به گزارش ایسنا ، در متن این بیانیه به قلم محمد حکیمی (برادر زنده‌یاد محمدرضا حکیمی) آمده است:

«بسمه الحکیم

از درگذشت اندوهناک علامه محمدرضا حکیمی، یک سال گذشت و هنوز باورمان نیست که چنین شخصیتی را از دست داده‌ایم. ایشان در دوران زندگی خویش، همواره در اندیشه انسان‌ها بود و با دردِ انسان‌ها زیست و از پیوند دین با انسانیت سخن گفت؛ و در این راه همواره خود و قلمِ خود را برای تبیین فرهنگ انسان‌ساز تشیع، ویژه ساخت. به راستی علامه حکیمی با توده مردم زیست و از «انسانِ محروم» سخن گفت و از آنچه او را از دردِ مردم دور می‌ساخت، دوری جست. اکنون در سالگرد فقدانش، موسسه الحیات با تکیه بر مشیِ «مردمی و انسانگرایی» او، اقداماتی را با همان انگیزه‌ها، پیشِ رو قرار داده و به دور از تشریفات و عرف مرسوم همایش‌ها و بزرگداشت‌های پرهزینه به نکوداشت ایشان پرداخته است.
بر این باوریم او را پس از مرگش، همانگونه باید دید که خود آنگونه زیست. علامه آن‌گاه که از پذیرش جایزه تجلیل از پیشکسوتان جشنواره علوم انسانی فارابی سر باز زد نوشت: «تا هنگامی که در جامعه ما فقر و محرومیت مرئی و نامرئی بیداد می‌کند، برگزاری چنین جشنواره‌هایی از نظر اینجانب در اولویت نیست...»
برای همین آرمان بلند اسلامی و انسانی، موسسه فرهنگی-هنری الحیات، به عنوان مرجع اختصاصی و مرکز نشر و ترویج آثار و اندیشه‌های علامه، در نخستین سالروز درگذشت ایشان قصد دارد که اولویت اقدامات و فعالیت‌های موسسه را بر مدار «ارائه خدمات عام‌المنفعه فرهنگی» و تبیین اندیشه‌های ایشان قرار دهد؛ تولید و انتشار رایگان نرم‌افزار دایره‌المعارف الحیات و مجموعه آثار علامه محمدرضا حکیمی را راه اندازی کند و نیز راه‌اندازی سایت الحیات برای همین آرمان [را پیگیری کند]
و حمایت مادی و معنوی از روش‌هایی که همین ویژگی را داشته باشد [را در برنامه‌های خود قرار دهد]
موسسه از برگزاری هرگونه نشست‌هایی که این ویژگی‌ها را داشته باشد قدردانی، و برای سامان‌یابی و غنای بیشتر آن‌ها تلاش می‌کند.

همچنین کوشش خواهد شد که تلاش‌های اصولی در راستای نشر آثار ایشان انجام شود، که جزئیات آن در فضای مجازی و سایت «الحیات» به اطلاع عموم علاقمندان خواهد رسید.

نیز با معیارهایی که آن بزرگ در زندگی رعایت کرده  و در در وصیت نامه خود بر آن‌ها تاکید کرده است؛ بطور جدّ یادآوری می‌شود که فعالیت هیچ موسسه، خیریه، مدرسه یا هر نهاد دیگری منتسب و تحت نظر ایشان نیست و با موسسه «الحیات» نسبتی ندارد و مورد تایید موسسه نیست.»


محمدرضا حکیمی، اندیشمند دینی و نویسنده در ۱۴ فروردین ۱۳۱۴ در مشهد متولد شد. او در سال ۱۳۲۶ وارد حوزه علمیه خراسان شد و تا ۲۰ سال در این حوزه به تحصیل پرداخت. محمدتقی ادیب نیشابوری، شیخ مجتبی قزوینی خراسانی، سیدمحمدهادی میلانی، احمد مدرس یزدی، اسماعیل نجومیان، حاج سیدابوالحسن حافظیان و حاجی‌خان مخیری از مهم‌ترین استادان حکیمی بوده‌اند. از آثار محمدرضا حکیمی می‌توان به «الحیاة»، «خورشید مغرب»، «عقل سرخ»، «عاشورا: مظلومیتی مضاعف»، «شیخ آقا بزرگ تهرانی»، «تفسیر آفتاب»، «فریاد روزها»، «سپیده‌باوران»، «گزارش (برگرفته از الحیاة)» و ... اشاره کرد. 

محمدرضا حکیمی شامگاه ۳۱ مردادماه سال ۱۴۰۰ از دنیا رفت.

انتهای پیام