نصر بن ابی نیزر از دیگر شهدایی بود که در روز عاشورا در رکاب حسین بن علی(ع) جنگید و در نخستین حمله روز عاشورا به شهادت رسید. پدر نصر «ابی نیزر» بوده است، او در نخلستان امام علی(ع) و در خدمت او کشاورزی می‌کرده است.

به گفته برخی مورخان ابی نیزر از شاهزادگان غیر عرب و یا نوادگان نجاشی پادشاه حبشه بود. مبرّد در کتاب خود «کامل» وی را از فرزندان نجاشی دانسته است. او در کودکی به اسلام تمایل نشان داد، وی را خدمت رسول خدا(ص) آوردند و اسلام را پذیرفت و حضرت به‏ تربیت و پرورش او همت گماشت و پس از رحلت رسول اکرم(ص) با فاطمه و فرزندان ایشان به سر برد.

پس از مرگ نجاشی، مردم حبشه به مدینه آمدند تا تنها بازمانده او یعنی ابی نیزر را برای نصب پادشاهی به حبشه ببرند، ولی او گفت «یک ساعت در خدمت رسول الله بودن برای من از یک عمر پادشاهی شما و حبشه برتر است».

ابی نیزر در ماجرای حفر چاه و قناتی که به نام او اختصاص یافت، یعنی «عین ابی نیزر» و «بُغَیبِغَه» در خدمت علی(ع) بوده است. امام در متن آن وقف‌نامه از او نام برده‌اند. متن اولین قناتی که برای آن وقف‌نامه نوشته شد چنین است «به نام خداوند بخشنده مهربان، این، صدقه بنده خدا، علی امیرمومنان است». او دو چشمه «ابی نیزر» و «بغیبغه» را به فقیران ساکن مدینه و بین راه ماندگان صدقه داده است تا خدا به واسطه وقف این دو چشمه و قنات چهره‌اش را از گرمای آتش روز قیامت حفظ کند.

این دو چشمه فروخته نشود و بخشیده هم نگردد تا خداوند آن را به ارث برد، او بهترین ارث برندگان است. مگر اینکه حسن و حسین محتاج آن دو سرچشمه شوند، در این صورت آن دو مالک بی‌قید و شرط آن ۲ نهر خواهند بود و کسی جز آن دو نفر بر آن مالکیتی نخواهد داشت.

«نصر» نیز چون پدرش از یاران امام علی(ع) و پس از آن حضرت از علاقمندان اباعبدالله‌الحسین(ع) بود. او از مدینة‌النبی امام را تا کربلا همراهی کرده است. این فرزند خلف «ابی نیزر» همان روحیه پدر را داشت و در پاسخ امام حسین(ع) هنگامی که او را اجازه بازگشت دادند و بیعت را چون بقیه یاران از او برداشتند این گونه بیان کرد «نه، به خدا، هرگز و هرگز ... اگر رفتنی بودیم به اینجا نمی‌آمدیم. یعنی اینکه اگر عافیت طلب بودم آن زمان که پدرم را برای پادشاهی خواندند به حبشه بازگشته بودم».

نصر بن ابی نیزر، مردی شجاع بود که پس از نبرد و کشتن جمعی از دشمنان ولی خدا، خود نیز در کربلا شربت شهادت نوشید. آن عزیز از سواره نظام بود که اسب او پی شد و سپس خود در حمله نخستین به شهادت رسید.

منبع:

الکامل فی اللغة و الادب

ابصارالعین

انتهای پیام