به گزارش ایسنا، تحقیقات ارائه شده در بیست و ششمین کنگره اروپایی غدد درون ریز در استکهلم سوئد نشان می‌دهد که اندازه‌گیری توده چربی در بازوها می‌تواند به پیش‌بینی خطر شکستگی ستون فقرات در افراد بالای ۵۰ سال کمک کند.

به نقل از اس‌دی، این یافته‌ها می‌تواند به روش‌های ساده‌تر و کم‌هزینه‌تر برای شناسایی افراد در معرض خطر منجر شود و همچنین می‌تواند به توسعه برنامه‌های ورزشی مناسب‌تر منجر شود.

این مطالعه ارتباط منفی بین چربی بازو و کیفیت استخوان ستون فقرات، صرف نظر از شاخص توده بدنی(BMI) را نشان داد. این معیار جدید می‌تواند به روش‌های در دسترس و مقرون به صرفه‌تر برای شناسایی افراد در معرض خطر منجر شود که به طور بالقوه بر اقدامات پیشگیرانه و برنامه‌های ورزشی تأثیر می‌گذارد.

پوکی استخوان یک بیماری شایع در میان افراد مسن است، اما در عین حال یکی از شایع‌ترین بیماری‌های تشخیص داده نشده و درمان نشده در جهان است. بسیاری از افراد تا زمانی که آسیب یا شکستگی را تجربه نکنند، علائم قابل توجهی از پوکی استخوان که اغلب در ستون فقرات رخ می‌دهد، ندارند.

تکنیک‌های تصویربرداری مانند جذب سنجی پرتو ایکس با انرژی دوگانه(DXA) برای اندازه‌گیری تراکم معدنی استخوان(BMD) استفاده می‌شود، در حالی که آزمایش سنجش امتیاز استخوان ترابکولار(TBS) کیفیت استخوان را ارزیابی می‌کند و شکستگی‌های جدید را مستقل از BMD پیش‌بینی می‌کند. با این حال، تاثیر چربی بدن بر سلامت استخوان هنوز مشخص نیست.

یک بینش جدید

برای بررسی این موضوع، محققان دانشگاه ملی تن و دانشگاه کاپودیستری آتن در یونان ۱۴ مرد و ۱۰۱ زن را بدون پوکی استخوان و با میانگین سنی حدود ۶۲ سال مورد بررسی قرار دادند و دریافتند افرادی که صرف نظر از شاخص توده بدنی(BMI) چربی بدنشان بیش از حد است، دارای کیفیت استخوان پایین(TBS پایین) در ستون فقرات خود هستند.

علاوه بر این، هرچه چربی شکم در عمق شکم و اطراف اندام‌های داخلی بیشتر باشد، کیفیت استخوان اسفنجی ستون فقرات یا استخوان ترابکولار پایین‌تر خواهد بود.

محققان سپس به توزیع چربی بدن در زیر پوست پرداختند و دریافتند افرادی که توده چربی بالاتری در بازوهای خود دارند، به احتمال زیاد کیفیت استخوان و استحکام کمتری در ستون فقرات دارند.

پروفسور اِوا کاسی نویسنده ارشد این مقاله گفت: ما به ‌طور شگفت‌انگیزی برای اولین بار تشخیص دادیم که شکل بازوها به ویژه توده چربی آنها با کیفیت استخوان و قدرت مهره‌های ستون فقرات ارتباط معکوس دارد. این می‌تواند به این معنی باشد که چربی زیر پوست ناحیه بازو که می‌توان آن را به راحتی حتی با روش ساده و ارزان اندازه‌گیری کرد، می‌تواند به عنوان یک شاخص مفید برای سنجش کیفیت استخوان ستون فقرات ظاهر شود و احتمالاً خطر شکستگی مهره‌ها را پیش‌بینی کند.

وی افزود: باید توجه داشت که چربی زیرپوستی که ما دریافتیم که به شدت با کیفیت پایین استخوان مرتبط است، جزء فعال‌تر هورمونی چربی کلی بدن است و مولکول‌هایی به نام آدیپوسیتوکین‌ها(adipocytokines) تولید می‌کند که التهاب با درجه پایین را تحریک می‌کنند، بنابراین افزایش وضعیت التهابی به طور قابل قبولی تأثیر منفی بر کیفیت استخوان دارد.

پروفسور کاسی اذعان می‌کند که برای تایید ارتباط بین چربی بازو و خطر شکستگی ستون فقرات به مطالعات بیشتری نیاز است.

وی گفت: اگرچه نتایج ما پس از کنترل سن و وزن همچنان معتبر باقی می‌ماند، اما اکنون تعداد شرکت‌کنندگان را افزایش می‌دهیم و محدوده سنی را با گنجاندن بزرگسالان جوان‌تر بین ۳۰ تا ۵۰ سال و همچنین مردان بیشتر افزایش خواهیم داد.

علاوه بر این، ما با توجه به از دست دادن توده چربی بازو به عنوان یک نشانگر سعی خواهیم کرد موثرترین تمرین بدنی را تعیین کنیم که نه تنها چربی زیرپوستی را مورد هدف قرار می‌دهد، بلکه بر روی قسمت بالایی بدن نیز تمرکز می‌کند تا این بزرگسالان پرخطر چربی بازو بیشتری از دست بدهند و به اثر مطلوب بر کیفیت استخوان مهره‌های خود دست یابند.

انتهای پیام