به گزارش ایسنا به نقل از ورایتی، جشنواره مستند تسالونیکی امسال از ۲ تا ۱۲ مارس (۱۱ تا ۲۱ اسفند) در حالی در این شهر ساحلی مدیترانه‌ای برگزار می‌شود که تنها چند روز پس از آن است که «نیکلاس فیلیبر» مستندساز کهنه‌کار فرانسوی، برنده خرس طلایی برلین برای مستند «در اَدمان» (On the Adamant) شد و مستند «ابر قدرت» ساخته «شان پن» درباره رئیس جمهور اوکراین «ولودیمیر زلنسکی» هم سر و صدای زیادی در برلیناله ایجاد کرد.

«سیریل راینگوی» سینماگر کامرونی نیز تنها چند هفته قبل، جایزه بهترین فیلم جشنواره روتردام را برای مستند «شباح بوکوحرام»، (که تصویری چشمگیر از تروریسم از نگاه کودکان است) به خانه برد و سال گذشته میلادی هم «لورا پویتراس» با مستند «همه زیبایی و خونریزی»، که پرتره‌ای‌ از عکاس و فعال «نان گلدین» بود، برنده جایزه شیر طلایی جشنواره فیلم ونیز شد. 

«اورستیس آندریاداکیس» مدیر جشنواره تسالونیکی درباره صعود چشمگیر فیلم‌های مستند در معتبرترین جشنواره‌های سینمای جهان می‌گوید: «این تصادفی نیست. مستند در ۱۰ سال و ۲۰ سال گذشته، ژانر متفاوتی بوده است و فکر می‌کنم خیلی مهم‌تر از فیلم‌های داستانی است. کارگردانان و تهیه‌کنندگان مستند چون مستقل‌تر و انعطاف‌پذیرتر هستند و پول زیادی نیاز ندارند، چیزهای جدیدی اختراع می‌کنند، آنها جسورند و به دنبال اشکال جدیدی از کارگردانی سینمایی هستند.» 

در برنامه امسال جشنواره مستند تسالونیکی طیفی متنوعی از آثار درباره داستان‌های سرکوب و رهایی، آسیب‌های تاریخی و پیروزی های‌انسانی و مبارزه برای حفظ حیات و سیاره ای که رو به انقراض است، خواهد بود. 

این جشنواره با اولین نمایش جهانی «لا سینگلا» ساخته «پالوما زاپاتا»، فیلمساز اسپانیایی، آغاز می‌شود که داستان «آنتونیا سینگلا»، رقصنده پیشگام فلامنکو را روایت می‌کند که ناشنوا به دنیا آمد و دنیای فلامنکو را متحول کرد؛ قبل از اینکه قبل از سی سالگی از صحنه ناپدید شود.

همچنین نخستین نمایش بین‌المللی فیلم «حیوان خانگی من و من» اثر «یوهان کرامر» نیز فیلم اختتامیه جشنواره خواهد بود که کاوشی آرام و دل‌گرم‌کننده از پیوندهای محبت آمیز بین انسان‌ها و حیوانات خانگی‌شان است.

جشنواره مستند تسالونیکی در سه بخش رقابتی، ۳۴ فیلم بلند ارائه خواهد کرد که ۳۲ فیلم از آن ها اولین نمایش جهانی، بین المللی یا اروپایی خود را تجربه خواهند کرد.

همچنین این رویداد سینمایی شامل برنامه ادای احترام به «نیکولاس گیرهالتر» مستندساز اتریشی و «استاوروس پسیلاکیس» کارگردان یونانی است که در آثارشان افرادی معمولی را دنبال می‌کردند که در موقعیت‌های فوق‌العاده گرفتار شده بودند.

انتهای پیام