در سال «حمايت از توليد ملي، كار و سرمايه ايراني » انتظار مي‌رود از محصولات كشاورزي به عنوان توليد و سرمايه ملي حمايت شود اما خبر از دورريختن 100 هزار تن سيب‌زميني به گوش مي‌رسد؛ محصولي كه براي توليد هر كيلوي آن حدود 600 تومان هزينه آب، سم، كود، بذر و كارگر صرف مي‌شود.

حسن محمدي ـ رييس اتحاديه سيب‌زميني‌كاران ـ با بيان اين خبر به خبرنگار كشاورزي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) اظهار كرد: كشاورزان 100 هزار تن سيب‌زميني را به عنوان بذر بالاجبار كشت كردند اما به دليل نداشتن بازار و مازاد بر مصرف كشور اين ميزان توليد جذب نشد و كنار جاده‌ها و رودخانه‌ها دور ريختند كه فاجعه زيست محيطي در بر دارد.

وي با بيان اينكه مستندات دوريخته شدن اين ميزان محصول موجود است، گفت: 15 هزار تن از اين محصول در استان همدان، 20 هزار تن در استان كردستان و هفت هزار تن در استان فارس، شش هزار تن در استان اصفهان و بخشي ديگر در استان گرگان توليد شده بود.

محمدي تصريح كرد: اكنون شش هزار تن سيب‌زمين در استان اصفهان در سردخانه مانده و كشاورز قادر به پرداخت حق سردخانه‌دار نيست؛ به‌طوري كه سردخانه‌دار فقط از كشاورز كرايه حمل اين محصول براي دورريختن را خواسته است!

رييس اتحاديه سيب‌زميني‌كاران تصريح كرد:‌ اين مشكلات به دليل نداشتن الگوي كشت، تناوب زراعي و بذر سالم است.

محمدي تاكيد كرد: مسوولان نه براي كشاورز، بلكه براي حفظ منابع پايه آب و خاك، انرژي و محيط زيست از خواب غفلت بيدار شوند چراكه در حال حاضر هيچ ابزاري براي ساماندهي اين محصول وجود ندارد و كشاورز رها شده است؛ هر كس به هر اندازه كه بخواهد، مي‌كارد و منابع را نابود مي‌كند، اما عده‌اي انگشت‌شمار از اين محصول به ثروت مي‌رسند.

اين درحالي است كه براي توليد هر كيلو سيب‌زميني بيش از 860 ليتر آب نياز است لذا توليد هر كيلوگرم سيب‌زميني حدود 300 تومان هزينه آبياري دارد. غير از هزينه آبياري هزينه مصرف نهاده‌هاي كود و سم و بذر و دستمزد كارگري به اين مبلغ اضافه مي‌شود كه به گفته توليدكنندگان قيمت تمام شده اين امور در توليد هر كيلو سيب‌زميني 300 تومان است لذا براي توليد هر كيلو سيب‌زميني حدود 600 تومان هزينه مي‌شود.

180 هزار هكتار سطح زيركشت محصول سيب‌زميني در كشور وجود دارد كه از هر هكتار آن به طور متوسط 25 تن محصول برداشت مي‌شود و سالانه 4.5 تا پنج ميليون تن سيب‌زميني در ايران توليد مي‌شود كه تقريبا مازاد مصرف كشور بوده و به دليل نداشتن الگوي كشت اين محصول هرساله با مشكل بازار مصرف مواجه است، چرا كه در سالي با افزايش قيمت مواجه شده و در ويترين مغازه‌هاي ميوه‌فروشي جاي مي‌گيرد و سال بعد به دليل افزايش سطح زير كشت آن از سوي كشاورزان با افزايش و مازاد توليد مواجه مي‌شود؛ به‌طوري كه در زمين مي‌ماند و حتي برداشت آن توجيه اقتصادي ندارد.

انتهاي پيام