندان به شهادت رسیدند. امام حسن عسکری(ع) در ۸ ربیع‌الاول سال ۲۶۰ قمری، در ۲۸ سالگی در سامرا به شهادت رسید و در کنار مرقد پدرش دفن شد.
انتهای پیام
نظرات