درحالی‌که این روزها مسؤولان سازمان میراث فرهنگی و گردشگری مشغول بازرسی‌های نوروزی هستند، در گوشه‌ای دیگر از کشور و در نزدیکی کلوت‌های بیابان لوت، چهار گردشگر روی «مین» رفتند که یک نفر آن‌ها در این حادثه، جان باخت و یک نفر دیگر هم به گزارش پزشکان، حال وخیمی دارد.
به گزارش ایسنا، این حادثه ظهر روز دوم فروردین‌ماه، در حدود 10 کیلومتری جاده‌ی شهداد نهبندان و در شمال غرب ناحیه‌ی کلوت‌ها در بیابان لوت مرکزی رخ داد. هشت مربی دوچرخه‌سواری و کوهنوردی که برای دوچرخه‌سواری و بازدید از جاذبه‌های کلوت‌ها به لوت مرکزی رفته بودند، در حین رانندگی در فاصله‌ی 10 کیلومتری جاده‌ی شهداد نهبندان (مسیری که در نزدیکی تردد مسافران و گردشگران عادی است) با مین‌های کار گذاشته شده برخورد کردند و چهار سرنشین خودروی اول، دچار سانحه شدند که حمید هاشمی مربی دوچرخه‌سواری کوهستان و کوهنورد در این حادثه، جان باخت و محمدرضا آقایاری نیز جراحت وخیمی برداشت که هم‌اکنون در بیمارستانی در کرمان بستری است و به گزارش پزشکان این بیمارستان، حال وخیمی دارد.
بهمن ایزدی یکی از محققان بیابان لوت و مدیر کانون سبز فارس که آذرماه سال پیش، به همراه یک گروه تحقیقاتی از این مسیر گذر کرده بود درباره‌ی این حادثه به خبرنگار سرویس گردشگری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، توضیح داد: این اتفاق در حوزه‌ای رخ داده که مسافران و گردشگران عادی تا حدود آن رفت و آمد می‌کنند و گردشگران حرفه‌ای‌تر با رویکرد ورزشی و تحقیقاتی دقیقا به آن منطقه وارد می‌شوند.
به گفته‌ی ایزدی که به خاطر فعالیت‌های تحقیقاتی‌اش بر اکوسیستم بیابان لوت در این منطقه رفت و آمد زیادی داشته است، این منطقه (محل وقوع حادثه)، زون‌بندی نشده و حریم مین‌گذاری و یا محدوده‌ی نظامی‌ایی در آن مشخص نشده و یا علامتی که نشان‌دهنده‌ی آلودگی این منطقه به مین باشد و یا تابلوی هشداردهنده‌ای در این‌باره نصب نشده است.
او ادامه داد: سابقه‌ی مین‌گذاری در بیابان لوت به دهه‌ی 60 خورشیدی و زمان جنگ تحمیلی که نیروهای نظامی درگیر جنگ تحمیلی بودند، برمی‌گردد، چرا که آن منطقه مسیر گذر کاروان قاچاقچیان مواد مخدر بود. البته این اشرار معمولا از میانه‌ی دشت ریگی در کویر لوت مرکزی رفت و آمد می‌کردند و لاجرم برای مقابله با آن‌ها در بعضی از نقاط لوت، این مین‌ها را کار می‌گذاشتند؛ ولی این‌طور نبود که در 10 کیلومتری جاده‌ی آسفالته‌ی شهداد به نهبندان که مسافر عادی از آن گذر می‌کند، مین‌ها را کار بگذارند.
این محقق لوت اضافه کرد: حتا در دهه‌ی 60 هم این مسیر (محل وقوع حادثه)، مین‌گذاری نشده بود.
ایزدی با اشاره به جذابیت‌های اکوسیستم کویر لوت برای گردشگران و اکوتوریست‌ها که می‌تواند عاملی برای فقرزدایی و مهاجرت معکوس بومیان این اقلیم خشک باشد، افزود: این اتفاقات فقط باعث رعب و وحشت می‌شود و سبب عقب‌افتادگی جامعه‌ی محلی و استان کرمان خواهد شد و قطعا مسوولان استان کرمان از وقوع چنین حوادثی خرسند نیستند.
وی در ادامه گفت: ما همیشه با اطلاع مسؤولان محلی و استان کرمان به بیابان لوت وارد شده‌ایم و آن‌ها از دستاوردهای مطالعاتی و تحقیقاتی ما در این منطقه مطلعند. مسیری که در آن حادثه رخ داده است را تا کنون چندین بار تجربه کرده‌ام که آخرین بار، آذر ماه سال 92 به همراه یک گروه تحقیقاتی بود که موفق شدیم عرض ناحیه‌ی کلوت‌ها را به طول 70 کیلومتر هوایی، پیاده پیمایش کنیم.
محسن ضیاء مربی دوچرخه‌سواری که در این حادثه حضور داشت و یکی ازسرنشینان خودرویی بود که با مین برخورد کرد نیز به خبرنگار ایسنا، گفت: ما فاصله‌ی کمی از جاده‌ی اصلی داشتیم و دقیقا مسیری را که چند ماه قبل، گروه محققان لوت با مجوز استانداری کرمان از آن گذر کرده بودند، طی می‌کردیم و خیالمان از این بابت راحت بود؛ اما ناگهان چرخ عقب خودرو با مین برخورد کرد و مین منهدم شد و متاسفانه حمید هاشمی که یکی از مربیان خوب دوچرخه‌سواری کوهستان و کوهنورد بود، جان باخت و محمدرضا آقایاری هم در بیمارستان بستری شده و کلیه‌هایش را از دست داده است، من هم به همراه یکی دیگر از سرنشینان خودرو، تازه از بیمارستان مرخص شدیم.
ضیاء ادامه داد: در مسیری که حرکت می‌کردیم هیچ تابلوی هشداردهنده و یا نشانه‌ای که منطقه و یا حریم ممنوعه‌ای را مشخص کند، وجود نداشت. ما می‌دانستیم چند ماه قبل دوستان محقق‌مان از این مسیر رفته‌اند و فاصله‌ی منطقه‌ی مین‌گذاری شده تا جاده هم آن‌قدر زیاد نبود، شاید از جاده‌ی آسفالته‌ی شهداد نهبندان، حدود 2 ساعت پیاده تا محل حادثه فاصله بود، برای همین اصلا فکر نمی‌کردیم در این فاصله چنین اتفاقی رخ دهد.
به گزارش ایسنا، در همان روز وقوع این حادثه، یک گروه از گردشگران ایتالیایی نیز در منطقه حضور داشتند که راهنمای این گروه به محض اطلاع یافتن از موضوع، گردشگران خارجی را از منطقه خارج کرد.
راهنمای این گروه گردشگران خارجی گفت: سعی کردم در آن شرایط طوری رفتار کنم تا ایتالیایی‌ها متوجه موضوع نشوند و با وجودی که اصرار داشتند به بیابان لوت وارد شوند، مسیر را تغییر دهم؛ اما با این وضع چند سوال دارم؛ چرا چنین اتفاقی دقیقا کنار کلوت‌ها و در نزدیکی مسیر رفت و آمد مسافران، گردشگران و مردم عادی باید رخ دهد؟ امنیت جان گردشگران و این مسافران چه می‌شود؟ مسؤولان سازمان میراث فرهنگی و گردشگری چه مسؤولیتی در مقابل تامین امنیت جان گردشگران دارند؟
انتهای پیام