در ابتدای این دورهمی که چهارشنبه (۳۰ آذرماه) برگزار شد، بهنام افشاری، سردبیر خبرگزاری ایسنا منطقه اصفهان گفت: مناسبت این دورهمی به بهانه شانزدهم آذرماه، سالروز تأسیس بیست‌وسه سالگی ایسنا است که البته به دلیل تداخل برنامه‌ها در موعد خود برگزار نشد و امروز و در آستانه شب یلدا، این فرصت برای گپ‌وگفت و بیان خاطرات و تجربه‌های دوستان خبرنگار و عکاس فراهم شد.
او سپس اضافه کرد: خوشبختانه اگر خبرگزاری ایسنا توانسته همچنان به‌عنوان یک رسانه مستقل، تأثیرگذار و جریان‌ساز مطرح شود به دلیل وجود روحیه دانشجویی و حضور خبرنگاران و دست‌اندرکارانی است که با ذوق و شوق و علاقه و دغدغه کار می‌کنند و نسبت به فعالیت خود تعهد و باور دارند. این رمز موفقیت ایسنا بوده و امروز جا دارد که بیش‌ازپیش به این سرمایه و به این درخت تنومند توجه کنیم و برای بارورتر شدن آن تلاش مضاعفی داشته باشیم.
محمدرضا رهبری، معاون فرهنگی جهاد دانشگاهی واحد اصفهان نیز با اشاره به سنت همیشگی شب یلدا که پیش از ما وجود داشته و همچنان نیز خواهد ماند، گفت: ان‌شاالله خبرگزاری ایسنا دهه‌های متمادی پابرجا بماند و حضور مؤثری داشته باشد. خیلی خوشحالم که در این جمع دورهم هستیم.
در ادامه مهدی ژیان‌پور، رئیس جهاد دانشگاهی واحد اصفهان نیز بیان کرد: احساس می‌کنم که در جامعه نیازمند فکر کردن درباره آداب دورهم جمع شدن هستیم. من از این موضوع رنج می‌کشم که چرا در شب‌های یلدا عموماً حلقه‌های دو یا سه‌نفره تشکیل می‌دهیم و گفت‌وگوهای هرروزه و همه‌روزه شکل می‌گیرد؛ درصورتی‌که ما دورهم جمع می‌شویم که روی یک نقطه متمرکز شویم، حتی اگر رنجمان دهد. هیچ‌چیز مهم‌تر از لحظه دورهم بودن و لذت بردن از حضور یکدیگر وجود ندارد.
او با بیان اینکه در چنین جمع‌هایی، جای سخنرانی نیست بلکه جای طرح موضوعات مشترک در شکل‌های مختلف است، ادامه داد: من همیشه در این جمع‌ها سؤالی را مطرح می‌کنم که همه در مورد آن صحبت کنند. امروز هم درباره آرزوهای مشترکی صحبت کنیم که می‌توان آن‌ها را ساخت.
ژیان‌پور گفت: فکر می‌کنم باید از شکل‌های روزمره زندگی گذر کنیم و به مفاهیم بزرگ‌تری نگاه کنیم. ما الآن در پیچیدگی بزرگی زندگی می‌کنیم. از هر طرف که بخواهی قدم بگذاری گویا محدودیت‌ها و اتفاق‌ها و بحث‌هایی وجود دارد که تو را تمام نمی‌کند و تمام و کمال نمی‌تواند در معرض قرار دهد. با رعایت همه این ملاحظات و محدودیت‌ها و پیچیدگی‌هایی که در اطراف ما وجود دارد، ولی جمع‌مان کنار هم می‌تواند جمع شود.
رئیس جهاد دانشگاهی واحد اصفهان از جمع حاضر خواست: درباره آرزوهای مشترک صحبت کنیم و آن آرزو را از اکنون تا یلدای سال آینده بسازیم.
در ادامه نیز خبرنگاران و عکاسان خبرگزاری ایسنا به بیان آرزوهای مشترک و دست‌یافتنی خود پرداختند؛ یک نفر به پذیرش عقاید مخالف تأکید کرد و گفت: «بهترین آرزویی که دارم پذیرش عقیده دیگری است، چون فکر می‌کنم نقصی که در اکثر ما وجود دارد این است که نمی‌توانیم نظر مخالف را تحمل کنیم و همیشه در محیط کار و زندگی به‌جای اینکه گوش کنیم، حالت دفاعی می‌گیریم. مشکل اساسی برخی از مردم و مسئولین این است که به هم گوش نمی‌دهند.»
دیگری تأکید کرد: «باید برای خودمان بیشتر وقت بگذاریم و از تعصبات دوری کنیم.»
یکی آرزو کرد که بتوانیم افکار خود را آزادانه عنوان کنیم. دیگری بر خرد جمعی تأکید کرد و گفت: «وقتی آگاهی و خرد جمعی افراد بالا برود خیلی از مشکلات خودبه‌خود حل می‌شود. من آرزوی آگاهی و خرد جمعی دارم.»
دوستی دیگر با آرزوی حال خوب برای همه، ابراز امیدواری کرد که «امیدوارم همه اتفاقات حل شود و کسی را برای ابراز عقیده‌اش متهم نکنیم.»
آن‌یکی گفت: «بهترین آرزوی من برای جهان، رفع فاصله طبقاتی و برقراری عدالت و برابری است.»
دیگری نیز تحقق ویژگی‌ها و شاخصه‌های سازمان یاددهنده و یادگیرنده در جهاد دانشگاهی اصفهان و به‌تبع آن، بهره‌مندی ایسنا از این ویژگی‌های مثبت را آرزو کرد.
دوستی تکرار کرد: «اگر آگاهی جمعی در جامعه اتفاق بیفتد خیلی از مشکلات ما را حل می‌کند. امیدوارم روزی بیاید که ما برای کاری که انجام می‌دهیم محدودیت آن‌چنانی نداشته باشیم و از گزارش‌های فرمایشی و فیلتر شدن هم جلوگیری شود.»
یکی هم بر نظم و مسئولیت‌پذیری برای همه تأکید کرد.
دیگری گفت: «آرزو می‌کنم که بتوانیم یکدیگر را بهتر بفهمیم و درک کنیم و تا اندازه‌ای که بجاست از هم توقع داشته باشیم.»
اما دوست دیگری بهتر شدن حال دل را در اوضاع اقتصادی امروز آرزو کرد.
و دیگری نیز گفت: «آرزو می‌کنم که آدم‌ها در مسئولیت‌های مختلف سازمانیِ شهرمان سر جای خودشان باشند؛ از طرفی هم آرزو دارم که ما آدم‌ها بتوانیم باهم گفت‌وگو کنیم، چراکه درغیراین‌صورت، نتیجه، قضاوت‌های عجولانه است.»
یکی به جمله‌ای از ضیاء نبوی اشاره کرد: «شریف کسی است که هر کاری که به عهده دارد را به درست‌ترین شکل ممکن انجام می‌دهد.» سپس ادامه داد: «من دوست دارم هرکس اول به فکر ساختن خودش باشد و بعد به فکر ساختن همان چیزی که بر عهده اوست و همان جهان کوچکی که دارد. فکر می‌کنم این‌طور خیلی سریع‌تر به ساختن دنیا برسیم.»
اما دیگری از امید گفت و به آن تأکید کرد: «آرزوی من برای جهان، امید است و همان اندازه که تکراری و کلیشه‌ای است اما گاهی سخت و دست‌نیافتنی است، حتی برای خودمان. برای ایسنا هم آرزو دارم که از برخی مسئولانی که سر جای خودشان نیستند گذر کنیم و به سراغ آدم‌های ناشناس و عادی برویم و روایت‌های آن‌ها را بشنویم. اتفاقاً امید بین همان آدم‌های عادی پیدا می‌شود و ناامیدی در جاهایی است که معمولاً رسانه بیشتر روی آن بخش‌ها تمرکز کرده است.»
دوست دیگری گفت: «در این مدت هرچه فضای مجازی را دنبال می‌کنم متوجه می‌شوم که ما دچار مشکلی به نام بی‌معنایی کلمات هستیم و منظور و مراد ما از این کلمات مشخص نیست و گویا در دور باطلی از ناامیدی و ناتوانی قرارگرفته‌ایم. من امیدوارم روزی بیاید که معنای کلمات به ابتذال کشیده نشود و با خرد، هر چیزی در جای خودش مشخص شود و بتوانیم برای رسیدن به آن تلاش کنیم. دیگر اینکه به گفته دکتر ژیان‌پور «کوچک، زیباست» و امیدوارم هرکسی از خودش شروع کند و به همان کار به‌ظاهر کوچک خود توجه داشته باشد و سعی کند آن را به بهترین شکل انجام دهد، این شیوه می‌تواند جهان بهتری را برای ما بسازد.»
یکی هم تأکید کرد که «امیدوارم هیچ‌وقت کسی را از خودم رنجانم.»
و دیگری گفت:« اگر سلامتی و دل‌خوش وجود داشته باشد همه مسائل قابل حل است.»
و یکی خندید که «آرزوهای من دست‌نیافتنی است.»
و آن دیگری نیز گفت: «خیلی وقت است به این نتیجه رسیده‌ام که شاید بهتر این باشد که آرزویی نداشته باشم.»
انتهای پیام
نظرات