به گزارش ایسنا، سزان که الهام بخش نسل‌های زیادی از هنرمندان بوده و البته همچنان نیز هست، با رویکرد تحلیلی‌ای که به طبیعت داشت، به‌واسطه تابلوها و پرتره‌هایش از طبیعت که تسلط رنگ تیره در آنان به چشم می‌خورد، شهرت پیدا کرد. در ادامه به مناسبت زادروز این هنرمند نگاهی به تابلوهای او خواهیم داشت.

* تصاویر این گزارش از سایت موزه متروپولیتن نیویورک برداشته شده‌اند.

در پاییز ۱۸۶۶، سزان مجموعه‌ای از نقاشی‌های چهره عموی مادری‌اش، دومینیک اوبر را با لباس‌های مختلف خلق کرد که تصویری از این مجموعه تابلوها را در پایین‌تر مشاهده می‌کنید.
 

سزان اغلب مکان‌های متروکه‌ای نزدیک استودیوی خود در خارج از ایکس را نقاشی می‌کرد، اما او این خانه را که پایین‌تر مشاهده می‌کنید، با شکاف شومش تنها یک بار به تصویر کشید.
 

از پل سزان به درستی به خاطر نقش عمده اش در ظهور مدرنیسم در قرن بیستم یاد می‌شود. نقاشی‌های او زبان بصری بدیعی از فرم، چشم انداز و ساختار را معرفی کرد و قراردادهای قدیمی را در چیدمان رسمی یک تصویر به چالش کشید. سزان با موضوع خود با صرفه جویی زیادی برخورد می کرد. علائم قلم موی او نازک و مفصل است، پالت زرد و سبز او نسبتاً ساده است، و نواحی از بوم بدون برس است و زمین را در تکه‌هایی که به عنوان رنگ خوانده می شوند، نمایان می‌کند.

در ادامه تابلوهایی را از این هنرمند مشاهده می‌کنید که بازی او با طبیعت را به طرز غافلگیرانه‌ای نشان می‌دهد.
 

در این تابلو نقاشی باشکوه و شلوغ که پایین‌تر مشاهده می‌کنید، یک دستمال سفره به شکل کوه سنت ویکتور به تصویر کشیده شده است. این اثر در فاصله سال‌های ۱۸۷۶ تا ۱۸۷۷ در خانه‌ی پدر سزان واقع در «اکس» خلق شد. مدت‌ها گمان می‌رفت، قطعه زینتی که در پس‌زمینه نقاشی دیده می‌شود را این هنرمند در دوران جوانی خلق کرده است.

سزان به ندرت گیاهان گل‌دار یا دسته گل‌های تازه بریده شده را موضوع نقاشی خود قرار می‌داد. با این حال اما او در چند تابلویی که پایین‌تر مشاهده می‌کنید، پایبندی خود را شکسته و در نقاشی‌هایش گل و گیاهان را مشاهده می‌کنیم.

انتهای پیام