يك سردبير راديو درباره‌ مرز‌بندي ميان گويندگان راديو و مجريان تلويزيون و ممنوعيت حضور گويندگان راديو در تلويزيون يادآور شد: نگاه سازمان صدا و سيما به اين ممنوعيت از زمان دكتر خجسته آغاز شد كه موافق نبود گوينده‌ها همزمان در تلويزيون و راديو حضور داشته باشند.

ابوالفضل نوروزي كه پيش از اين مديريت گروه «ايران و خانواده» راديو ايران را بر عهده داشت، در گفت‌وگو با خبرنگار سرويس راديو خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، اظهار كرد: اساس اين نگاه بر اين است كه جنبه‌ي خيال‌انگيز بودن راديو و تصوير‌سازي افراد با صدا، با توجه به ويژگي‌هاي فاخر صداي گوينده‌هاي راديويي، زيباتر از تصوير حقيقي افراد است.

وي ادامه داد: شكستن اين تصوير به نفع خيال‌انگيز ‌بودن صداي گويندگان راديو نيست؛ در درجه‌ي اول، خود گويندگان متضرر مي‌شوند و بعد هم موجب آسيب ‌رسيدن به رسانه مي‌شود.

ابوالفضل نوروزي خاطرنشان كرد: اساسا كساني كه در راديو كار مي‌كنند، بايد ويژه‌ي راديو و مخصوص راديو باشند. صداي گويندگان براي راديو جنبه‌ي هويتي دارد. اگر قرار باشد هويت‌ها چندگانه شوند، ديگر جنبه‌ي هويتي براي يك رسانه نخواهد داشت.

وي افزود: مشكل اساسي كه در حال حاضر پيش آمده اين است كه برخي افراد كه از جهت اجرا و كارشناسي از حد گويندگي فراتر رفته‌اند و اجراي خوبي دارند در تلويزيون و راديو حاضر شده و موجب شده‌اند در راديو و تلويزيون استفاده‌ي دوگانه‌اي از آنها شود.

وي با اشاره به حضور معدود گويندگان تلويزيون در راديو گفت: نمونه‌ي حضور گويندگان تلويزيون در راديو نادر است و عموما با حضور گويندگان راديو در تلويزيون مواجه هستيم.

انتهاي پيام