به گزارش ایسنا، به بهانه برگزاری بیست و دومین دوره از رقابت‌های جام جهانی فوتبال، هر روز یکی از جام‌جهانی‌های برگزار شده را نه با نگاه معمول بلکه با نگاهی به نکات کمتر دیده و گفته شده و گاهی نوستالوژی آن جام، مرور می‌کنیم.

* قسمت اول: جام جهانی ۱۹۳۰

قصه از کجا شروع شد؟

پس از کشاکش‌های فراوان اعلام شد که در سال ۱۹۳۰ اولین دوره رقابت‌های جام جهانی برگزار می‌شود. این موضوع با مخالفت‌ انگلستان و متحدانش همراه بود. بهانه این بود که فیفا مرز آماتوری و حرفه‌ای را مشخص نکرده و از طرفی جام جهانی منجر به در سایه قرار گرفتن المپیک می‌شود.

دانمارک، سوئد، چکسلواکی، مجارستان و اتریش با انگلستان هم‌دست شدند و در این مسابقات شرکت نکردند.

در ادامه هیچ کشوری داوطلب میزبانی نبود تا اینکه اروگوئه اعلام کرد که حاضر است این مسابقات را میزبانی کند.

تلاش‌ها برای یک میزبانی

بعد از اعلام رسمی میزبانی اروگوئه، یک وحدت ملی در این کشور شکل گرفت و مردم این کشور فارغ از نوع کسب و کارشان، برای آماده کردن ورزشگاه سنتناریو دست به کار شدند. حتی باران‌های موسمی هم از اراده این کشور چیزی کم نکرد و این ورزشگاه به هر شکلی بود، آماده برگزاری مسابقات جام جهانی شد.

کارشکنی‌ها

پاراگوئه، برزیل، آرژانتین و مکزیک طی نامه‌ای به فیفا اعلام کردند که انتخاب اروگوئه توهین به آن‌هاست و خواهان برگزاری بازی‌ها در کشوری دیگر شدند. برای حل این موضوع، هانری دولونای دبیر کل فیفا راهی آرژانتین که مرکز توطئه علیه اروگوئه بود، شد.

او به سختی توانست کشورهای مخالف را راضی کند تا در جام جهانی شرکت کنند و البته علاقه مردم آرژانتین به فوتبال و حضور وارگاس، دیکتاتور برزیل که به دنبال یک راه تنفس برای ادامه کارش بود در شکستن این مقاومت بی اثر نبود.

تیم ملی آمریکا

از نکات جالب این جام جهانی، حضور تیم ملی آمریکاست. این تیم را گروهی بازیکن حرفه‌ای اسکاتلندی و انگلیسی تشکیل داده بودند و اعضای یهودی یک کارخانه ذوب‌آهن، اعضای این تیم بودند.

اطلاعات کلی

در این جام تیم‌های، آرژانتین، اروگوئه، برزیل، بولیوی، پاراگوئه، پرو، شیلی، آمریکا، مکزیک، بلژیک، رومانی، فرانسه و یوگسلاوی شرکت کردند.

در نهایت اروگوئه موفق شد با شکست دادن آرژانتین به قهرمانی این رقابت‌ها دست پیدا کند.

یک سفر سخت

چهار تیم یوگسلاوی، فرانسه، رومانی و بلژیک سوار بر یک کشتی راهی اروگوئه شدند. رومانی روزهای خوبی را پشت سر نمی‌گذاشت و درگیر زد و خوردهای مرزی با مجارستان و بلغارستان بود. کارول دوم، پادشاه این کشور تبارش مربوط به پروس بود و در میان مردم محبوبیتی نداشت. بلژیکی‌ها هم خیلی تمایلی به سفر نداشتند و با تلاش مسئولان فیفا تیم خود را اعرام کردند. الکساندر اول، پادشاه یوگسلاوی هم بیشتر به دنبال جا انداختن نام کشورش بین مردم جهان بود.

با ورود این تیم‌ها به اروگوئه، استقبال مردم از آن‌ها به خصوص فرانسوی‌ها گرم بود. دلیل این موضوع هم این بود که فرانسوی‌ها میزبانی را به اروگوئه داده بودند و حضور اروپایی‌ها در آنجا، نوعی پیروزی برای اروگوئه برابر همسایگان مخالفش بود.

نکات جالب و کمتر شنیده شده

- در بازی آرژانتین و فرانسه در حالی که بازی یک بر صفر به سود آرژانتین در جریان بود، تیم فرانسه در دقیقه ۸۴ صاحب یک موقعیت بسیار خوب گلزنی شد ولی داور سوت پایان بازی را به صدا درآورد. هواداران آرژانتین برای خوشحالی وارد زمین شدند. فرانسوی‌ها اعتراض کردند. داور قبول کرد اشتباه کرده و دستور به ادامه بازی داد ولی فرصت از دست رفته بود و فرانسه باخت.

- اتفاق عجیب دوم هم متعلق به فرانسه بود؛ آن‌ها فقط یک دروازه‌بان داشتند. به دلیل اینکه تیم آن‌ها را اکثرا کارگران تشکیل می‌داد، تیم فرانسه ناقص راهی اروگوئه شده بود. تیم فرانسه در مصاف با مکزیک با مصدومیت شدید دروازه‌بانش (الکس تپو) روبرو شد. به دلیل اینکه دروازه‌بان دیگری در تیم فرانسه نبود،  شانترل هافبک فرانسه درون دروازه ایستاد. این بازی را فرانسه چهار بر یک برد.

- سیستم بیشتر تیم‌ها در این جام جهان ۵-۳-۲ بود.

منبع: تاریخ فوتبال و جام جهانی - تالیف و ترجمه: د. اسداللهی

انتهای پیام