محمد شمس لنگرودي درباره شعر غلامرضا بروسان گفت: شعر بروسان يكي از پرجلوه‌ترين شعر‌هاي نسل جديد بود. محمد شمس لنگرودي ـ شاعر ـ در گفت‌وگو با خبرنگار بخش ادب خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا) با اشاره به فوت غلامرضا بروسان گفت: واقعيت اين است كه بيش از هر چيزي مرگ غلامرضا بروسان به ما يادآوري مي‌كند كه در بي‌اعتباري زندگي، به اعتبار زندگي پي ببريم و در پي مطالبات معوقه نباشيم. مطالبات معوقه‌اي در كار نيست. وي افزود: به خود بروسان كه بر مي‌گرديم؛ ما يك شاعر درخشاني را از دست داديم كه اميدي براي آينده‌ي شعر نو فارسي بود. اين چيزي نيست كه الان گفته شود، اين موضوع را هم اقبال عمومي به شعر او نشان داد و هم جوايزي كه متخصصان شعر به او دادند. شمس تاكيد كرد: او از شاعراني بود كه به خاطر مرارت‌هاي فراوان در زندگي گذشته‌اش كه يكي شهيد شدن پدرش در جبهه‌هاي جنگ بود، مي‌توانست براي هميشه ناكار بماند. اما به خاطر همت و پشتكار خودش توانست بسياري از موانع را از سر راهش بردارد و تمام مرارت‌ها را به شعر تبديل كند. اين شاعر درباره‌ي ويژگي‌هاي شعر بروسان عنوان كرد: شعر او يكي از پرجلوه‌ترين شعرهاي نسل جديد بود كه دارد راه به جاي مناسب شعر فارسي باز مي‌كند. مرگ غلامرضا بروسان ضايعه‌اي براي شعر ما بود. شمس لنگرودي با اشاره به مرگ‌انديشي در شعر بروسان گفت: علت مرگ‌انديشي بروسان دو چيز بود كه يكي از اين دلايل بر من آشكار است و يكي نيست. قسمت آشكار اين است كه او رو به زندگي و مرگ پدرش دارد. در بسياري از شعرها، بروسان وقتي از مرگ و معصوميت كسي كه از دست رفته، حرف مي‌زند. نگاه به پدرش دارد. او ادامه داد: ‌آن قسمتي كه بر من روشن نيست، همان است كه معمولا را مي‌گويند، برخي از شاعران مرگشان را پيش بيني مي‌كنند. بروسان بارها از چگونگي مرگ خودش حرف زده بود كه اتفاق مي‌افتد و خواهرانش دارند براي او گريه مي‌كنند. شمس لنگرودي همچنين خاطر نشان كرد: مرگ‌انديشي اگر در شعر برخي شاعران وجهي فلسفي داشته باشد، در شعر بروسان وجهي عيني و شهودي دارد كه به مرگ پدرش و خودش باز مي‌گشت. اما كيفيت مرگ در شعر بروسان به زاري و ضجه تبديل نمي‌شد به حزن در شعر بدل مي‌شد كه به خلوت مخاطب راه مي‌برد و تكانش مي‌داد. انتهاي پيام