یک عضو شورای عالی حوزه‌های علمیه گفت: عبادت نقص انسان را برطرف کرده و سبب تکامل انسان می‌شود.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه قم، آیت‌الله رضا استادی در جلسه تفسیر دارالقرآن علامه طباطبایی(ره) با بیان این‌که «کسانی هستند که کارهای آنان برای ممالک و نسل‌ها خیر دارد» گفت: کارهای انسان به خودش بر می‌گردد با توجه به این نکته اثر خیر کارهای برخی انسان‌ها به دیگران نیز می‌رسد.

وی افزود: کار خداوند به اغراض معلل نمی‌شود با این جمله برخی تصور می‌کنند خداوند اصلا غرض ندارد که این مسأله نادرست است، غرض خداوند همانند انسان‌ها نیست؛ خداوند از خلقت هدف داشته اما این هدف به خودش بر نمی‌گردد.

این عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم با بیان این‌که «یکی از اهداف خلقت عبادت است» اظهار کرد: وجود عبادت به معنای نیازمندی و نقص برای خداوند نیست بلکه نفع این عبادت به خود انسان می‌رسد، عبادت نقص انسان را برطرف کرده و سبب تکامل انسان می‌شود.

وی ادامه داد: عبادت به کارهایی همانند نماز و روزه گفته می‌شود اما عبودیت عبارت از بندگی خداوند متعال است، در عبادت معرفت نیز خوابیده است؛ برخی نیز هدف از خلقت را معرفت انسان بیان کرده‌اند، امام حسین(ع) فرمودند خداوند متعال بندگان را خلق نکرده مگر این که او را بشناسند.

نماینده مردم تهران در مجلس خبرگان با بیان این‌که «خداوند متعال می‌توانست همه را مؤمن قرار دهد» گفت: گروهی از انسان‌ها به دنبال باطل و گروهی به دنبال حق هستند، یکی از علت‌های خلقت رحمت است؛ خداوند انسان را خلق کرده و تکلیفاتی قرار داده تا به دنبال آن به انسان رحمت کند.

وی عنوان کرد: در سوره ملک بیان شده است که خداوند متعال زندگی و مرگ را قرار داده تا امتحان کند چه کسی بهترین اعمال را انجام می‌دهد پس هدف از خلقت می‌تواند ابتلا باشد، خداوند انسان را خلق کرده و به او اختیار داده تا به تکامل برسد.

استادی خاطرنشان کرد: امام صادق(ع) درباره آیه‌ای که خداوند می‌فرماید انسان‌ها را خلق کردیم تا آنها را آزمایش کرده و بدانیم چه کسی بهترین اعمال را انجام داده است فرموده‌اند منظور از بهترین اعمال کثرت در عمل و کمیت نیست.

این عضو شورای عالی حوزه‌های علمیه اضافه کرد: حضرت فرمودند منظور از بهترین اعمال توجه به کیفیت عمل است یعنی دو رکعت نماز با حال بهتر از 10 رکعت نماز بی حال است، ابقای عمل از انجام آن سخت‌تر است؛ عمل خالص عملی است که انسان نخواهد غیر از خدا کسی با خبر شده و او را تمجید کند.

انتهای پیام