«علیرضا قیامتی زاده» شب گذشته در آیین بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی که به‌ مناسبت هزارمین سالگرد درگذشت این شاعر حماسه‌سرا و روز پاسداشت زبان فارسی با حضور پر شور فرهنگ دوستان بافق و جمعی از مسئولان و اقشار مختلف مردم بافق و به همت اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان، انجمن قلم و همکاری شهرداری با اجرای برنامه‌های متنوعی در سالن همایش های آهن شهر بافق برگزار شد، گفت: هر روز، روزِ فردوسی بزرگ است و نمی‌توان زادوز او را به یک روز خاص محدود کرد.

به گفته این استاد و شاهنامه پژوه؛ فردوسی، خدای سخن است، او زبان مستحکم و استواری دارد و واقعاً پدر زبان فارسی امروز است، او دل‌باخته و مجذوب مفاهیم حکمت اسلامی بود.

وی ادامه داد: این حکیم فرزانه زبان و ادب فارسی که تمام عمر و هنر خود را برای خلق شاهکار جاودانه‌اش «شاهنامه» صرف کرده هنوز هم پس از گذشت دقیقاً هزار سال از روز درگذشتش، به‌ عنوان بزرگترین حماسه‌سرای تاریخ و پاسدار زبان فارسی شناخته می‌شود.

قیامتی زاده عنوان کرد: حضور پرشور  مردم بافق در تکریم مقام خالق شاهنامه، نشانه قدرشناسی ملتی است که هویت ملی و فرهنگ اسلامی خود را مدیون حماسه مستحکم و کلام استوار این حکیم فرزانه می‌دانند.

فردوسی در کلام ادب شناس بیگانه

این شاهنامه‌پژوه در ادامه به «یان ریپکا» دانشمند بزرگ و ادب شناس کشور چک اشاره کرد و گفت: او در کتاب تاریخ ادبیات ایران، درباره فردوسی می‌نویسد: «فردوسی در سراسر عرصه ادبیات فارسی، چون تهمتن قد برافراشته است». همو در جایی دیگر از همان کتاب، درباره شاهنامه نوشته است: «حقیقت مسلم این است که در پهنه گیتی، هیچ ملت دیگری دارای یک چنین حماسه با عظمتی نیست که تمام سنت های تاریخی اش را، از دوران تاریک اساطیری تا اواسط سده هفتم در برداشته باشد.»

وی ادامه داد: «برتلس» خاورشناس بزرگ روس در مراسم هزاره فردوسی در کشورمان از عظمت و بزرگی فردوسی و شاهنامه او سخن گفت و سخنانش را با این عبارت به پایان رسانید: «مادام که در جهان مفهوم ایرانی وجود خواهد داشت، نام پرافتخار شاعر بزرگ هم که تمام عشق سوزان قلب خود را به وطن خویش وقف کرده بود، جاوید خواهد ماند. فردوسی، شاهنامه را با خون دل نوشت، و به این قیمت، خریدار محبت و احترام ملت ایران به خود گردید.»

قیامتی زاده گفت: گرامیداشت نام و یاد فردوسی را تنها به برگزاری روز بزرگداشت خالق شاهنامه ختم کرده‌ایم و برخی ابیاتش را با دیوارنویسی بر چهره شهر تصویر می‌کنیم یا در بهترین حالت تندیسی را در بزرگ‌ترین میدان شهر قرار می‌دهیم و همه این‌ها کل اقدامات ما برای بزرگداشت حکیم سخن می‌شود.

فرودسی نام آشنا اما در بیرون از سرزمین خود

این شاهنامه پژوه کشورمان در ادامه اظهار کرد: باید تامل کنیم که چه شده است که بعد از این همه سال، از گرجستان و ارمنستان گرفته تا تونس و بنگلادش و مکزیک و روسیه با اقتباس از شاهنامه فردوسی فیلم می‌سازند، زبان و اخلاق و فرهنگ و درک مفاهیم تدریس می‌کنند اما این گنج بزرگ در سرزمین آبا و اجدادی‌اش آن طورکه باید و شاید تبلور ندارد و مهجور باقی مانده است؟   

قیامتی زاده در پایان نیز گریزی به توجه شاهنامه به جایگاه مادر بودن زنان زد و خاطرنشان کرد: زمانی که از مباحث شاهنامه سخن به میان می‌آید، اولین موضوع بحث جنگاوری است و این در حالی است که بر خلاف بسیاری از حماسه‌ها، زن در شاهنامه یک حضور گذرا ندارد و سیمای زن گذرا نیست، بلکه حضور زن ارزشمند است؛ حضوری است که رنگ و لعاب اصلی داستان‌های شاهنامه را در خود دارد و در حقیقت به زنان شاهنامه از نظر سیرت و خرد و فرزانگی بسیار می‌توان پرداخت.  

انتهای پیام