رئیس «باغ موزه قصر» سفیر فرهنگی باغ موزه‌ی خود شد تا پیام صلح و دوستی این محوطه‌ی تاریخی را به مدیران موزه‌های مختلف البته در اروپا برساند.
به گزارش خبرنگار میراث فرهنگی ایسنا، تبادلات فرهنگی بین‌المللی و همکاری‌های فرهنگی در سطح جهان توسط رضا سعیدی، رئیس باغ موزه‌ی قصر و سفیر فرهنگی این باغ موزه، برنامه‌هایی است که برای وی تعیین شده و قرار است در طول سفر او با ملاقات مدیران باغ موزه‌های کشورهای مختلف،این برنامه‌ها را اجرائی کند.
رئیس باغ _ موزه قصر چهار اردیبهشت ماه عازم اروپا شد تا علاوه بر ملاقات و مذاکره با رایزن‌های فرهنگی ایران و مسئولان فرهنگی در کشورهای سوئد، آلمان، هلند ، بلژیک و فرانسه، با دعوت از آنها مناسبات و تفاهمات و همکاری‌های متقابل را به گفت‌وگو بگذارد.
در گام نخست این سفر، نمایندگی «ایسکیا» _ انجمن مراودات فرهنگی ایران و سوئد _ در حکمی ابلاغ شد و نخستین ماموریت ایجاد بستر مناسب برای حضور 15 نفر از سوئد با هدف اجرای برنامه‌های فرهنگی هنری در باغ موزه قصر و همراهی گروهی برای بازدید از سایر نقاط ایران است.
سفیر فرهنگی باغ موزه‌ی قصر، پس از حضور در کشور سوئد، به آمستردام هلند رفت و با بازی از اماکن فرهنگی کار تبلیغ برای باغ موزه قصر را انجام و دعوت‌نامه‌هایی به مدیران فرهنگی هلند برای حضور در این باغ موزه ارائه داد. او همچنین در ادامه سفر فرهنگی خود به لاهه رفت و با مدیران موزه پانوراما و زندانی که در لاهه به موزه تبدیل شده ملاقات و تبلیغات معرفی باغ موزه قصر را ارائه کرد.
سعیدی همچنین قرار است در سفر به بلژیک، پاریس و برلین پیام صلح و دوستی باغ موزه قصر را به مدیران موزه‌های مختلف این کشورها برساند.
به گزارش ایسنا، براساس آن‌چه در تاریخچه‌ی این محوطه‌ی تاریخی در سایت باغ موزه‌ی قصر آمده است؛ «فتحعلی‌شاه قاجار در سال 1177 شمسی درسال دوم سلطنت خودفرمان داد تا بیرون از تهران قصری برایش بسازند. محل قصر در جایی انتخاب شد که در آن زمان به اراضی «خرم‌آباد» معروف بود. آن محل درآن هنگام در «دره ماهور» بود، بنابراین ناگزیر شدند برخی از قسمت‌ها را بتراشند و قسمت‌های دیگر را پرکنند. سپس در آن مکان یک عمارت بزرگ شامل بیرونی، اندرونی،کلاه فرنگی و استخر ساختند، این قصر به تدریج از دوره ناصرالدین شاه باکم توجهی از رونق اولیه افتاد.
ناصرالدین شاه دستور داد که فوج قزاق اردوی سالیانه خودرا در این محوطه برپا کنند که این شروع کاربری نظامی این منطقه بود. دردوره مظفرالدین شاه باغ قصرقجر به دست اداره ژاندارمری افتاد، باغ به تدریج کاربری خودرا از دست داد و قصر نیز متروکه و به ویرانه تبدیل شد. بخش‌های زیادی از قصر قاجار در سال1284 شمسی براثر بارش شدید باران و وقوع سیل، تخریب شد، با این وجود بقایای ساختمان قصرقاجار تا 1337 هجری شمسی باقی بود.»
اما پس از دوره‌ی قاجار، در زمان پهلوی و در ریاست سوئدی‌ها بر شهربانی تهران، زندان نظمیه در محل اداره شهربانی (بخشی از وزارت امور خارجه فعلی) در میدان توپخانه واقع بود. این زندان مرکب از دو یا سه اتاقک کوچک معروف به حبس نمره یک و چند اتاق و یک زیرزمین برای زندانیان عمومی بود.
با ایجاد حکومت پهلوی اول، محل قبلی، برای تعداد زیاد زندانیان جوابگو نبد، بنابراین سرتیپ «درگاهی»، رئیس نظمیه تقاضای یک محل وسیع برای ایجاد زندان تهران را کرد که «قصر قاجار» (حدفاصل سه راه زندان، پل سیدخندان، خیابان شریعتی و خیابان پلیس فعلی)، مکان مناسبی برای ایجاد زندان تشخیص داده و بین ارتش، مخابرات و زندان تقسیم شد.
زندان قصر در تاریخ ۱۱ آذرماه ۱۳۰۸ به دست رضا شاه افتتاح شد و مرحله‌ی اولیه زندان که در آن زمان افتتاح شد، ۱۹۲ اتاق بود با گنجایش ۸۰۰ زندانی. بعدها و تا زمان ساخت زندان اوین در دهه چهل، این زندان تنها زندان پایتخت بود. در این دوران زندان قصر توسعه زیادی پیدا کرد. پس از انقلاب اسلامی ایران این زندان محل حبس زندانیان غیر سیاسی بود.
در سال ۱۳۸۳این زندان تعطیل وشهرداری شروع به تخریب بخش‌هائی از زندان کرد تا با پیگیری کانون زندانیان سیاسی قبل از انقلاب با ثبت زندان به عنوان اثر ملی در سازمان میراث فرهنگی از تخریب آن جلوگیری و توسط شهرداری به باغ موزه تبدیل َشد. سرانجام این باغ موزه با نام «باغ موزه‌ی قصر» در ۱۴ آبان ماه ۱۳۹۱ با حضور شهردار تهران و جمعی از هنرمندان برای بازدید عموم رسماً" افتتاح شد.
انتهای پیام