به گزارش ایسنا،‌ به نقل از خبرگزاری دویچه وله،‌ مون جائه این در حالی که تا هفت ماه دیگر باید از ریاست جمهوری کره جنوبی کنار برود، به همراه دولتش همچنان به رویای دیرینه خود به منظور متحد ساختن مجدد دو نیمه شبه جزیره کره و تبدیل شدن آن به یک ملت واحد پایبند هستند.

لی این-یانگ، وزیر اتحاد مجدد در دولت کره جنوبی به اروپا سفر می کند و در جریان این سفر به بحث درباره درسهایی که می توان از رخدادهای منتهی به اتحاد مجدد در آلمان در سال ۱۹۹۰ و تحولات متعاقب آن یاد گرفت خواهد پرداخت. آلمان جزو معدود کشورهایی در تاریخ معاصر است که تجربه ادغام دو دولت را به شکلی مشابه داشته است.

تحلیلگران می گویند مون جائه این و لی از عدم پیشرفت در دستور کار نزدیک سازی دو کره طی پنج سال گذشته "ناخرسند" هستند اما می گویند دلیل بن بست در روابط فرامرزی به کره جنوبی مربوط نمی شود.

سرسختی نشان دادن پیونگ یانگ و خودداری اش از حتی برقراری ارتباط با سئول در بخش عمده سال گذشته میلادی عملا باعث متوقف شدن روابط دوجانبه پرمناقشه آنها شده در حالی که کره شمالی در هفته های اخیر با دست زدن به چند پرتاب موشکی باعث پیچیدگی حتی بیشتری در تلاشها برای نزدیک ساختن دو کره شده است.

لی روز چهارشنبه، روزی که تحت الشعاع جدیدترین موارد آزمایشات موشکی کره شمالی بود، به اروپا رفت تا مذاکراتی را قبل از سفرش به آلمان با مقامهای بلژیک و سوئد داشته باشد.

بر اساس برنامه ریزی، لی قرار است امروز یکشنبه در یک مراسم یادبود سی و یکمین سالگرد اتحاد مجدد در آلمان با دعوت پارلمان این کشور حضور یابد. او همچنین روز شنبه در محل "دانشگاه آزاد" شهر برلین در خصوص روابط بین دو کره سخنرانی کرد و قرار است فردا دوشنبه با فرانک والتر اشتاینمایر، رئیس جمهور آلمان دیدار داشته و با او بر سر تجارب آلمان در قبل و بعد از اتحاد و موارد بالقوه مشابه با آن در شبه جزیره کره بحث داشته باشد.

در حالی که آلمان در سال ۱۹۹۰ با یک سری موانع بزرگ مواجه شده و در سالهای بعد از اتحاد بخشهای شرقی و غربی این کشور نیز با موانع پیش بینی نشده خیلی بیشتری هم مواجه شد وضعیت در شبه جزیره کره اما پیچیده تر است.

به گفته آنها، شاید اساسی ترین مشکلی که نیاز به حل شدن دارد این است که کره شمالی همچنان خودش را به عنوان تنها نظام مشروع در کره در نظر می گیرد و تاکید دارد هرگونه اتحاد مجدد دو کره در ‌آینده باید بر اساس شرایط آن و تحت هدایت آن رخ دهد. فرض شده که بخش عمده جمعیت ۵۲ میلیون نفری کره جنوبی میل چندانی به این که خاندان کیم بر یک شبه جزیره کره متحد حکمرانی کنند ندارند.

آهن یینهای،‌ یک استاد روابط بین المللی در دانشگاه کره در شهر سئول گفت: فکر می کنم دولت نهایتا دریافته که تقریبا زمانش تمام شده و قرار نیست همه برنامه هایش از جمله ایجاد روابطی بهتر با کره شمالی و پیشبرد دستور کار اتحاد مجدد در شبه جزیره کره عملی شوند.

او به دویچه وله گفت:‌ بنابراین لی سرخورده است چون کره شمالی از کوتاه آمدن خودداری کرده و او هم نتوانسته هیچ کاری انجام دهد. در این مقطع او می تواند به جز رفتن به کشوری که تجربه ای مشابه در این زمینه داشته اقدامات بیشتری انجام دهد و یا مقامهای دولتی در آنجا مذاکره کند و به این شیوه تلاش کند که همچنان این مساله را به پیش ببرد.

لیف اریک ایسلی،‌یک استادیار روابط بین الملل در دانشگاه زنان ایوها در سئول قبول دارد شرایط فعلی در شبه جزیره کره – جایی که در آن کره شمالی همچنان انتظارات از خود را به چالش کشیده و برای تاب آوردن کمبود مواد غذایی، دارو و عملا همه امکانات موجود نزد همتایانش در کره جنوبی تلاش می کند – به معنی این است که اتحاد همچنان یک دورنمای بلندمدت است.

او گفت: در حالی که پیونگ یانگ از تعامل در قبال بسیاری از پروژه های مشترک دو کره که از سمت سئول پیشنهاد شده اند خودداری می کند، لی می تواند برای جلب حمایت و مشورت شرکای بین المللی تلاش کند. یکی از درسهای تجربه اتحاد در آلمان این است که تغییر تاریخی می تواند سریع و غیرمنتظره رخ دهد، بنابراین تدارک و هماهنگی پیشرفته ضروری هستند. اما اروپایی ها می دانند که اتحاد در آلمان نمی تواند یک الگو باشد. کره شمالی در مقایسه با آلمان شرقی طی مدت طولانی تری منزوی بوده و در ضمن برخورداری از تسلیحات و موشکهای هسته ای تهدیدآمیز تر است و خیلی بیشتر از سومدیریت اقتصادی رنج برده و موارد شدیدتری از نقض حقوق بشر را مرتکب شده است. نفوذ چین به عنوان یک قدرت نوظهور بر کره شمالی نسبت به نفوذی که روسیه بر آلمان داشت یک فاکتور بسیار پیچیده تر است.

انتهای پیام