به نقل از سایکولوژی تودی، نتایج تحقیق اخیر نشان می‌دهد که مراجعه‌کنندگان احساس می‌کردند که روان‌درمانگرشان در یک محیط از راه دور نسبت به یک محیط حضوری بیشتر همدلی و حمایت می‌کنند همچنین نتایج تحقیق دیگری نشان داد که گروه درمانی مجازی می‌تواند به اندازه گروه درمانی حضوری موثر باشد.

با آغاز همه‌گیری کووید-۱۹، بسیاری از روان‌درمانی‌ها خدمات را به‌صورت آنلاین ارائه می‌کنند. دو تحقیق جدید به این موضوعات پرداختند که آیا تله‌ درمانی و ویدئو کنفرانس درمانی مفید هستند یا خیر؟ آیا همدلی باوجود شکاف مجازی می‌تواند مراجعه‌کنندگان را با درمانگرانشان پیوند دهد؟ آیا روان‌ درمانی با روش آنلاین سازگار شده است یا خیر جواب این سوالات ممکن است برای برخی تعجب‌آور باشد.

محققان دریافتند که مراجعه‌کنندگان احساس می‌کنند که روان‌درمانگر به‌طور قابل‌توجهی در محیط از راه دور در مقایسه با حضوری، همدل‌تر و حمایت‌کننده‌تر هستند. این مهم است زیرا با توجه به نوع روان‌ درمانی، اینکه آیا فرد احساس ارتباط با روان‌درمانگر می‌کند می‌تواند یک عامل اساسی در نتیجه مثبت در درمان باشد.

همدلی دیجیتال به ویژگی‌های همدلی سنتی مانند نگرانی و توجه به دیگران از طریق ارتباطات رایانه‌ای گفته می‌شود. مدل‌های بیشتر همدلی دیجیتالی ویژگی‌هایی ذیل را گسترش داده‌اند:

• توانایی تجزیه و تحلیل و ارزیابی وضعیت درونی دیگران (دقت همدلی)

• احساس هویت و عاملیت (همدلی با خود)

• تشخیص، درک و پیش‌بینی افکار و احساسات دیگران (همدلی شناختی)

• درک احساسات دیگران (همدلی عاطفی)

• نقش بازی کردن (همدلی تخیلی)

• دلسوز بودن نسبت به دیگران از طریق رسانه‌های دیجیتال (نگرانی همدلانه).

محققان جلسات درمانی آنلاین را که از طریق تماس‌های ویدیویی اسکایپ و واتس‌اپ انجام شد را بررسی کردند. حدود نیمی از افراد رایانه‌های رومیزی یا لپ‌تاپ  و نیمی دیگر ترکیبی از تبلت‌ها یا تلفن‌های هوشمند داشتند و حدود ۹۰ درصد از درمانگران از رایانه استفاده کردند.

نتایج این تحقیق نشان داد که درمانگران احساس می‌کنند که می‌توانند همان میزان همدلی را چه به‌صورت حضوری یا مجازی ارائه دهند. با کمال تعجب، بیماران در مقایسه با درمان حضوری، احساس می‌کردند از لحاظ همدلی در محیط مجازی بیشتر با درمانگر خود ارتباط برقرار کرده‌اند و بیشتر حمایت شده‌اند. این یافته‌ها بر اساس تحقیقات درمانی قبلی و قبل از همه‌گیری انجام شده است و حاکی از این است که همدلی به راستی می‌تواند فراتر از مرزهای مجازی باشد و در روان‌درمانی مجازی موثر باشد.

تحقیق دیگری در سال ۲۰۲۱ تایید می‌کند که روان‌درمانی گروهی می‌تواند به‌طور موثر به‌صورت مجازی انجام شود. در واقع، برخی از مراجعه‌کنندگان کار گروهی از راه دور را حتی مفیدتر از حضوری می‌دانستند اما این مورد برای همه صدق نمی‌کند.

نتایج به این نکته اشاره می‌کند که ترجیح شخصی و انتخاب شخصی ممکن است ارتباط زیادی با میزان راحتی افراد با روان‌ درمانی مجازی و تله‌ درمانی و نتایج مثبت درمان داشته باشد؛ مراجعه‌کنندگان که در محیط مجازی به‌خوبی پاسخ می‌دهند شاید از قبل با فناوری کنفرانس ویدیویی راحت بوده و می‌توانند در خانه احساس راحتی کنند و حریم خصوصی داشته باشند. در مورد درمانگر هم همین‌طور است. نتایج تحقیقات نشان داده است، درمانگرانی که در ارائه روان‌درمانی مجازی احساس راحتی و اثربخشی می‌کنند، به‌طور معمول آن را پیش از این حتی قبل از همه‌گیری ارائه کرده بودند.

علیرغم محدودیت‌های مسائل تکنولوژیکی، تاخیر در صدا و دشواری درک جزئیات حرکات چهره، روان‌درمانی برای بسیاری از افراد به‌طور موثری به‌صورت آنلاین تغییر کرده است.

با توجه به نتایج مثبت و توانایی همدلی دیجیتال در کنار راحتی زمان‌بندی، زمان رفت‌وآمد کمتر و امکان برقراری ارتباط ایمن بدون ماسک به احتمال زیاد بسیاری از مراجعه‌کنندگان و درمانگران به انتخاب آنلاین خود ادامه خواهند داد.

خبر خوب این است که روان‌درمانی مجازی می‌تواند به گونه‌ای ارائه شود که مراجعه‌کنندگان احساس کنند این روش، حمایت‌کننده و موثر است و شاید به‌صورت یک برنامه اصلی برای ارائه روان‌درمانی باقی بماند.

یافته‌های این تحقیق در Frontiers in Psychology منتشر شد.

انتهای پیام