به گزارش ایسنا، هفتاد و چهارمین نشست علمی-تخصصی با عنوان «امکان‌سنجی اتصال دریایی جنوب و شمال ایران از طریق کانال آبی» با مدیریت علمی دکتر حمیدرضا عدل؛ مشاور امور فنی-اجرایی رئیس سازمان برنامه و بودجه کشور و همچنین با سخنرانی: آقایان مهندس محمّدمهدی سالاری؛ کارشناس توسعه دریامحور و دکتر سیّد حسین هاشمی؛ عضو هیئت علمی و دانشیار گروه فناوری محیط زیست دانشگاه شهید بهشتی، با مشارکت جامعه علمی، پژوهشی، دانشگاهی، اندیشگاهی، صاحب‌نظران، مدیران و کارشناسان دستگاه‌های اجرایی ملّی و استانی به صورت مجازی برگزار شد.
در این جلسه مهندس محمد مهدی سالاری، کارشناس توسعه دریامحور گفت: در کل سه ایده برای انتقال آب از جنوب به شمال مطرح است. ایده دریاچه‌های کویری ایران که توسط هومان فرزاد در سال ۱۳۴۶ در کتاب دریاچه‌های کویری ایران مطرح شد. طبق این طرح، آب دریای عمان به مناطق کویری ایران آورده شده است و هشت دریاچه تشکیل داده می‌شود. ایده کانال لوت که در سال ۷۱ توسط شرکت آمریکایی DuTemp به ایران داده شد. این شرکت ادعا کرده فاز اولیه این طرح در پنج سال انجام می‌شود. طبق این طرح کانال از شهرستان میناب شروع می‌شود و تا انتهای کویر سمنان ادامه می‌یابد و بن بست خواهد بود. این ایده هم‌اکنون توسط شرکت مپنا در حال مطالعه و بررسی است.
وی ادامه داد: طرح آبراه جنوب شمال که همچنین این طرح در سناریوهای مختلف و به نام‌های مختلف(ایرانرود، آبراه خلیج فارس و ...) مطرح شده و تنها ایده‌ای است که یکی از سناریوهای آن مورد مطالعه جدی مهندسی قرار گرفته است. مهم‌ترین مطالعات این ایده توسط جهاد سازندگی در سال‌های ۱۳۷۴ و ۱۳۷۵ صورت گرفته است.
سالاری در خصوص سوابق بررسی ایده آبراه جنوب و شمال توسط(جهاد سازندگی) اشاره کرد و گفت: در ﺳﺎل ١٣٧٥ و ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺑﺎ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻃﺮح ﺗﻮﺳﻂ ﻛﺎرﺷﻨﺎﺳﺎن داﺧلی، روﺳﻴﻪ و اﻳﺮان ﮔﺮوه ﻛﺎرﺷﻨﺎسی ﻣﺸﺘﺮک و ﻣﺠﺰایی را ﺑﺮای ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﺴﻴﺮ آبی اﻳﺮان، اﻳﺠﺎد کردند. ﻛﻤﻴﺘﻪ داﺧلی سه ﻣﺴﻴﺮ ﺷﺮقی، ﻣﻴﺎنی و ﻏﺮبی را ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد دادﻧﺪ و ﻛﻤﻴﺘﻪ ﻣﺸﺘﺮک ﻧﻴﺰ ﻳﻚ ﻣﺴﻴﺮ ﺷﺮقی را ﻣﻌﺮفی کرد. در ﻧﻬﺎﻳﺖ چهار ﻣﺴﻴﺮ ﻣﺨﺘﻠﻒ در ﺧﺎﺗﻤﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد شده ﻛﻪ ﻳکی از ﮔﺰﻳﻨﻪﻫﺎی ﻣﺴﻴﺮ ﺷﺮقی، ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﮔﺰﻳﻨﻪ ﺑﻬﻴﻨﻪ ﻣﻌﺮفی ﺷﺪه اﺳﺖ و ﺳﺎﻳﺮ ﺗﺤﻠﻴﻞﻫﺎی اﻗﺘﺼﺎدی، اﺟﺘﻤﺎعی، زﻳﺴﺖ ﻣﺤﻴطی، ﺣﻤﻞ و ﻧﻘﻞ و ... روی اﻳﻦ ﻣﺴﻴﺮ اﻧﺠﺎم ﺷﺪ.
در ادامه دکتر سیّدحسین هاشمی؛ عضو هیئت علمی و دانشیار گروه فناوری محیط زیست دانشگاه شهید بهشتی سخنان خود را با این پرسش آغاز کرد: طرح انتقال آب با توجه به هزینه‌ها و آورده‌هایی که برای کشور دارد در مقایسه با طرح‌های جایگزین تا چه حد توجیه‌پذیر است.
وی در ادامه با ارائه نمونه‌هایی از میزان مصرف آب در صنعت، فضای سبز و زراعت چوب در استان اصفهان نشان داد که اولویت‌های سرمایه‌گذاری برای بهبود و یا تغییر روش تولید و فناوری صنعت و کشاورزی در کاهش مصرف آب می‌تواند نسبت به طرح‌های بزرگ انتقال آب، هزینه بسیار کم‌تر و آورده بسیار بیشتری داشته باشد.
هاشمی در ادامه با ارائه آمار و اطلاعاتی در خصوص وضعیت مصرف آب در کشور در سال‌های مختلف، تغییرات سرانه آب و تغییرات بهره‌وری آب در کشور به لزوم تغییر رویکرد در حوزه مصرف آب تأکید داشتند.
عضو هیئت‌علمی دانشگاه شهید بهشتی خاطر نشان کرد: تا زمانی که مصرف درستی از آب به‌ویژه در بخش کشاورزی صورت نگیرد اجرای طرح‌های انتقال آب کمکی به بهبود وضعیت آب مناطق خشک نمی‌کند.
وی در نهایت به نقش رویکرد دانش بنیان در مصرف آب بخش‌های کشاورزی، صنعت و خانگی برای تغییر الگوی مصرف و سرمایه‌گذاری در این فرابخش به جای سرمایه‌گذاری در طرح‌های انتقال آب تأکید داشت.
در ادامه نشست نیز چند تن از متخصصین و حاضرین در جلسه به بیان دیدگاه‌های کارشناسانه و فنی خود پرداختند. در نهایت آقای دکتر عدل در جمع‌بندی جلسه پیشنهاد انجام ارزیابی راهبردی محیط زیست(SEA) قبل از ورود به مرحله امکان‌سنجی مطرح نمودند. لازم به ذکر است این مرکز با برگزاری سلسله نشست‌های تخصصی به دنبال فراهم ساختن زمینه لازم برای برخورداری از ظرفیت صاحب‌نظران، برقراری ارتباط علمی با دانشگاه‌ها و مراکز پژوهشی و دریافت دیدگاه‌های متنوع صاحب‌نظران است.
این نشست علمی-تخصصی توسط دفتر آموزش و ترویج مرکز پژوهش‌های توسعه و آینده‌نگری، طبق برنامه منظم هفتگی در روز چهارشنبه ۲۱ اردیبهشت ماه سال جاری برگزار شد.
انتهای پیام
نظرات