به گزارش باشگاه دانشجویان ایسنا، بحث در خصوص واقع‌گرایی علمی معطوف به این پرسش است که ما تا چه میزان می‌توانیم باور داشته باشیم که نظریه‌ها و مدل‌های علمی جهان را واقعا آن گونه که هست توصیف می‌کنند. واقع‌گرایان بر این باورند که نظریه‌های جاافتاده علمی، تقریبا صادق اند و هویات مفروض آنها مانند الکترون، سلول و سیاهچاله مستقل از ذهن وجود دارند. گزاره‌های بیان‌کننده نظریه‌هـای علمـی صدق و کذب‌پذیرند و دلیل موفقیت نظریه‌های علمی در تبیین، پیش‌بینی و توسعه فناوری‌های مبتنی بر علم ناشی از صدق نسبی این نظریه‌هاست. از سوی دیگر، طیف وسیعی از ضدواقع‌انگاران قرار دارند که این مدعیات را به چالش می‌کشند.   

 منظرگرایی، که تفاسیر واقع‌گرایانه و ناواقع گرایانه از آن ارایه شده است، رویکردی است که از سوی فیلسوفانی همچون رانلد گیری مطرح شده است. ایده اصلی منظرگرایی این است که معرفت علمی بخشی و محدود است، یعنی در محدوده‌ی منظرهای ابزاری و نظری معتبر است.

این برنامه که ارائه مهدی خلیلی ـ دانشجوی دکتری فلسفه دانشگاه آزاد آمستردام، ششم آذر ساعت ۱۶ تا ۱۷:۳۰، به صورت آنلاین برگزار می شود.

 در این برنامه بر مبنای مقاله‌ای که اخیرا در مجله Theory of Science به چاپ رسانده است، سعی در تفسیر نظریه نسبیت خاص بر اساس منظرگرایی دارد و چارچوب مرجع در نسبیت خاص را به عنوان منظر معرفی  و استدلال می کند که می‌توان شواهد حامی منظرگرایی را از نظریه نسبیت خاص استخراج کرد.

علاقه مندان می توانند جهت شرکت در این برنامه به لینک http://meetings.aut.ac.ir/Phil-Sci-AUT مراجعه کنند.

انتهای پیام