اکبر منتجبی در گفت‌وگو با ایسنا، با اشاره به وضعیت کاغذ در بازار بیان کرد: کاغذ به گمرک و بندر رسیده، اما هنوز ترخیص نشده و در اختیار کاغذ فروش‌ها قرار نگرفته است. مشکلی که به وجود آمده این است که در بازار کاغذ وجود ندارد. کاغذ باید با کیفیت و استاندارد باشد. جنس کاغذ، نوعی احترام به خواننده و مخاطب است. یعنی کاغذی که سیاه است و جوهر پس می‌دهد، نباید در اختیار مردم قرار بگیرد. این نوع کاغذها درجه سه و چهار هستند و مناسب نیستند. ما کاغذی که کیفیت خوب داشته باشد در بازار پیدا نکردیم.
او سپس به دلایل کمیابی کاغذ در بازار اشاره و اظهار کرد: روزنامه همشهری طبق خبرهایی که منتشر شده، ۶ هزار تن کاغذ مورد احتیاج خود برای ماه‌های آینده را از بازار جمع‌آوری و خریداری کرده است. همچنین مدتی است که کاغذ به کشور وارد نمی‌شود و چین هم دو کارخانه تولیدکننده کاغذ را تعطیل کرده است. تمام این مسائل باعث می‌شود که کاغذ نایاب شود.
سردبیر هفته‌نامه صدا ادامه داد: مدیر مسوول روزنامه‌ای را می‌شناختم که به من گفت ما در هفته گذشته ۵۰ یا ۱۰۰ نسخه بیشتر نتوانستیم منتشر کنیم. در واقع کاغذی برای انتشار روزنامه وجود نداشت.
منتجبی درباره دلایل منتشر نشدن هفته‌نامه «صدا» در هفته جاری، گفت: هفته‌نامه «صدا» این هفته به دلیل بحران کاغذ منتشر نشد و به امید خدا هفته بعد منتشر خواهد شد. به نظرم بحران کاغذ تا هفته بعد حل نخواهد شد؛ بنابراین نشریات باید کاغذ را از راه دیگری مانند دلال‌ها تهیه کنند و یا هزینه بیشتری برای خرید کاغذ صرف کنند. زمانی که مجله، رسانه یا نشریه‌ای ر ا منتشر می‌کنید صرف نظر از اینکه یک کار فرهنگی انجام می‌دهید، کار اقتصادی هم می‌کنید. یعنی کالایی که تولید می‌کنید بازاری دارد که نمی‌توانید بازار آن را از دست دهید. بالاخره فردی سرمایه‌گذاری انجام داده و می‌خواهد برگردان مالی داشته باشد. در نتیجه مجبور است کاغذی را که می‌خواهد، از راه‌های دیگری پیدا کند و یا با قیمت بیشتری بفروشد یا تعداد صفحه‌های خود را کمتر کند تا ضررشان جبران شود.
او درباره چگونگی حل بحران کاغذ اظهار کرد: به نظرم مشکل ما از اینجاست که دولت (در مفهوم کلی) همه چیز را به خود گره زده است. ما نشریه خصوصی در بخش مطبوعات نداریم، هر نشریه‌ای را که مشاهده کنید یا به رانت و وزرات‌خانه‌های مختلف وصلند یا پول دولت را از راه‌های مختلف می‌گیرند و امرار معاش می‌کنند. اگر بخواهیم وضعیت بهتری داشته باشیم و ساز و کارمان درست باشد، دولت باید روزنامه‌داری را کنار بگذارد. همچنین دولت به مفهوم حکومت بیشتر از یک روزنامه نباید داشته باشد و این روزنامه مخاطب خود را داشته باشد و بلندگوی تبلیغاتی برای دولت یا حکومت باشد؛ با چنین تعریفی روزنامه‌هایی مانند اطلاعات، کیهان، همشهری و ... نباید منتشر شوند. دولت نیز باید امتیاز به روزنامه‌ها بدهد و شرایط را برای رسانه‌ها آسان کند. دولت باید بخش خصوصی را وارد کند و بعد تضمین بدهد که وقتی سرمایه‌گذاری می‌کنید با توقیف روزنامه از بین نخواهد رفت و ماندگار است؛ بنابراین بخش خصوصی وارد این حوزه می‌شوند و نیرو پرورش می‌دهند.
سردبیر هفته‌نامه «صدا» اضافه کرد: حدود 60 روزنامه در تهران منتشر می‌شود که از بین آن‌ها اسم 10 روزنامه را شنیده‌اید و ۵۰ روزنامه دیگر را که سال‌هاست منتشر می‌شود یا ندیدید و یا نمی‌دانید کجا منتشر می‌شود. مگر می‌شود که نشریه‌ای هر روز منتشر شود و مسوولان آن اصرار داشته باشند که ضرر بدهد؟ پس قطعا این روزنامه به رانت وصل است و فسادی در این داستان وجود دارد.
انتهای پیام