رابطه گالری‌دار و هنرمند همیشه رابطه ای دو سویه بوده است. هنرمند با به نمایش گذاشتن اثرش در گالری و فروختن آن سودی نصیب گالری‌دار می‌کند و از طرف دیگر گالری‌دار نیز با اختصاص دادن فضای گالری‌اش به آثار یک هنرمند به دیده شدن آن کمک می‌کند.
این رابطه دوطرفه اما همیشه در تعادل نبوده و مواردی از قبیل مشکلات حقوقی و مالی این ارتباط را تاریک کرده‌اند.
خبرنگار بخش تجسمی ایسنا در ادامه بررسی مشکلات گالری‌دارها، این بار به گفت‌وگو با مدیر گالری کاما نشسته است تا برخی از مشکلات را این بار از زبان این مدیر گالری بشنویم.
در دو سال گذشته مدام در دادگاه بوده‌ام
خوش اقبال در ابتدای این گفت وگو با اشاره به این نکته که به دلیل شکایت یکی از هنرمندان، در دو سال گذشته مدام در دادگاه بوده است، گفت: «من یک شعبه گالری در لندن داشتم و بعد در تهران. به دلیل شرایط تحریم اما ما دیگر نتوانستیم کار کنیم. پروازها کنسل می‌شدند و دیگر بار سنگین نمی‌بردند. با توجه به این شرایط ما باید آثار را برای انتقال یا به قطر می‌فرستادیم یا دبی که هزینه‌ها خیلی زیاد می‌شد. اگر یادتان باشد قیمت پوند نیز ناگهانی افزایش پیدا کرد. هزینه‌ها خیلی بالا رفت و ما مدتی کار را متوقف کردیم و تصمیم گرفتیم تا کارهای هنرمندان را بازگردانیم. یکی از هنرمندان وزن کارشان دو تن بود و این وزن خیلی بالا بود.»
این مدیر گالری ادامه داد: «امکان برگرداندن این کار وجود نداشت و شرکت هواپیمایی هم بیشتر از یک میزان وزنی را قبول نمی‌کرد پس باید تکه تکه برمی‌گرداندیم. چون کار به مدل نمایشگاهی رفته بود و گمرکی داشت باید با همان شرایطی که رفته بود، برمی‌گشت. در این شرایط هنرمند گفت قرارداد من تمام شده و کارم را می‌خواهم. ما شرایط بازگرداندن کار ایشان را نداشتیم و از طرفی هنرمند نیز شرایط ما را قبول نکرد و به ما گفت که باید تاریخی بدهید که کار من چه زمانی می‌رسد و ما نمی‌توانستیم این کار را انجام دهیم. ایشان منکر قراردادی که با ما داشت، شد و گفت یا باید کارم را برگردانید و یا باید پول آن را پرداخت کنید.»
خوش اقبال اضافه کرد: «به هر حال این هنرمند از شخص من شکایت خیانت در امانت کردند و در این حین من تلاش می‌کردم این اثر را برگردانم اما نمی توانستم، چون بعد از آن کرونا آمد و یک سال تمام گمرک به دلیل کرونا بسته شد. قانون می‌گوید مالی که دست شماست امانت است، یا باید کار را برگردانید یا باید پولش را بدهید. قانون در این خصوص ملاتفت ندارد و جدی است. قاضی اما من را درک کرد و حکم تعلیقی داد و گفت این تعلیق بعد از ۶ ماه بی‌اثر می‌شود.»
این مدیر گالری ادامه داد: «هنرمند دوباره از من شکایت حقوقی کرد و از شانس خوب من در این مدت کرونا کمی افت کرد. من مبلغ ۳ برابر اثر ایشان هزینه برگشت اثر را پرداخت کردم و دو سال هزینه وکیل و مشکلات روحی و جسمی را پرداخت کردم، فقط برای اینکه هنرمند نخواست با من کنار بیاید؛ این یکی و از مهمترین مشکلات من بوده است.»
چطور کار یک میلیاردی را بدون سند می‌خرید؟
این مدیر گالری در ادامه گفت‌وگو در پاسخ به این سوال که درحال حاضر مهمترین مشکل پیش‌روی شما به‌عنوان یک گالری‌دار چیست، این چنین پاسخ داد: «از نظر من یکی از مهمترین مشکلات، بدون نظارت فروخته شدن آثار هنری است که در هیچ کجای دنیا این مساله وجود ندارد؛ برای مثال در لندن شما موظف هستید وقتی از گالری خرید می کنید، مثل زمانی که خانه یا ماشین خریداری می‌کنید، سند بزنید. چیزی که خریداری کرده‌اید باید قانونی باشد. باید از گالری و جایی که ثبت شده خریداری کنید و برگه خرید داشته باشید، در غیر این صورت کار خریداری شده هیچ ارزشی ندارد اما در اینجا گالری‌دار کار می‌کند، هنرمند را معرفی می‌کند اما در نهایت دلال اثر را خریداری کرده و درصد گالری حذف می‌شود. آیا هیچ قانونی وجود ندارد که اصلا سند این کار کجاست؟ چطور کار یک میلیاردی را بدون سند می‌خرید؟»
آرتیست باید برای شروع کارش هزینه کند
خوش اقبال با اشاره به این نکته که هر هنرمندی باید در ابتدا برای کارش هزینه کند، خاطرنشان کرد: «برای مثال شما وقتی می‌خواهید یک بیزینس جدید راه‌اندازی کنید باید تبلیغات کنید و این، قانونِ بیزینس است. وقتی که آرت در دایره فروش و اقتصاد قرار می‌گیرد، تبدیل به کالا می‌شود و ما نمی‌توانیم منکر این شویم. کالا یعنی چه؟ کالا یعنی باید برایش هزینه کنید تا دیده شود. آرتیست شناخته شده که نیازی به تبلیغ ندارد. او سال‌ها هزینه‌هایش را کرده و نمی‌توان این دو را در یک کفه ترازو قرار داد.»
این مدیر گالری که عقیده دارد یک آرتیست نوپا برای دیده شدن باید هزینه کند، ادامه داد: «الان دنیا، دنیای ارتباطات است و این ارتباط هزینه نیاز دارد. هنرمندان باید هزینه کنند تا اثرشان در پیج‌های فالووردار دیده شود.
منِ گالری‌دار دارم جا در اختیار می‌گذارم، پذیرایی می‌کنم، خبرگزاری‌ها را نیز پوشش می‌دهم پس آرتیست هم باید یاد بگیرد برای کارش هزینه کند. از وقتی کرونا شده تا جایی که از دستم برآمده، خودم اسپانسر هنرمندان شده ام اما این اتفاق تا جایی که امکان داشته باشد می‌افتد و باید به ما ثابت شود که هنرمند بنیه مالی قوی‌ای ندارد.»
خوش اقبال ضمن اشاره به این نکته که هنرمند باید خودش را به حدی برساند که نمایشگاه برگزار کند، اضافه کرد: «هرچیزی را که نباید به دیوار بزنید. آرتیست نوپا باید کارش خوب باشد و فروش داشته باشد، مگر من دیوانه هستم که بدانم آرتیست نوپایی کارش خوب است و فروش خوبی نیز دارد اما از او حمایت نکنم؟ آرتیست اگر خوب باشد، همه حاضرند حمایتش کنند چون بازگشت مالی دارد. بقیه هم خوب کار کنند تا بتوانند از این حمایت بهره‌مند شوند. نوپای خوب را همه حمایت می‌کنند وقتی هم نوپا باشید هم مدعی، برای چه باید این اتفاق بیافتد؟»
کار خوب افراد باید دیده شود؛ چه سلبریتی چه غیرسلبریتی
مدیر گالری کاما که یکی از شروع‌کنندگان جریان برگزاری نمایشگاه از آثار سلبریتی‌ها محسوب می‌شود، درباره حضور آنان در حوزه هنرهای تجسمی این چنین اظهار کرد: «این جریان مانیفستی دارد که من شروعش کردم. چنانچه اگر یک نفر در شاخه‌ای سلبریتی می‌شود، دلیلی نمی‌شود در شاخه‌های دیگر آدم فعالی نباشد. هنرمند آستانه فعالیتش بالاست و به همه چیزهای اطرافش حساس است.»
وی ادامه داد: «هنرمند زمانی که در شاخه‌ای ستاره می‌شود، وجوه دیگرش دیده نمی‌شود؛ برای مثال پارسا پیروزفر فوق لیسانس نقاشی از دانشگاه تهران دارد و فوق العاده نقاش خوبی است، اما انقدر در نمایش و سینما ستاره شده که اصلا خیلی‌ها نمی‌دانند ایشان نقاش هستند. اصلا نباید نسبت به حضور سلبریتی‌ها در هنرهای تجسمی گارد گرفت، بلکه باید انتخاب درستی از بین آنان صورت بگیرد. کار خوب باید دیده شود. برای چه کار خوب نباید دیده شود؟! کار خوب مال هرکس که باشد ـ چه سلبریتی چه غیرسلبریتی ـ باید دیده شود.»
انتهای پیام
نظرات