به گزارش ایسنا، میزان ساعت کاری شاغلان از جمله شاخص های کلیدی بازار کار به شمار می رود که بر اساس استانداردهای بین المللی در تمام کشورها مورد اندازه گیری قرار می گیرد.
میزان ساعات کار متاثر از عوامل متعددی است که از جمله آنها می توان به دستمزد، وضع معیشت افراد، فرهنگ کار و میزان اشتغال کشور اشاره کرد.
بر اساس گزارش مرکز آمار و اطلاعات راهبردی وزارت کار، در سال گذشته بیش از ۹ میلیون و ۴۴۴ هزار و ۸۷۸ نفر از شاغلین زن و مرد ۴۹ ساعت و بیشتر در هفته کار کرده اند که ۸ میلیون و ۸۱۵ هزار و ۷۲۷ نفر از شاغلین، مرد و ۶۲۸ هزار و ۴۸۵ نفر از شاغلین، زن بوده اند.
مطابق آمارهای بدست آمده از طرح آمارگیری نیروی کار در سال ۱۳۹۸ شاغلینی که به طور معمول ۴۹ ساعت و بیشتر در هفته کار کردند با ۳۸.۹ درصد بیشترین سهم را نسبت به سایر شاغلین داشتند.در حال حاضر میانگین ساعت کار معمول در هفته در کشورها بین ۴۰ تا ۴۴ ساعت است و این شاخص نشان می دهد که سهم زیادی از شاغلین بیش از استاندارد کار می‌کنند.
مقایسه ساعت کاری هفتگی مردان و زنان شاغل در سال گذشته حاکی از آن است که شاغلین مردی که در هفته ۴۹ ساعت و بیشتر کار کردند با ۴۴.۲ درصد بیشترین سهم را نسبت به سایر شاغلین مرد داشتند، در حالی که زنان شاغل که به طور معمول بین ۴۱ تا ۴۸ ساعت در هفته کار کردند با ۲۵.۴ درصد از بیشترین سهم نسبت به سایر زنان شاغل برخوردار بودند.
همچنین در سال گذشته میانگین ساعت کاری شاغلان ۴۳:۰۶ و میانه ساعت کاری شاغلان ۴۵:۳۰ بوده است.میانگین ساعات کار معمول هر شاغل در هفته طی سالهای ۱۳۹۲ تا ۱۳۹۸ روندی نزولی داشته و میانگین ساعت کار در سال ۱۳۹۸ نسبت به سال ۱۳۹۲ به میزان یک ساعت و ۱۲ دقیقه کاهش پیدا کرده است.
بیشترین میانگین ساعت کار معمول در هفته نیز مربوط به سال ۱۳۹۲ با ۴۴ ساعت و ۱۸ دقیقه و کمترین آن مربوط به سال ۱۳۹۷ با ۴۳ ساعت بوده است.
مردان همواره مسئولیت بیشتری در تامین معاش خانوار برعهده دارند از این رو طی سالهای گذشته ساعت کاری مردان در هفته نسبت به زنان بیشتر بوده است.
با توجه به اینکه اقتصاد کشور در سالهای اخیر به سمت و سوی اشتغالزایی حرکت کرده، میانگین ساعات کار شاغلان از سال ۱۳۹۲ تا کنون شیب نزولی داشته است.
دلیل کاهش میانگین ساعت کار معمول در کشور را می توان ناشی از افزایش چند میلیونی شاغلان در دوره مورد نظر و عدم وجود ظرفیت برای کار بیشتر، کاهش نیاز اقتصادی شاغلان و افزایش شاغلان پاره وقت دانست.
مردان همواره مسئولیت بیشتری در تامین معاش خانوار برعهده دارند از این رو طی این سالها ساعت کاری مردان در هفته نسبت به زنان بیشتر بوده است.
ساعات کار طولانی یکی از مهمترین عواملی است که موجب ایجاد تعارض بین کار و زندگی می شود از این رو تعادل بین کار و زندگی و مدیریت زمان برای جلوگیری از پیامدهای نامطلوب ناشی از عدم تعادل بین آنها از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است.
به گزارش ایسنا، برابر ماده ۵۱ قانون کار، ساعت کار به مدت زمانی گفته می شود که کارگر، نیرو یا وقت خود را به منظور انجام کار در اختیار کارفرما قرار می دهد.به غیر از مواردی که در قانون مستثنی شده ساعات کار کارگران در شبانه روز نباید از ۸ ساعت تجاوز کند.
انتهای پیام